واشنگتن پست/
اگرچه رییس‌جمهور امریکا همانند همتای ترکیه‌ای‌اش برای سرکوب آزادی مطبوعات، خبرنگاران را به زندان نمی‌اندازد اما به نظر می‌رسد منطق اولیه آنها در برخورد با رسانه‌ها یکی است.
یک نوع غفلت سورئال نسبت به جنگ بی‌رحمانه پرزیدنت ترامپ علیه رسانه‌های اصلی امریکا وجود دارد.
رییس ‌جمهور ناراضی، از هشتگ‌ها و القاب ناخوشایند در پیام‌های توئیتری‌اش استفاده می‌کند. به طور مثال می‌توان به “نیویورک‌تایمز ناکام”، “نیکا برزژینسکی”، خبرنگار شبکه ام‌اس‌ان‌بی‌سی، “دیوانه‌ای با آی‌کیو پایین” و توئیت مورد علاقه ترامپ “سی‌ان‌ان متقلب” و یا “جعلی” اشاره کرد.
در اول ماه ژوئیه ۲۰۱۷ دونالد ترامپ در توئیتی اعلام کرد: من درباره تغییر نام “سی‌ان‌ان نیوز جعلی” به “سی‌ان‌ان نیوز متقلب” فکر می‌کنم!
روز یکشنبه، ترامپ در زمین گلف خود در نیوجرسی بود که یک کلیپ کودکانه از گلاویز شدن خود در بازی کشتی‌کج با فردی که مثلا خبرنگار سی‌ان‌ان بود، منتشر کرد.
در همین راستا برایان استلتر، خبرنگار رسانه سی‌ان‌ان در توئیتی اعلام کرد: امروز روز غم‌انگیزی است که رییس‌جمهور امریکا خشونت علیه خبرنگاران را ترویج می‌کند. اما برای ترامپ کوبیدن بی‌رحمانه بر طبل خشم علیه مطبوعات یک تاکتیک سیاسی مشخص و در راستای تقویت جایگاه وی بوده و او می‌خواهد نشان‌دهد که قربانی رسانه‌ها شده است. رییس‌جمهور امریکا بدون وقفه از زمان عهده گیری ریاست جمهوری که به اعتقاد وی پوشش خبری غیرمنصفانه‌ای در اطراف کاخ سفید انجام گرفته بود، معترض بوده و خبرنگاران را به عنوان اپوزیسیون خود معرفی می‌کند.
وی همچنین بارها با بیان مواضع مختلف در سیاست امریکا توانسته افراط گرایی راستی را در مواضع خود شعله ور کند و بدون هیچ شرم و خجالتی دروغ‌های بسیاری را درباره مسائل مهم و بدیهی بیان کند. البته، یک بحث مشروع درباره اینکه آیا رسانه‌ها علیه ترامپ “جانبدارانه” رفتار می‌کنند یا نه، وجود دارد. ترامپ رییس جمهوری است که به طور رادیکالی فضای سیاسی در واشنگتن را تغییر داده است. به طور نمونه چند روز گذشته سی ان ان را مجبور کرد که از داستان تحقیقی سرهم بندی شده درباره ارتباط روسیه با کمپین انتخاباتی ترامپ عقب بکشد. ترامپ و هوادارانش در باره این اشتباه بسیار سر و صدا کردند و حتی تمایل سی ان ان برای پاسخگو بودن در برابر این اشتباه را نادیده گرفتند. این در حالی است که ترامپ همان تمایل و خواسته را هرگز در برابر اشتباهات اظهارات تندش از خود نشان نداده است. به جای آن رییس‌جمهور امریکا به استفاده از شبکه اجتماعی‌اش و همچنین رسانه‌های دست راستی ادامه می‌دهد تا اعلام کند تمام موسسات رسانه‌ای “دشمن مردم امریکا” هستند.
در همین راستا اگر چه سناتور بن سس، جمهوری خواه هشدار داد که ترامپ به دنبال ایجاد بی اعتمادی نسبت به رسانه‌ها است اما در نظر حامیان اصلی‌اش به نظر می‌رسد ترامپ هیچ گونه اشتباهی انجام نمی‌دهد.
