بخش دوم و پایانی/

به کودک‌تان نشان دهید که مراقبِ او هستید و او را درک می‌کنید. بنابراین توجه کردن به نگرانیِ کودک‌تان نشان می‌دهد که شما به او توجه دارید و کمک می‌کند که او احساس کند از طرفِ شما حمایت و درک می‌شود. دربارۀ اتفاقاتِ خوبی که افتاده است، با او صحبت کنید و بگذارید فرزندتان دربارۀ موفقیت، پیشرفت و تجربیات مثبت، احساساتش را بیان کند.
همیشه فرزندتان را برای حل مسایل راهنمایی کنید. در واقع شما می‌توانید به جوانان‌تان کمک کنید تا یاد بگیرند از عهدۀ چالش‌های زنده‌گی برآیند و از این طریق از نگرانی‌شان بکاهند.
زمانی که فرزند شما دربارۀ مشکلی صحبت می‌کند، به او پیشنهاد دهید که با یک‌دیگر برای آن راه‌حلی را پیدا کنید. برای مثال، اگر فرزند شما دربارۀ امتحان ریاضیِ خود نگران است، به او وعده دهید که کمکش می‌کنید تا خوب درس بخواند. از این راه نگرانی‌اش کم خواهد شد.
◄ مشکلات را برای آن‌ها تجزیه و تحلیل کنید
در بیش‌تر موارد، باید به‌جای مخالفت با جوان‌ها، دربارۀ مشکل آن‌ها درست فکر کنید و با یک‌دیگر راه‌حل پیدا کنید. بهتر است مشکلات را برای آن‌ها تجزیه و تحلیل کنید و از تجربۀتان در این زمینه کمک بگیرید. به این ترتیب، او نقش فعالی خواهد داشت و یاد می‌گیرد که چه‌گونه به‌طور مستقل از عهدۀ مشکلات برآید.
گاهی اوقات آن‌ها دربارۀ مسایلی که اتفاق افتاده است، نگران می‌شوند و این، زمانی است که والدین می‌توانند چشم‌انداز و دورنمایی از آن برای‌شان ترسیم کنند.
اگر فرزندتان نمرات پایینی در امتحاناتش کسب کرده، به او بگویید که احساساتش را درک می‌کنید. سپس یادآوری کنید که هم‌چنان راه برای جبران وجود خواهد داشت.
اهمیت این مساله را تصدیق کنید و بگذارید او بداند علی‌رغم نتیجه‌یی که می‌گیرد، شما به او افتخار می‌کنید و می‌دانید که تمام تلاشش را انجام داده است.
بدون این‌که احساسات فرزند خود را کوچک کنید، تأکید کنید که مشکلات قابل حل و موقتی هستند و روزهای بهتر و فرصت‌های دیگری نیز برای او وجود خواهد داشت. به آنها یادآور شوید هر اتفاقی که رخ دهد، همه چیز به خوبی پیش خواهد رفت.
والدین می‌توانند با به بحث گذاشتن موضوعاتی که باعث نگرانی نوجوان‌شان از آینده شده، با دادنِ اطلاعات دقیق و تصحیح تصور غلط آنان دربارۀ این مسایل، به آنان کمک کنند. به آنان اطمینان دهید که بزرگ‌ترها از آنان محافظت خواهند کرد.
آگاه باشید که عکس‌العمل شما به مسایل اجتماعی و اقتصادی، بر آن‌ها هم تأثیر می‌گذارد. اگر شما اضطراب و خشم خود را دربارۀ اتفاقات دور و برتان بدون کنترل بر احساسات‌تان بیان کنید، نوجوان‌تان نیز همین‌گونه عکس‌العمل نشان خواهد داد. اما اگر شما نگرانیِ خود را از طریق روشِ فعال بیان کنید و دربارۀ حوادث تمایز قایل شوید، فرزندتان خوش‌بینی بیش‌تری خواهد داشت و این توانایی نیز در او ایجاد می‌شود.
بسیاری اوقات وقتی نوجوانان نگران می‌شوند، به تنها چیزی که احتیاج دارند، اطمینان و آرامش‌بخشی والدین‌شان است. این آرامش‌بخشی می‌تواند به شکل در آغوش گرفتن، گفتن کلمات صمیمانه و از ته دل یا گذراندنِ اوقات با آنان باشد. این عمل به آن‌ها یاد می‌دهد تا بدانند هر اتفاقی که بیافتد، والدین با مهر و محبتْ پشتیبان آن‌ها هستند.
همواره تلاش کنید که نمونۀ خوبی برای نوجوان‌تان باشید. بهترین درسی که می‌توانید به نوجوان‌تان بدهید، آن چیزی است که در عمل به او نشان می‌دهید. پاسخ شما به نگرانی‌های خودتان، راهگشای برخورد وی با چالش‌ها و مشکلات خواهد بود.
وقتی شما در برخورد با مسایل عصبی می‌شوید، آن‌ها نیز یاد می‌گیرند همین برخورد را در موقعیت‌های مشابه داشته باشند. به‌جای عصبانی شدن، قسمت پُر لیوان [گیلاس] را نگاه کنید و هنگامی که دربارۀ نگرانی‌های‌تان صحبت می‌کنید، افکار خوش‌بینانه را دربارۀ موقعیتِ خود به زبان بیاورید. پاسخ خوش‌بینانه و بااعتماد به نفس، به نوجوان‌تان یاد می‌دهد که مشکلاتْ موقتی هستند و فردا روز دیگری خواهد بود.