یک بانوی خلبان افغانستانی به تنهایی پرواز برای دور زدن جهان را شروع کرده و امیدوار است، جوان‌ترین بانو در تاریخ باشد که به تنهایی به اطراف جهان دور می‌زند. او روز گذشته در تدارک شروع بخش ترانس اتلانتیک سفر خود است.
شایسته واعظ، خلبان ۲۹ ساله افغانستانی، در اواخر جنگ شوروی در افغانستان، پیش از این‌که در سال ۱۹۸۷ با خانواده‌اش به ایالات متحدۀ امریکا سفر کند، در کمپ مهاجران زنده‌گی می‌کرد.
بانو واعظ در ایالات متحدۀ امریکا شوق و علاقه شدید خود به پرواز را کشف کرد و توانست که جواز خلبانی‌اش را بیگرد. به این ترتیب، او جوان‌ترین بانوی خلبان ملکی در کشور شد.
حالا او می‌خواهد همان احساس آزادی را که یک انسان در جریان پرواز بر فراز زمین دارد، با دیگر بانوان جوان شریک کند.
خانم واعظ در توقف وسط راه در مونتریال گفت: “همان زمانی که اشتیاق شدیدم به پرواز را کشف کردم، وقتی بود که به تغییر خود شروع کردم. به مطالعه شروع کردم. به بهبودی در ریاضیات شروع کردم. شروع کردم که به جهان، به آسمان، نگاه متفاوت داشته باشم”.
این خلبان جوان علاوه کرد: “چیزی که مهم است، کشف اشتیاق و علاقه و سپس پیگیری آن است”.
خانم واعظ روز شنبه از دیتونا بیچ در فلوریدا پروازش را شروع کرده و در نظر دارد با هواپیمای کوچک «بیچ‌کرفت بونانزا ۳۶A» مسیر ۲۵۸۰۰ کیلومتری را بپیماید. مسیر پرواز او از ۱۸ کشور به شمول اسپانیا، مصر، هندوستان، سنگاپور و آسترالیا می‌گذرد و در ماه اگیست دوباره به فلوریدا در ایالات متحدۀ امریکا خواهد رسید.
بانو شایسته واعظ در سال‌های جنگ در افغانستان، در یک کمپ مهاجران تولد شد. مهاجرت به امریکا درهای زیادی را به روی او گشود. او در رشتۀ مهندسی کارشناسی ارشد دارد و جواز خلبانی ملکی را نیز به دست آورده است.
این بانوی مهندس به همکاری سازمان بین‌المللی هوانوردی ملکی که او را در این سفر حمایت می‌کند، در جریان ۳۰ توقف برنامه‌هایی را برگزار می‌کند تا شاگردان مکاتب را به علم و دانش، به ویژه بخش هوانوردی، تشویق کند.
براساس آمار سازمان بین‌المللی هوانوردی ملکی، کمتر از پنج درصد خلبان‌های تجارتی را بانوان تشکیل می‌دهند.
با این حال، بانو واعظ گفت: “مهارت‌ها و فرصت‌های شغلی که عرصه‌های علمی، تکنولوژی، انجنیری و ریاضیات فراهم می‌سازند، بسیار هیجان‌آور است. من امیدوارم در این برنامه‌ها به کودکان و نوجوانان نشان بدهیم که این فرصت‌های شغلی وجود دارند… و امیدواریم آنان را به پیگری این بخش‌ها که نیاز به نبوغ‌های بیشتر دارند، متقاعد کنیم.”
شایسته واعظ در مقاله‌یی نوشته است: “هر باری که دروازۀ یک هواپیما را باز می‌کنم، از خودم می‌پرسم: چطور یک دختر با سابقۀ من می‌تواند این قدر خوشبخت باشد؟ حقیقت این است که هر کسی می‌تواند چون من باشد”.