فرانک فراهانی جم
 بخش نخست
حتماً بارها با این صحنه روبه‌رو شده‌اید که موبایل‌تان را گم کرده‌اید، سرگردان به این‌طرف و آن‌طرف می‌روید تا آن را پیدا کنید.
در این شرایط انگار هیچ کار دیگری نمی‌توانید انجام بدهید. آرام نمی‌گیرید. بلافاصله از طریق تلیفون ثابت خانه یا محل کارتان و یا از طریق گوشی موبایل دیگری که در نزدیکی شماست، شمارۀ موبایل‌تان را می‌گیرید تا آن را پیدا کنید.
به انترنت هم همین‌طور وابسته هستید؛ اگر یک روز خط انترنت شما قطع باشد، یا کمپیوتر شما مشکلی پیدا کرده باشد، تمام برنامۀ زنده‌گی‌تان به‌هم می‌ریزد و فکر می‌کنید از هیچ کجا خبری ندارید. فناوری به گونه‌یی بد، زنده‌گی شما را تحت تاثیر خود قرار داده است.
از نخستین ساعات روز که با صدای ساعت دیجیتل موبایل‌تان از خواب بیدار می‌شوید تا واپسین ساعات شب که پس از گشتی در دنیای خبرها به خواب می‌روید، در سایۀ فناوری‌های مدرن و امروزی، روز خود را به انتها می‌رسانید.
در چند دهۀ گذشته، زنده‌گی از این رو به آن رو شده است و این فناوری‌ها و اختراعات جدید، تغییرات قابل توجهی را در سبک زنده‌گیِ ما ایجاد کرده‌اند.
اگر بخواهیم وضعیت زنده‌گی امروزمان را با وضعیت زنده‌گی پدرکلان‌ها و مادرکلان‌های‌مان مقایسه کنیم، تفاوت‌های بسیاری را در آن‌ها می‌یابیم.
این امکانات و ارتباطات مدرن که نبود هر کدام‌شان برای ما به معنی یک فاجعۀ بزرگ است؛ حتا در تصور افرادی که ده‌ها سال پیش زنده‌گی کرده‌اند هم نمی‌گنجد، چه رسد به این‌که به اهمیت و نقش آن‌ها در زنده‌گی واقف باشند.
کمپیوتر، انترنت، موبایل و… از نمادهای اصلی فناوری‌های امروزی هستند که بی‌تردید بیش‌ترین تاثیر را بر روند زنده‌گی کنونی انسان‌ها دارند.
به‌رغم این‌که محققان و دانشمندان، بارها دربارۀ پیامدهای امواج خطرناک این ابزار بر روند سلامت ما انسان‌ها هشدار داده‌اند، ولی هیچ‌یک از ما حاضر نیستیم حتا به‌خاطر سلامتی‌مان هم که شده، یک روز بدون گوشی موبایل‌مان در دانشگاه یا محل کارمان حاضر شویم، از کمپیوتر استفاده نکنیم یا به انترنت دسترسی نداشته باشیم.
داستان همراه‌های همیشه‌گی
زنده‌گی روزمره ما به قدری به موبایل وابسته شده است که می‌توان گفت اغلب مردم بدون وجود آن، قادر به ادامۀ روند طبیعی زنده‌گی خود نخواهند بود. اگرچه به نظر می‌رسد گروه سنی نوجوان و جوان بیش‌ترین شمار کاربران موبایل را دارند، اما حقیقت این است که این وابسته‌گی میان گروه‌های سنی مختلف همه‌گیر شده است.
در دنیای امروز که مشغله‌های زنده‌گی مانع دید و بازدیدهای خانواده‌گی و دوستانه می‌شود، چنین ابزارهایی موجب تسهیل روابط اجتماعی افراد می‌شوند، چرا که این فناوری همیشه همراه، می‌تواند وسیلۀ ارتباطی مناسبی برای جویا شدن از احوال هم‌دیگر باشد.
اما بر خلاف آن‌چه به نظر می‌رسد، همه چیز به این خوبی پیش نمی‌رود، چون عده‌یی دیگر بر این باور اند که مانوس شدن بیش از حد به این فناوری‌ها و امکانات، مانع ایجاد رابطه‌یی صمیمانه میان اعضای خانواده می‌شود.
در حقیقت، زنده‌گی خانواده‌گی بر اثر استفاده از ابزارهایی مانند رایانه، انترنت و موبایل به‌طور مستقیم تحت تاثیر قرار نگرفته است، بلکه این تاثیرات ناشی از برقراری تماس‌های تلیفونی متعدد، ارسال و دریافت نامه‌های شخصی از طریق صندوق پست الکترونیک، ارسال و دریافت پیامک و دیگر اشکال جدید ارتباطی است که بر روابط اعضای خانواده سایه انداخته و روابط واقعی اجتماعی افرا د را زیر سوال برده است؛ روابطی که تنها به ارسال یک پیامک، دیدارهای مجازی یا در بهترین شکل ممکن، به برقراری یک تماس تلیفونی محدود می‌شود.
قطع رابطۀ عاطفی
از سوی دیگر، نظرسنجی‌های انجام شده نشان می‌دهد اغلب خانواده‌ها از حضور فناوری‌های نوین ارتباطی در زنده‌گی خانواده‌گی خشنود هستند، چرا که به کمک آن‌ها می‌توانند در طول روز و در مدت زمانی که از هم‌دیگر دور هستند، بدون هیچ نگرانی از حال هم با خبر باشند و به هم‌دیگر دسترسی داشته باشند.
به عبارت دیگر، عدم حضور فیزیکی افراد خانواده، منجر به قطع رابطۀ عاطفی میان اعضای خانواده نمی‌شود.
وقتی ارنی وایز سال ۱۸۹۵ میلادی نخستین مکالمۀ تلیفونی را به نام خود به ثبت رساند، تصور نمی‌کرد این پدیده تا این اندازه بر رفتار و سبک زنده‌گی انسان‌ها تاثیرگذار باشد.
به نظر شما چنین رابطه‌یی از نوع مجازی که به سرعت در حال رشد و توسعه است، یک رابطۀ لازم و ضروری است یا می‌توان بدون وجود فناوری‌های ارتباطی به زنده‌گی در جامعه‌یی که بر مبنای روابط حقیقی انسان‌ها بنا شده است، ادامه داد؟
نکته: گویی همۀ ما به نوعی شرطی شده‌ایم. به محض این‌که صدای موبایل را می‌شنویم یا صدایی مبنی بر ارسال پیامکی جدید شنیده می‌شود، بی‌اختیار به دنبال موبایل‌مان می‌گردیم. اگرچه می‌دانیم صدا از گوشی ما نبوده است، اما ناخودآگاه نگاهی به نمایشگر آن می‌اندازیم تا ببینیم تماس ناموفق یا پیامکی داشته‌ایم یا نه. اگر هم یک روز هیچ کس با ما تماس نگیرد یا پیامکی برای‌مان ارسال نشود، احساس تنهایی می‌کنیم.