گروه «سفیران جوان صلح» در تلاش آگاه‌سازی جهان از خطر ادامۀ جنگ در افغانستان هستند.
این گروه می‌خواهند که با رکاب‌زدن به هشت کشور، خواستار صلح در جهان شوند.
این گروه که متشکل از جوانان کشور است، روی برنامۀ نمادین بین‌المللی و درازمدت کار می‌کنند. این تیم نخستین برنامۀ خود را روز پنج‌شنبه با رکاب‌زدن ۳۰ دختر با نام «قدم گذاشتن در راه صلح» آغاز کردند.
این رکاب‌زنی که در کابل افتتاح شد، از چهارراهی هنگرا آغاز و در چهارراهی شهید مسعود با برافراشتن پرچم افغانستان، پرچم سازمان ملل و پرچم‌های هشت کشوری که این گروه از آن‌ها عبور خواهد کرد، به پایان رسید.
این رکاب زنی در حالی با افراشتن پرچم‌های برخی از کشورها در «چهارراهی شهید مسعود قهرمان ملی»، آغاز گردید که شهید مسعود خود نیز یکی از طرف‌داران صلح و رفاه برای مردم افغانستان بود و برای تحقق این آرمان سال‌ها مبارزه کرد و در نهایت در این راه به شهادت رسید.
این گروه می‌گوید که منازعه و مذاکره‌های سیاسی تنها راه حل برای رسیدن به آرمان دیرینه‌‌ مردم افغانستان یعنی صلح نیست و آن‌ها می‌خواهند برای پشتیبانی از دولت افغانستان، به منظور رسیدن به صلح پایدار با بسترسازی‌های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی به‌صورت مرتبط با هم صلح پایدار را در سایۀ‌‌ جامعه‌یی توسعه‌یافته کار کنند.
بر اساس بیانیه گروه سفیران جوان صلح، هدف اصلی این گروه تأکید بر ضرورت صلح پایدار و بسیج افکار عمومی داخلی و خارجی برای پشتیبانی از فرایند صلح در افغانستان و به دنبال آن آگاه‌سازی افکار عمومی جهانی از خطر ادامۀ جنگ در افغانستان است و هم‌چنان اعضای این گروه به کشورهای منطقه و جهان تأکید خواهند کرد که طولانی شدن جنگ در افغانستان باعث به چالش کشیدن صلح جهانی خواهد شد.
علی‌اصغر کمالی، مسوول اجرایی طرح «سفیران جوان صلح» گفت بر اساس طرحی که آن‌ها ریخته‌اند، در این رکاب‌زنی که در افغانستان و هشت کشور دیگر اجرا خواهد شد، سفیران جوان صلح از فاصلۀ ۴۰۰ کیلومتری پایتخت هرکشور تا خود پایتخت رکاب خواهند زد تا به جهانیان بگویند که ادامۀ جنگ در افغانستان، به ضرر تمام دنیا خواهد بود.
به گفتۀ آقای کمالی، همۀ اعضای این گروه، نخست در افغانستان برای یک آموزش پانزده‌روزه دعوت می‌شوند و پس از آن، در جریان رکاب‌زنی‌شان به هشت کشور، در هر کشور به مدت پنج روز توقف خواهند داشت، دو روز صرف آماده‌گی و سه روز برای برگزاری این رکاب‌زنی اختصاص داده شده است.
گفته می‌شود که اعضای گروه به صورت رضاکارانه فعالیت می‌کنند، اما هزینۀ سفر هوایی به این کشور‌ها را یوناما به عهده گرفته است.
به گفتۀ کلثوم زهرا، بنیان‌گذار گروه سفیران جوان صلح، «صلح تنها به معنای فقدان جنگ نیست، بلکه ابعاد متعدد روانی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی دارد که گروه سفیران جوان به منظور نهادینه‌کردن و بسترسازی برای تحقق صلح در افغانستان تلاش دارند که روی برنامه طولانی‌مدت کار کنند.
خانم زهرا گفت: این برنامۀ گروه سفیران جوان صلح چهار بخش دارد و رکاب‌زنی در کشور قزاقستان بخش بعدی خواهد بود که چهار نفر یعنی دو آقا و دو خانم از افغانستان حرکت می‌کنند و تا پایان سفرشان که کشور فرانسه است، اعضای گروه سفیران جوان صلح به ۲۰ تن خواهد رسید، چون از هر کشوری که این گروه می‌گذرد، دو نفر به این تیم می‌پیوندند. کلثوم زهرا افزود: «این گروه از افغانستان حرکت می‌کند و از تاجیکستان، ازبیکستان، قزاقستان، روسیه، بلاروس، جرمنی و پولند گذشته و در کشور فرانسه با صادرکردن یک بیانیه، به این رکاب‌زنی نمادین پایان خواهد داد.»
بنیان‌گذار گروه سفیران جوان صلح تصریح کرد که این گروه پس از رکاب‌زنی نمادین‌شان، روی ایجاد یک پایگاه بین‌المللی صلح در افغانستان به فعالیت آغاز می‌کنند و ۲۰ سفیر برای ۲۵ سال روی این پایگاه کار می‌کنند.
طرح این برنامه در اول جنوری ۲۰۱۶ به نهاد‌های ملی و بین‌المللی پیشنهاد شده بود و این طرح پس از ارزیابی مورد استقبال قرار گرفت و به تاریخ ۱۱ جنوری ۲۰۱٨ نخستین برنامه عملی آن اجرا شد.
آمنه امید، یکی از اشتراک‌کننده‌گان این رکاب‌زنی نمادین گفت که اشتراک رضاکارانۀ خانم‌ها در این برنامه به نحوی به معنای به تصویر کشیدن توانایی زنان در تحقق صلح است و برنامۀ روز پنج‌شنبه یکی از کارهای اساسی در راستای تأمین صلح می‌باشد. به قول خانم امید برنامه آن‌ها این پیام را می‌رساند که زنان عملاً با دوچرخه‌ها و رکاب‌زدن‌شان برای آمدن صلح کار می‌کنند و به جنگ و خشونت نه می‌گویند.