بخش نخست/

هنگامی که شما از یک حالت روانی متعادل برخوردار باشید آن‌چنان که ذهن‌تان در آرامش اندیشه کند و رفتارتان آرام‌کنندۀ افکار خستۀ دیگران باشد، نوعی از لحظات شاد و متنوع را برای خود و دیگران فراهم ساخته‌اید؛ لحظاتی که عاری از هرگونه استرس، اضطراب و دلهره و نگرانی است.
وقتی آدم‌ها بی‌دغدغه اوقات خود را سپری کنند، راحت‌تر می‌توانند افکار خود را به سمت موضوعات شاد و سرگرم‌کننده سوق دهند. هنگامی که فکر و ذهنِ انسان درگیر مسایل استرس‌زا و بازدارنده می‌شود، ناخود‌آگاه در هاله‌یی از غم و اندوه قرار می‌گیرد که با دنیای شاد و متنوع در جنگ و تضاد است. انسانِ غمگین هیچ‌گاه از زنده‌گی بهره و لذت نمی‌برد و پیوسته به رخوت و ناامیدی مبتلاست و فرصت‌های استثناییِ زنده‌گیِ خود را به‌آسانی از دست می‌دهد و در نتیجه، تمام عمر احساس سرخورده‌گی و شکست می‌کند.
برای رهایی از این حالت‌های ناخوشایند، باید تغییراتی در رفتارمان اِعمال کنیم تا افکار بازدارنده را در ذهن‌مان محدود و افکار شادی‌زا را افزایش دهد.
۱ـ بخشش
ما آدم‌ها عادت داریم قوانینی در ذهن‌مان تدوین می‌کنیم و هرکسی از آن‌ها سرپیچی کرد، ناراحت می‌شویم و او را نمی‌بخشیم. ما فکر می‌کنیم که با نبخشیدن او را تنبیه می‌کنیم و موجب سرزنش و ملامت وی می‌شویم. اما بهتر است بدانیم با نبخشیدن دیگران، بیشترین فشار روانی را به خود وارد می‌کنیم نه به او؛ زیرا تا زمانی که به این موضوع خاتمه نداده‌ایم، ذهن ما همین‌طور درگیر آن موضوع ناراحت‌کننده است و مدام آن اتفاق را مرور می‌کند و موجب رنجش خود می‌شود.
با دیدن فرد مورد نظر دچار استرس می‌شویم و تمام رفتارهای او برای ما آزاردهنده و تحریک‌کننده می‌‍‌‌‌‌شود. حتا بعضی مواقع بی‌جهت از دیگران ناراحت می‌شویم که چرا نسبت به او محبت یا مدارا کرده‌اند. علاوه بر این، هنوز معلوم نیست که فرد مورد نظر از این‌که ما از او ناراحت هستیم و او را نبخشیده‌ایم، نادم و پشیمان است یا نه؟! به هر حال، چه پشیمان باشد چه نباشد، نبخشیدن دیگران بیش از هر چیزی به خود ما ضربه می‌زند و باعث دور شدن از لحظات شاد و سرزنده می‌شود.
۲ـ محبت
ما به دیگران محبت می‌کنیم تا به آن‌ها ثابت کنیم دوست‌شان داریم. محبت ما موجب خوش‌حالی آن‌ها می‌شود که در نتیجۀ خوش‌حالی آن‌ها، ما هم احساس رضایت و خرسندی می‌کنیم. به همین ترتیب، لحظات شاد و زیبایی برای ما و شخصی که مورد محبت ما قرار گرفته است، رقم می‌خورد. هرچه محبت و مهربانیِ ما به دیگران بیشتر باشد، تاثیرشان در شاد زیستنِ ما بیشتر است. یادمان باشد که محبت به دیگران همیشه حس خوشایندی را در ما به‌وجود می‌آورد.