بخش دوم و پایانی

نویسنده: جفری بام گارتنر
ترجمه: حمید میرزاآقایی
۶ـ یقین حاصل نمایید که تمامی کارکنان در کلیۀ واحدهای سازمان می‌توانند در شرکت دادن ایده‌های خود و توسعۀ آن‌ها مشارکت نمایند. اگر تصور می‌کنید تنها کارکنان بازاریابی قادر اند در زمینۀ بازاریابی ایده‌های نو ارایه نمایند، تنها ایده‌های معمولی نصیب‌تان خواهد شد. شاید تعجب کنید که کارکنان حساب‌داری، منابع انسانی و حتا کارکنان رستورانت نیز می‌توانند ایده‌های خوبی در زمینۀ بازاریابی ارایه نمایند.
۷ـ اگر کارکنان شما ایده‌های خوبی ارایه می‌کنند، به آن‌ها پاداش دهید و این پاداش تنها پول نخواهد بود؛ دادن مرخصی، هدایا، گواهی و یا تشویق از طرف مدیر عامل سازمان می‌تواند بسیار ارزش‌مند باشد. البته پاداش‌ها می‌توانند پول و یا حتا پول ناشی از به‌کارگیری ایده‌ها باشد، به خصوص سهیم کردن کارکنان در منافع ناشی از به‌کارگیری ایده‌ها بسیار مهم خواهد بود؛ زیرا به‌جای این‌که آنان در پی تخریب سازمان باشند، به دنبال ارایۀ ایده‌های خوب و عملی ساختن آن‌ها خواهند بود.
۸ـ هیچ‌گاه کارکنان را به‌خاطر ایده‌های نامناسب تنبیه نکنید، حتا یک خنده ممکن است به طور جدی سبب کاهش اعتماد به نفس شخصی شود که فردا می‌تواند ایده‌یی بسیار عالی ارایه نماید. کارکنان خلاق در تمامی زمان‌ها دارای ایده هستند. گاهی اوقات بعضی از ایده‌های آن‌ها نامناسب اند و بعضی اوقات بسیار هوش‌مندانه هستند. بنابراین، با تنبیه افراد خلاق، این ایده‌ها از دست خواهند رفت.
۹ـ خیلی بر روی تحقیقات و تحلیل‌ها تکیه نکنید؛ اگرچه آن‌ها در جای خود دارای ارزش بوده و واقعاً وجود آن‌ها در قرن ۲۱ بسیار ضروری است، اما بزرگ‌ترین ایده‌ها معمولاً از طریق الهام به‌دست آمده‌اند.
۱۰ـ به خاطر داشته باشید خلاقیت، یک سرمایه‌گذاری بلندمدت است و منافع آن در کوتاه‌مدت به سازمان بازنمی‌گردد. اگر سازمان شما خلاق نیست، زمان خواهد برد تا کارکنان با روش‌های جدید فکر کردن، آشنا شده تا نحوۀ رفتار و روش تولید کردن آن‌ها تغییر کند. پس زمانی که ایده‌ها به جریان افتد، آن‌ها باید به مرحلۀ عمل برسند و این نیازمند زمان است. اما در گذر زمان، نتایج و منافع این سرمایه‌گذاری قابل توجه خواهد بود. بنابراین برخیز و برای رسیدن به این هدف حرکت کن.