حملۀ روز شنبه بسیاری را به کام مرگ کشاند و برخی را زخمی ساخت. اما عده‌یی نیز ناپدید شده‌ و گروهی هم تا کنون تشخیص هویت نشده‌اند.
شماری از خانواده‌های بی‌قرار و منتظر در شفاخانه‌های پایتخت می‌گویند که پس از حملۀ انفجاری روز شنبه، اثری از عزیزان‌شان را نیافته‌اند.
جمیله مهمند برای یافتن نشانه‌یی از زنده‌گی و مرگ برادرش به شفاخانۀ چهارصد بستر آمده است. می‌گوید، انگار برادرش محو شده و هیچ نشانه‌یی از او را پیدا نکرده‌اند. جمیله می‌گوید: «برادرم نه در میان کشته‌شده‌هاست نه در میان زخمی‌ها.»
سلیم که از ولایت پنجشیر به شفاخانۀ ایمرجنسی آمده است می‌گوید که برادرش خالد از چاشت روز شنبه تا کنون ناپدید است و او به تمام شفاخانه‌های شهر رفته، اما هیچ اثری از برادرش نیافته است.
وحید که از بامیان به کابل آمده است می‌گوید، هیچ اثری از برادرش که در کوچۀ عتیقه‌فروشی و در نزدیکی محل رویداد دست‌فروشی می‌کرد، پیدا نکرده است. او از دولت می‌خواهد دست‌کم نشانه‌یی از برادرش را به وی بدهد تا با خود به خانه ببرد.
در سردخانۀ شفاخانۀ سردارمحمد داوودخان جسد چهار تن دیگر دیده می‌شود و به گفتۀ مسؤولان این شفاخانه، هویت این چهار تن هنوز مشخص نشده و کسی هم سراغ‌شان را نگرفته است.
در حملۀ روز گذشته بیش از صد تن کشته شدند و نزدیک به ۲۴۰ تن زخم برداشتند. مسؤولیت این رویداد را طالبان برعهده گرفتند.