تونی فبریزیو، رییس نظرسنجی کمپین انتخاباتی ترامپ می‌گوید، آنها او را دوست داشته و به او اعتقاد دارند. تنها رسانه‌ها به او حمله می‌کنند. حامیان ترامپ در حقیقت فکر می‌کنند که رسانه‌ها درباره او غیر منصفانه رفتار می‌کنند.
البته ترامپ اولین سیاستمداری نیست که از سلاح بی اعتمادی علیه رسانه‌ها استفاده می‌کند.
ریچارد هاس، رییس شورای روابط خارجی در توئیتی اعلام کرد: خشونتهای رییس جمهور امریکا علیه خبرنگاران افزایش یافته است. اما این مساله در ترکیه اردوغان انتظار می‌رود، نه در امریکا.
البته سرکوب‌ها در ترکیه بزرگتر و گسترده‌تر است. رجب طیب اردوغان، رییس‌جمهور ترکیه بعد از کودتای یکسال گذشته سرکوب بزرگی را علیه موسسات و جامعه مدنی آغاز کرده است. بیش از ۱۰۰ خبرنگار را به زندان فرستاده و یا آنها را اخراج کرده است. چندین رسانه بسته شده و یا آنها تحت مدیریت دولتی درآورده است. روزنامه‌ها تعطیل شده‌اند اما در این باره چندین مشابهت مهم وجود دارد که باید در ذهن نگه داریم.
اردوغان و ترامپ با حمایت ملی‌گرایی به مقابله با نخبگان جهانی به پاخاسته‌اند. هر دو منتقدان را به عنوان تهدیدی برای ملت اعلام کرده‌اند. در همین راستا در طول چند روز گذشته اردوغان راهپیمایی صلح آمیز اپوزیسیون از آنکارا تا استانبول را اقدامی در راستای همدردی با تروریست‌ها اعلام کرد.
در همین راستا ستون‌نویس فایننشال تایمز در گزارشی نوشت: هر سیستم دموکراتیک در برابر حملات یک رهبر اقتدارگرا و دیکتاتور آسیب پذیر است. آقای اردوغان در سال ۲۰۰۳ نخست وزیر شد و در طول سال‌های گذشته توانست کشورش را تغییر دهد. اکنون اتفاق‌هایی در یک روز رخ می‌دهد که در گذشته غیرممکن بود.
برایان کلاس، از دانشگاه اقتصاد لندن می‌گوید: ترامپ اگرچه هنوز با اردوغان فاصله دارد، اردوغانی که خبرنگاران را زندانی می‌کند، اما منطق اولیه آنها یکسان است.
همچنین نشریه اشپیگل آلمان در سرمقاله‌ای در ماه فوریه نوشت: اردوغان و ترامپ تلاش می‌کنند خود را در جایگاهی نشان دهند که تنها کسانی هستند که مردم را به طور واقعی درک کرده و با آنها صحبت می‌کنند. به عقیده آنها آزادی مطبوعات از دموکراسی حمایت نمی‌کند و مطبوعات احترام کافی به آنها قائل نیستند. بر همین اساس رسانه‌ها بی مصرف هستند. آنها معتقدند که کلماتی که از دهان آنها به عنوان رهبران قدرتمند خارج می‌شود عین حقیقت است و رسانه‌ها تلاش می‌کند با دروغ پراکنی مردم را منحرف کنند. این یک تفکر خودکامگی است. این همان روش حفظ دیکاتوری است.
دو رهبر ترکیه و امریکا همچنین در برابر انتقادات از یکدیگر حمایت می‌کنند به طور نمونه ترامپ درباره سرکوبگری‌های اردوغان اعلام کرد، امریکا چندان حقی برای نقد اقدام رییس‌جمهور ترکیه ندارد و اردوغان اعتراضات علیه ترامپ پس از ورود وی به کاخ سفید را بی احترامی دانسته و حتی از مواضع ترامپ درباره سی‌ان‌ان به عنوان یک “رسانه جعلی” تحسین کرد. اردوغان به دلیل اینکه ترامپ خبرنگار سی‌ان‌ان را در جای اصلی خود نشانده است، تبریک گفت. این همان احساسی است که بسیاری از حامیان ترامپ به طور حتم با هر هشتگ جدید و توهین ترامپ علیه خبرنگاران دارند.