دیروز، پروسۀ کابل، در میان تدابیر شدید امنیتی و اوج بحران سیاسی در کابل برگزار شد و آقای غنی، سخنانش را در حضور مهمانان و اعضای این برنامه بیان داشت. سخنان آقای غنی تازه‌گی خاصی نداشت و فقط تکرار همان برداشت‌ها و حرف‌هایی بود که در کنفرانس‌های مختلف بیان شده است. نشست کابل در حالی برگزار شد تا روی صلح و جنگ افغانستان به تفاهماتی دست یابند که دولت وحدت ملی، بیشتر با مشکلات داخلی و سیاسی مواجه است. عدم اعتماد شرکای آقای غنی بر او و تیم کاری اش، از اصلی ترین مشکلات او است. آقای غنی در حالی از حل مشکلات سیاسی در داخل حکومت وحدت ملی در این نشست سخن گفت که مشکلات سیاسی میان او دیگر جناح‌های سیاسی حتا شریک در تیمش در مرحله تصاعد رسیده است. رییس‌جمهور غنی هم‌تیمی‌های خود و تیم رقیب را به شدت در برابر خودش قرار داده است. آنان به زبان حال می‌گویند که غنی قصد حذف آنان را دارد و حمله انتحاری پیهم در مراسم جنازۀ سالم ایزدیار بر همین معیار ارزیابی شده است و به همین دلیل جمعیت اسلامی اعتراض شدیدش را در برابر رییس‌جمهور و نهادهای امنتی ابزار کرده است. کنار زدن جنرال دوستم و احمدضیا مسعود از هم تیمی‌های آقای غنی بال دیگر مشکلات سیاسی اوست که نشان می‌دهد آقای غنی همه تلاش‌هایش را برای مهار قدرت در دستان خودش به کار بسته است. اگر همین حالا نیروهای معترض در برابر آقای غنی خویشتن‌دار نباشند و صبورانه به پیش نروند، حضور آقای غنی در ارگ دشوار می‌شود. بنابراین آقای غنی باید درک کند که برخی از دلایل مشکلات موجود خود او وسیاست‌های تک تازانه و استبدادی اش هست. از جانب دیگر بحث آمدن صلح افغانستان بزرگ‌تر از چیزی است که در بیانیه آقای غنی به آن پرداخته شده است. بنابرین پروسه کابل که گذشت فقط یک حرکت سیاسی و تشریفاتی تاکیدی درجهت حمایت‌های دوامدار جهان از افغانستان است و بس. همۀ انتقادها را متوجه ارگ ریاست جمهوری و برخی دیگر از نهادهای دولتی ساخته است. این در حالی‌ست که حکومت تلاش دارد ناامنی‌ها و بی‌نظمی‌هایِ اخیر را به اسلام‌آباد نسبت دهد. ولی شواهدی که از ساختار و اعضایِ حکومت بیرون داده می‌شود، حکایت از آن دارند که اصل مشکل، ریشه در خودِ حکومت دارد و انگشتِ انتقاد اول به سمتِ حلقاتی در داخل نظام نشانه می‌رود.
با این حساب، آقای غنی با کدام محاسبه می‌خواهد که از نشستِ کابل توشه بردارد و کلید صـلح را بنوازد. واضح است که شدتِ ناامنی و نابسامانی در کابل، به خصوص در روزهای اخیر و انفجار تانکرِ مملو از مواد منفجره در مرکز شهر، تأثیراتِ خود را روی نشست پروسۀ کابل می‌گذارد و از همین رهگذر فیصله‌هایی که در این نشست صورت گرفته اند راهگشا واقع نخواهند شد؛ زیرا همین اکنون ارگ با پیشنهاد برکناری مسوولان امنیتی و مشاور ارشد شورای امنیت ملی از جانب شریک اصلیِ قدرت مواجه است و این در واقع اعضای کنفرانسِ کابل را با سوال‌هایی مواجه می‌سازد.
بنابراین خوب است که ارگ ریاست جمهوری در آغاز به فکر حلِ مشکلاتی باشد که خود خلق کرده است. اتهام‌هایی که امروز به صفِ آقای غنی وارد می‌شود، اتهام‌های اندکی نیستند و سوال‌هایی هم که خلق شده، ساده و آسان نیستند. پروسۀ کابل در این شرایط ابداً نمی‌تواند برای افغانستان ثمری به بار آوردـ بماند این‌که کنفرانس‌های گذشته مثل قلب آسیا، اسلام‌آباد، مسکو، چهارجانبه و چندین کنفرانسِ دیگر در آرام‌ترین اوضاع نیز هیچ سودی برای افغانستان به ارمغان نیاوردند.