چند نکتۀ مهم و قابل توجه نگه‌بانان، نیروهای امنیتی مساجد و تکایا و کسانی که مسوولیت‌شان بازرسی بدنی افراد و «تلاشی» آنان است:
۱- معمولاً انتحار کننده‌گان به گونه‌یی انتخاب می‌شوند که همچهره و ظاهرِ شبیه با افراد محل داشته باشند تا شناسایی آن توسط نیروهای امنیتی دشوار شود. مثلاً شاهدان عینی گفته‌اند که انتحار کنندۀ مرکز تبیان و خبرگزاری آوا چهرۀ شبیه مردمان هزاره داشته است. همچنین شاهدان عینی گفته‌اند که انتحار کنندۀ مسجد امام زمان (پل خشک) نیز ظاهر و چهرۀ شبیه به نمازگزاران هزاره داشته است و سبب گمراهی و فریب بازرسان و تلاشی کننده‌گان مسجد شده است.
۲- چهره و چشمان افراد انتحار کننده معمولاً دارای مشخصات روان‌شناختی ذیل است:
* صورت‌شان عرق کرده و رنگ‌پریده است.
* بیش از حد لازم پلک می‌زنند.
* مکرراً و ناخودآگاه پلک‌های‌شان دچار رعشه، لرزه و انقباض‌های خفیف می‌شود.
* ابروهای‌های‌شان چین‌خورده و پریشان است.
* پیشانی‌شان چین‌دار است و عصبانی به نظر می‌رسند.
* مردمک چشم (سیاهی چشم) آنان در نور عادی بیش از حد معمول بزرگ و باز به نظر می‌رسد. معمولاً اضطراب، ترس و استفاده از بعضی از مواد مخدر، مردمک چشم را گشاد می‌کند.
* معمولاً افراد انتحار کننده به یک نقطه خیره می‌شوند و از ارتباط چشمی با دیگران پرهیز دارند.
* دارای لکنت زبان و صدای تغییر یافته و احساساتی هستند.
* تنفس‌های سریع و سطحی (و گاه عمیق) دارند.
* اگر نبض‌شان را بگیرید یا دست روی قلب‌شان بگذارید، نبض بالا و ضربان قلب بالا دارند.
* اگر دست‌شان را بگیرید، معمولاً کف دست‌شان گرم و عرق کرده می‌باشد.
لذا اولین وظیفۀ مسوولان امنیتی، بازرسی چهره و چشم افراد است و در صورت دیده شدن یک یا چند علامت بالا، باید افراد مذکور با دقت بیش‌تر و پرسش‌های زیادتر بازرسی شوند و پیش از اجازۀ ورود، توسط مسوولان ارشد امنیتی مجدداً بازرسی و بازپرسی شوند.
۳- انتحار کننده معمولاً به جای استفاده از واسکت انتحاری، مواد انفجاری را پیشاپیش در داخل محل مورد نظر جابه‌جا می‌کند تا در بازرسی بدنی افشا نشود؛ آنان پس از گذر از دروازۀ امنیتی، به سراغ مواد انفجاری می‌روند؛ لذا لازم است که نیروهای امنیتی مساجد و تکایا پیش از آغاز بازرسی بدنی افراد، به بازرسی دقیق زوایای پنهان و آشکار محل بپردازند. تشناب‌ها، پشت بام، زیرزمین، داخل کتاب‌ها، قفسه‌های کتاب، المار‌ی‌ها، صندوق امانات و صدقات، منبر و استیج خطابه، راهروها، گُدام‌ها، محل ذخیره مواد، باطله‌دانی‌ها، کفش‌داری‌ها، کفش‌کن‌ها، آشپزخانه، داخل ظروف و دیگ‌ها و همه‌چیز را به صورت منظم و بر اساس یک «چک‌لست» کتبی، بازرسی کنند و از امن بودن محل اطمینان دقیق حاصل کنند، آن گاه اجازه دهند که افراد (پس از بازرسی دقیق) وارد مسجد و تکیه‌خانه شوند.
۴- انتحار کننده معمولاً برای انتقال مواد انفجاری به داخل مسجد، از شخص دیگری استفاده می‌کند که معمولاً آن شخص اغفال شده و یا تهدید شده و تحت فشار قرار گرفته است (و یا آنکه تطمیع شده است)؛ تا مواد انفجاری را به داخل مسجد جابه‌جا کند، لذا لازم است که تمامی افراد، بدون استثنا، با دقت، خون‌سردی و هشیاری کامل بازرسی بدنی شوند. نظامی‌ها در بازرسی بدنی افراد و برای پیشگیری از نفوذ دشمن همیشه از یک اصل پیروی می‌کنند:
* همه بازرسی شوند، حتا پدر، برادر، دوست و رییس‌تان!
دادن تخفیف، امتیاز و استثنا در بازرسی افراد، دقیقاً همان اشتباه جبران‌ناپذیری است که دشمن منتظر آن و در کمین آن است. هیچ‌کس را بدون بازرسی اجازۀ ورود به مسجد و محل مورد نظرتان ندهید، با بزرگان و ملا امام محل پیش از پیش به توافق برسید که مانع بازرسی بدنی شما نشوند و از نظام امنیتی شما حمایت کنند. این مسأله بار روانی مثبت برای همه و بار روانی منفی در برابر دشمن بی‌رحم و مکار دارد و می‌داند که هیچ‌کس از بازرسی شما در امان نیست، لذا ضریب امنیت‌تان بالا می‌رود.
۵- در بازرسی‌ها هرگز از افراد ذیل استفاده نکنید:
* افراد آموزش‌ندیده
* افراد دارای فساد اخلاقی و قانون‌شکن؛ زیرا به راحتی می‌توانند با دشمن معامله کنند.
* افراد پُفی و حرّاف که زیاد ادعا دارند و حرف می‌زنند؛ زیرا حتا اگر نخواهند، بازهم ناخواسته اسرار مهم شما را نزد دشمن افشا می‌کنند.
* افراد کنجکاو و فضول که خصیصۀ فضولی آنان سبب افشای اسرار امنیتی شما نزد دشمن خواهد شد.
۶- به مردم یاد دهید که نسبت به چهارطرف خویش آگاه، حساس و هشیار باشند و از سر به زیری، بی‌تفاوتی و غفلت در مجالس و مجامع پرهیز کنند، قانون «به من چه» را فراموش کنند‌، مواظب اشیا، افراد و حرکات مشکوک باشند و به موقع اقدام کنند و اطلاع دهند و آماده‌گی ذهنی و روانی خویش را در برابر همیشه و با خون‌سردی حفظ کنند.
۷- در طبابت و پزشکی، بهترین راه پیشگیری از امراض، آموزش همه‌گانی است. همین قانونِ ساده در پیشگیری از تهدیدهای امنیتی نیز فوق‌العاده اثرگذار است. مهارت‌ها و معلومات امنیتی‌تان را افزایش دهید و آموخته‌های‌تان را به مردم آموزش دهید. خطرات و تهدیدهای امنیتی و ویژه‌گی‌های آن را بشناسید و به مردم یاد دهید و از آنان در تأمین امنیت خودشان کمک بگیرید. مشارکت آحاد مردم در تأمین خانه، مسجد، محل کار و محل زنده‌گی‌شان را جدی بگیرید و آن را یک اصل و یک مسوولیت فرض کنید. اگر موفق به جلب مشارکت آگاهانه و مسوولانۀ مردم در تأمین امنیت شدید، آنگاه مطمین باشید که از دست دشمن مکار، حیله‌گر، بی‌رحم و مجهز، کار چندانی ساخته نیست.