«جنبش گذار» که از آن به عنوان جوان محورترین جنبش سیاسی در کشور یاد گردید، روز پنجشنیه در کابل رسماً اعلام موجودیت کرد.
در محفلی که به همین مناسبت برگزار گردیده بود، در آن شماری از چهره‌های سیاسی، استادان دانشگاه و جوانان اشتراک کرده بودند.
احمدولی مسعود، رییس عمومی بنیاد شهید احمدشاه مسعود و طراح «آجندای ملی» در این محفل گفت که ما باید از سیاست‌های سنتی و شخص‌محور، به سیاست‌های انسانی و برنامه‌محور گذار کنیم.
آقای مسعود بیان داشت که گذار از رعیت بودن به شهروندمحوری، گذار از سیاست سنتی به سیاست انسانی، گذار از شخص‌محوری به برنامه و فکرمحوری، گذار از رازآلوده‌گی به روشن‌سازی، گذار از تابوها به واقعیت‌ها، گذار از معماها به راه‌حل‌ها و در یک مختصر، گذار از تاریکی‌ها به روشنایی‌ها، از خواست‌ها و آرزوهای مردم افغانستان است که سال‌ها در انتظار آن استند.
رییس عمومی بنیاد شهید احمدشاه مسعود افزود که برای تحقق این گذار، حضور فعال، پُر انرژی و آگاهانۀ جوانان نخستین نیاز محسوب می‌گردد. زیرا جوانان داکتران اصلی مردم خود می‌باشند که هم درد مردم خود را می‌شناسند، هم دوای آن را و هم می‌توانند نسخۀ مناسب به این درد تجویز کنند.
آقای مسعود بر این باور است که وضعیت سیاسی افغانستان به ویژه بعد از به وجود آمدن حکومت وحدت ملی، «بحرانی و نابسامان» شده و جوانان به خاطر رفتن به مسیر گذار، باید تصویر روشن داشته باشند و بدانند در کجای تاریخ قرار دارند، به کدام مسیر حرکت باید کنند تا گذاری موفقانه داشته باشند.
احمدولی مسعود به «طرح آجندای ملی» اشاره کرد و تأکید کرد که این فورمول چنانچه در طرح مدون آجندای ملی بیان شده است، «رجعت به گذشته و پیشتازی به آینده» است.
او گفت: “به عقیدۀ من، در حالی که هر یک ما بر مسایل و مشکلات کشور از چشم‌اندازهای مختلف سیاسی، فرهنگی، دینی، اسلامی و بسا زوایای دیگر احاطه داریم، اما از منظر آجندای ملی، رقابت میان نخبه‌گان افغانستان در طول تاریخ این سرزمین، عامل اصلی تمامی مشکلات، شگاف‌های اجتماعی، بروز ایدیولوژی‌های افراطی و رقابت‌های منطقه‌یی و فرامنطقه‌یی بوده و می‌باشد. تا زمانی که این معمای خونین قدرت حل نگردد، دستیابی به صلح و ثبات، دروغی بیش نیست.”
رییس عمومی بنیاد شهید احمدشاه مسعود باور دارد که از این بعد در افغانستان قطع جنگ به معنای صلح نیست، بلکه رسیدن به عدالت، به حق، به آرامش و…، مفاهیمِ اصلی صلح می‌باشند. بدین منظور، ابتدا مشکلات را باید به رسمیت شناخت تا به راه‌حل‌های اساسی و پایدار پرداخت.
آقای مسعود، ذهنیتِ فرسودۀ سنتی از سیاست و دولت را یکی از عوامل عمدۀ ناکام ماندن حکومت گذشته در گذار به طرف کشور توسعه‌یافته عنوان کرد و افزود: حلقاتی که به حیث مهره‌های کوچک به دست بازیگران بزرگ با سیاست شخصی و یا گروهی و زیر پوشش قوم با حمایت بیرونی‌ها همواره به رفتن به گذشته سعی کرده‌اند حکومت کنند، غافل از این‌که این طرز تفکر به تاریخ پیوسته است.
این چهرۀ سیاسی کشور در قسمتی از سخنانش گفت: ذهنیت کهنه و فرهنگ سیاسی فرسوده که موجب خودبزرگ‌بینی، خودمحوری و خودفریبی گردید تا این‌که تحمل از دست دادن افتخارات کاذب و قدرت فاسد و غیر مشروع را هنوز که هنوز است، پیدا نکرده است. این گذار به صفحۀ جدید و واگذاری قدرت را به خود ننگ و مسألۀ حیثیتی می‌دانند؛ این‌جاست که معمای حل‌ناشدۀ خونین قدرت تا هنوز قربانی می‌گیرد، بربادی می‌آرود و تباهی می‌آفریند و تاریخ دردمند سرزمین ما سراسر گواه آن است.
آقای مسعود خطاب به جوانان اظهار داشت: “شما نیروهایی هستید که به پیشتازی باور دارید، با پیشینۀ دفاع و مقاومت، قرائت‌های اعتدالی، ارزش‌محوری، پدیده‌های انسانی و امروزی، عدالت‌خواهی و بسا از ارزش‌های دیگر، در سنگر مقاومت به خاطر عدالت و ترقی کشور قرار دارید. شما در این میدان کشمکش سرانجام پیروزید، چون گذشته از سیاست‌های منفعت‌طلبانۀ بازیگران میدان افغانستان، بشریت، مسیر انسانی، آگاهی، ارزش‌ها و همۀ پدیده‌های امروزی در مسیر شما با شما یکجا همسفر اند.”
همزمان با این، هارون معترف، رییس موقت و از بنیان‌گذاران این جنبش گفت که ما نسل نو و خسته از جنگ، خشونت، وطن‌فروشی و ایمان‌فروشی ناکسان، می‌خواهیم پُلی باشیم میان اساس‌گذاران جنبش‌های فکری و آزادمنشان تاریخ گذشته این سرزمین و آینده.
آقای معترف افزود: “این جنبش به عنوان یک حرکت دموکراتیک و نواندیش، در کنار این‌که خود را مسوول و تسهیل کنندۀ گذار به وضعیت مطلوب سیاسی می‌داند، هم‌چنان بر آن است تا در میان تمامی جریان‌ها، طیف‌ها و اقشار سیاسی کشور حیثیت رابط را داشته باشد تا زمینه‌های یک گفتمان گسترده برای حل عادلانۀ مسألۀ ملی مساعد گردد».
آقای معترف از جریا‌ن‌های سیاسی و طیف‌ها و گروه‌های خواست تا «به خاطر تأمین عدالت اجتماعی و مبارزه در برابر استبداد قومی، مذهبی، ظلم، تمامیت‌خواهی و ستم تاریخی، افراطیت، جهل و دگم‌اندیشی متحد شوند.