افغانستان کشوری است که ناممکنات در آن ممکن می‌گردد. ناممکن‌ترین اشتباهات در این‌جا اتفاق می‌افتد. وقتی سندی از ارگ ریاست جمهوری به رسانه‌ها درز می‌کند که نشان می‌دهد ادارۀ امور ریاست‌جمهوری در پی جابه‌جایی فقط پشتون‌ها در این نهاد است و از برخی پشتون‌های هرات که پشتو نمی‌فهمند، به عنوان نماینده‌های دیگر اقوام به شکل ظاهری استفاده می‌شود، ریاست جمهوری می‌گوید که این سند درست نیست و عاملانِ آن مجازات می‌شوند!
وقتی مکتوبی بر اساس فیصلۀ مقام‌های بالا به رسانه‌ها درز می‌کند که نشان می‌دهد دولت تصمیم گرفته است واتس‌اپ و تلگرام را مسدود کند، و تا حدی اقدام هم می‌شود، بعد ریاست‌جمهوری می‌گوید که چنین چیزی درست نیست و عاملانِ آن مکتوب مجازات می‌شوند!
بعدتر سند دیگری مرتبط به حکم رییس جموری به‌هدف ساختن یک قطعه پولیس به استثنای تاجیک‌ها، به رسانه‌ها درز می‌کند، بازهم می‌گویند که در نوشتار اشتباهی صورت گرفته و این سند درست نیست و با عاملانِ آن اشتباه هم برخورد صورت می‌گیرد!
به همین‌گونه، رویدادهای دیگری هم هستند که شاید ذکرشان بحث را به درازا بکشاند، چنان‌که وقتی حکمتیار با مصارف و هزینۀ کلانی که گفته می‌شود دولتی است، می‌آید و می‌گوید که جنگ افغانستان میان دو قوم است و بسیاری‌ها از سخنانِ او به دلیلِ اندیشه‌های قومی استقبال می‌کنند، اما ریاست جمهوری نمی‌گوید که این سخنان درست نیست و بسیار غلط و بی‌بنیاد است.
افشای این سندهای بسیار خطرناک که به عنوان دستور کاریِ حکومت می‌شود از آن‌ها نام برد، نشان می‌دهد که دولت به‌شدت به سمت قومی کردنِ مسایل در حرکت است و وقتی سندی از میان دلیلی افشا می‌شود، می‌گویند که این درست نیست و اشتباه شده است!
متأسفانه حقیقت این است که آنانی که در سفرۀ قدرت از نان و آبِ امریکا تغذیه می‌کنند، قدرتِ این نوع کارها را دارند و به زور آن حمایت‌های مادی و غیرمادی، ادامۀ حیاتِ سیاسی می‌دهند و بقای خودشان را در نزاع‌های قومی در افغانستان جست‌وجو می‌کنند. این‌ها به شدت در پی قومی کردنِ همۀ مسایل اند و از این رهگذر سعی می‌کنند که هویتِ مردم را هم مصادره کنند و یک هویت را به جای همۀ هویت‌ها بنشانند؛ جنجال در شناس‌نامه‌های برقی شاهد این مدعاست. بنابراین به نظر می‌رسد که انتهایِ سیاست در دستگاه ارگ و اطرافیانِ حریص به قدرت و ثروت آن، همان قومی کردن همۀ مسایل است که اگر روزی آتشِ آن شعله‌ور گردد، به یقین که تمامِ افغانستان را می‌سوزاند. مسلماً در آن زمان، سیاست‌مدارانِ تفرقه‌افگن پا به فرار گذاشته، در دامنِ خارجی‌ها پناه می‌گزینند و به ریشِ مردمی می‌خندند که در آتش افروختۀشان می‌سوزند.
اکنون با توجه به چند سند نشر شده، واضح گشته که سیاست قومی، کشور را به مرحلۀ پرتگاه می‌کشاند و دولت آقای غنی هم، با اشتباه خواندنِ آن اسناد، نشان می‌دهد که اشتباهاتِ وحشت‌ناکی در این کشور رخ می‌دهد. اگر به‌راستی این اسناد افشا نمی‌شدند، معلوم نبود که افغانستان شاهد چه اقداماتِ دیگری در این راستا می‌شد که این کشور را بیشتر و خطرناک‌تر از این به تباهی می‌کشاند. به خصوص وقتی که دامنِ اختلافات قومی به این حدِ مسخره و بی‌آبرویانه‌اش در نهادهای امنیتی فراخ می‌گردد، بدیهی است که چه اتفاقاتی ممکن است در افغانستان رخ بدهد. بنابراین یک بار دیگر به ارگ ریاست جمهوری پیشنهاد می‌کنیم که سیاست‌های قومی را کنار بگذارد، مردم افغانستان می‌توانند با هم برادر باشندـ اگر این نهاد آنان را دشمنِ همدیگر نسازد. یک روز شما ارگی‌ها می‌روید، اما مردم در کنار هم می‌مانند. اگر شما خودتان به سیاستِ قومی باور ندارید، قوم‌گرایان را از نهادهای حکومتی بیرون کنید، همان‌هایی که تخم نفاق می‌پراکنند و پشت‌شان به خیلی جاها گرم است.