در حالی که هنوز نشانی از آمدنِ آقای حکمتیار به کابل دیده نمی‌شود، ریاست‌جمهوری اعلام کرده است که تا چند روز دیگر، بخش‌هایی از زندانیان حزب اسلامی از زندان‌های کشور رها می‌شوند. پیشتر خبرهایی وجود داشت مبنی بر این‌که شماری از زندانیانِ طالبان نیز به نام زندانیان حزب اسلامی، از زندان‌ها رها می‌شوند و این مسأله نگرانی‌هایی را به‌بار آورده است؛ اما حالا پس از یک خاموشیِ مختصر در مورد بحث مذاکره با حزب اسلامی، بار دیگر بحث رهایی زندانیانِ حزب اسلامی مطرح شده است.
هنوز به گونۀ قطعی معلوم نیست که به‌راستی آقای حکمتیار زندانیانی در زندان‌ها دارد و اگر دارد، تعداد آنان به چند نفر می‌رسد. در عین حال، با بحثِ رهایی زندانیان حزب اسلامی از مدتی به این طرف، یک تجارتِ پُرسود برای رهاییِ هر نوع زندانی زیر نام حزب اسلامی آغاز شده و این خود برای برخی‌ها به‌خصوص برخی از اعضای حزب اسلامی و برخی مقامات دولتی، منبعِ پُردرآمدی شده است. بعد از توافقی که میان ارگ و آقای حکمتیار صورت گرفت و در آن تصریح شد که باید زندانیان حزب اسلامی رها شوند، اکنون بازارِ این تجارت رونق گرفته و صدها طالب، قاچاق‌برِ مواد مخدر و دیگر جنایت‌کاران زیر نامِ وابستۀ حزب اسلامی ثبت شده‌اند.
پیشتر نمایندۀ آقای حکمتیار نیز گفته بود که اعضای حزب اسلامی، زیر نام «طالب» جنگیده و زندانی شده‌اند. با این حساب، به این نتیجه می‌رسیم که زندانیانِ زیادی به نامِ حزب اسلامی از زندان رها می‌شوند و کلیتِ روند گفت‌وگو با حزب اسلامی هم به رهایی چند جانی و جنایت‌کارِ خطرناک خلاصه خواهد شد و بس. یعنی مردم افغانستان به نام صلح، شکار ترفندها و حیله‌هایِ فراوان شده‌اند و هیچ خبری هم از پایانِ خشونت‌ها و پیوستن حکمتیار به روند صلح نبوده و نخواهد بود.
پیشتر گفته شده بود که مذاکره با حزب اسلامی، به دلیل این‌که حزب اسلامی زندانیانِ قابل توجهی در زندان‌های کشور ندارد و فقط زندانیانِ طالبان اند که به نام حزب اسلامی رها می‌شوند، مورد انتقاد قرار گرفته و به همین دلیل، هیچ کاری به ثمر ننشسته است. اکنون اگر دولت تصمیمی به رهایی زندانیانِ مربوط به حزب اسـلامی دارد، با کدام شفافیت آن را اعمال می‌کند؟ از جانب دیگر، بحث رهایی زندانیان حزب اسلامی در حالی مطرح است که این حزب چندی پیش از ادامۀ جنگ حرف زده بود و نیز هیچ گامی در راستای عملی شدنِ توافق‌نامۀ صورت‌گرفته برنداشته است.
حزب اسلامی تا کنون هیچ تعهدی را عملی نکرده است؛ از جمله این گروه هنوز تشکیلاتِ نظامی‌اش را ملغا و سلاح و مهماتش را تسلیمِ دولت نکرده است. اما برعکس دولت شدیداً در پی دادن امتیازهای مالی و جانیِ بیشتر به این حزب است. مهمان‌خانه‌های مجلل با امکانات نظامی ـ امنیتی که از سوی حکومت در اختیار اعضای این حزب قرار گرفته، این هراس را به میان آورده که این مراکز خطراتِ تازه‌یی را برای مردمِ افغانستان خلق کنند. از دیگرسو مردم می‌دانند که هیچ شفافیتی در روند رهایی زندانیان حزب اسلامی وجود ندارد و هیچ مرجعی نیست که آن را نظارت و ارزیابی کند. صلح با حکمتیار همانند صلح با طالبان، به داستانِ لوده‌گیِ یک‌طرف و پُر شدنِ خزانۀ طرفِ دیگر تبدیل شده و در سوی دیگر آن، مردم افغانستان هستند که با درد و دریغ این بازی پُر از غبن و غم را نظاره‌گر اند!
به رییس دولت وحدتِ ملی و همۀ سران و تصمیم‌گیرنده‌گانِ کشور، یک بارِ دیگر تذکر می‌دهیم که جلوِ ضرر را هر وقت بگیرند، فایده است. بیایند با تجربه از همۀ خطاها و خسارت‌های گذشته، صلح را از جالِ باج‌گیران رهایی بخشند و هم‌وغمِ خویش را به رسیده‌گی به حالِ زارِ سربازانِ رشیدِ افغانستان معطوف بسازند که به‌راستی پاسدارِ صلح و آرامشِ ما هستند.