اخیراً دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری ایلات متحدۀ امریکا، استراتیژی جدید آن کشور در برابر افغانستان را اعلام کرده است. اگرچه قبل از اعلام این راهبرد، برای برخی از آگاهان مشخص بود که هیچ تغییری در حضور سربازان امریکایی در افغانستان به وجود نمی‌آید و اکنون اعلام راهبرد امریکا همین را نشان داد که امریکا با حضور بیشتر اینجا ماندنی است و جنگ همچنان برای سال‌های سال ادامه میابد. اما تأکید، برای مبارزه با تروریزم و انتقادهایی که از سیاست‎های پاکستان در سخنان ترامپ دیده شده است، نیز ادامۀ همان سیاست‌ها در راهبردهای گذشتۀ ایالات متحدۀ امریکا است. این راهبرد، یک بار دیگر برای منطقه، موضع امریکا را مشخص ساخت و ثابت کرد که تغییری در سیاست‌های آن کشور وارد شدنی نیست. بنابراین کشورهای منطقه هم سیاست‌های وضعیت موجوشان را را در قبال آن ادامه خواهند داد. اما نکته‌یی که در سیاست آقای ترامپ و در راهبرد جدید امریکا به صراحت با آن برخورد شده است، عدم حمایت از دولت‌سازی و توجه به ساختن افغانستان است. نحوۀ حکومت‌داری و دیمکراسی و  دولت ملت سازی از نقطه‌های غریب در استراتیژی و پالیسی‌های امریکا از گذشته تا کنون در افغانستان بودند و آن کشور همواره به در برابر، در محور افراد سرمایه‌گذاری کرده است. حالا هم ترامپ فقط به کشتن تروریستان تاکید کرده و گفته است که امریکا برنامه‌یی برای دولت – ملت سازی در افغانستان ندارد. در حالی است باید امریکا در شرایطی که مبارزه با تروریزم برای سال‌ها ادامه دارد و آنان نیز از این کشور رفتنی نیستند و جنگ پابرجاست، به این نکته توجه کنند که نباید هیچ کسی از فرصت‌ها و امکانات امریکا، برای ایجاد استبداد و خفقان در کشور سود بجوید. همین اکنون امریکایی‌ها می‌بینند که سیاست‌های آقای غنی، در محور حمایت امریکا، یک سیاست استبدادی و خفقان آور و تک گروهی است و هیچ قانون و ارزشی و توافقی در خصوص حفظ دیمکراسی، نهادها و شخصیت‌های حقوقی سیاسی را به رسمیت نمی‌شناسد و فقط افغانستان را در گرو سلیقۀ قبیله‌یی، انحصاری، و ارتجاعی قرار داده است. مرگ دیموکراسی با گذشت هر روز به نمایش گذاشته می‌شود؛ چنانکه اخیراً به صورت واضح، معاون دوم رییس‌جمهوری، سخنان آقای غنی را بیان کرد و گفت که نه تغییر نظام اهمیت دارد و نه افغانستان نیاز به نخست‌وزیر دارد. این سخن، نشان دهندۀ عزم قاطع آقای غنی، برای ایجاد فضای بستۀ سیاسی و تلاش برای تک فردی کردن قدرت است. بنابراین، حالا باید ایالات متحدۀ امریکا که آقای غنی را در برابر رأی مردم بر افغانستان تحمیل کرد، حد اقل این را در نظر داشته باشد تا مردم به شیوه‌های کمونیستی به بندکشانده نشوند و باید امریکا از تغییر نظام – طبق توافق‌نامه سیاسی- و نیز از تحکیم دیموکراسی از رأی مردم حمایت کند. زیرا خواست مردم افغانستان از امریکا این است که فقط از پروسه‌هایی که منجر به تغییر در نظام و حکومت از طریق رای مردم می‌شود حمایت صورت گیرد. زیرا بعد از این مردم نمی‌خواهند که رأی کسی ببرد و رییس جمهور کسی دیگری شود. برای امریکا باید افغانستان به عنوان یک کشور مطرح باشد نه به عنوان پروژه‌یی که توسط یک دست نشانده به پیش برده شود. اگر امریکایی‌ها از انتخابات به شکل درست حمایت نکنند و به رای مردم افغانستان احترام نگذارند و اگر مردم افغانستان را مستحق داشتن دیموکراسی ندانند، این کشور با هیچ ابزاری دیگری به ثبات سیاسی و اقتصادی نخواهد رسید. بنابرین برای امریکای پر مدعا زیبنده نیست که فقط به کشتن برنامه داشته باشد نه به دولت سازی در کشور مورد حمایتش.