مکس لندر (۱۹۲۵-۱۸۸۳) / بازیگر، کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کننده معروف سینمای فرانسه در دوران صامت.
لندر دچار افسرده‌گیِ مزمن و بیماری‌های دیگر بود. او پس از مشاهده ترس و وحشت در دوران جنگ اول جهانی در خط مقدم نبرد، بیش از پیش در افسرده‌گی غرق شد.
مکس لندر سال ۱۹۲۳ با هلن ژان پیترز که ۱۸ سال داشت، ازدواج کرد. این دو یک بار در سال ۱۹۲۴ با هم اقدام به خودکشی کردند که موفق نشدند؛ اما دفعه دوم در سال ۱۹۲۵ موفق شدند. او در زمان مرگ ۴۱ ساله بود. لندر با اینکه شهرت چارلی چاپلین و باستر کیتن را نداشت، اما در سینمای کمدی به اندازه آن‌ها تأثیرگذار بود.
________________________________

جیمز ویل (۱۹۵۷-۱۸۸۹)
کارگردان تحسین‌شده بریتانیایی که خالق آثار کلاسیک چون «فرانکنشتین» و «عروس فرانکنشتین» بود. او در سال ۱۹۵۶ دچار حمله قلبی شد و پس از آن افسرده بود. ویل با غرق کردن خود در استخر خانه‌اش، خودکشی کرد.
او در زمان مرگ ۶۷ ساله بود. تا سال‌ها تصور می‌شد ویل در اثر یک اتفاق مرده، اما بعدها یادداشت خودکشی او را نزدیکانش منتشر کردند. سال ۱۹۹۸ فیلم «خدایان و هیولاها» بر اساس زنده‌گی ویل ساخته و ایان مکلن برای بازی در نقش او نامزد جایزه اسکار شد.
________________________________

دبلیو.اس. ون دایک (۱۹۴۳-۱۸۸۹)
وودی ون دایک یکی از کارگردان‌های محبوب کمپانی متروگلدوین‌ مه‌یر بود. او برای کارگردانی «تَرکه مرد» در سال ۱۹۳۴ نامزد جایزه اسکار شد. از دیگر فیلم‌های معروف او «تارزان، مرد میمونی»، «ملودرام منهتن» و «سان فرانسیسکو» هستند.
ون دایک پس از ساخت «سفر با مارگارت» (۱۹۴۲) خودکشی کرد. او در زمان مرگ با سرطان و بیماری‌های قلبی دست‌وپنجه نرم می‌کرد. ون دایک در زمان مرگ ۵۳ ساله بود. مطبوعات هرگز شیوه خودکشی او را فاش نکردند.
________________________________

ریچارد کویین (۱۹۸۹-۱۹۲۰)
کویین ابتدا بازیگر بود. او در دهه ۱۹۵۰ به فیلم‌سازی روی آورد. او با کیم نوواک بازیگر فیلم «سرگیجه» دوست صمیمی بود و چند فیلم با بازی او ساخت؛ از جمله «ناقوس، کتاب و شمع»، «غریبه به هنگام ملاقات» و «صاحب‌خانه بدنام».
یکی از فیلم‌های معروفش «وقتی پاریس می‌سوزد» بود. آخرین فیلم کویین «زندان‌بانِ زندا» با بازی پیتر سلرز در سال ۱۹۷۹ بود. او دچار افسرده‌گی و بیماری‌های دیگر بود و با شلیک گلوله خود را کشت. او هنگام مرگ ۶۸ساله بود.
________________________________

دونالد کمل (۱۹۹۶-۱۹۳۴)
او همان کارگردان اسکاتلندی‌یی است که همراه نیکلاس روگ، فیلم پیشرو و در عین حال مهجور «پرفورمنس/اجرا» را در سال ۱۹۷۰ با شرکت جیمز فاکس و میک جگر ساخت.
کمل، کارگردان «بذر شیطان» با بازی جولی کریستی و «سفیدی چشم» یک تریلر ترس‌ناک متفاوت محصول سال ۱۹۸۷ بود. آخرین فیلمش «روی وحشی» بود که بدون اجازه او راهی تلویزیون شد. دوستانش می‌گویند تدوین مجدد همین فیلم بدون اجازه او موجب شد افسرده شود و در نهایت در ۶۲ساله‌گی با شلیک گلوله خودکشی کند.
________________________________

ماریو مونیچلی (۲۰۱۰-۱۹۱۵)
ماریو، یکی از بزرگ‌ترین کارگردان‌های سینمای ایتالیاست که دو بار هم نامزد جایزه اسکار شد. معروف‌ترین فیلم‌هایش «یک بورژوای کوچک کوچک»، «دوستان من» و «جنگ بزرگ» و چند فیلم با بازی توتو هستند. او هم‌چنین یکی از چهره‌های شاخص جشنواره‌های سینمایی بود.
مونیچلی با «جنگ بزرگ» جایزه شیر طلایی جشنواره ونیز را برد و سه بار هم در جشنواره فیلم برلین، برنده جایزه خرس نقره‌یی بهترین کارگردانی شد. مونیجلی استاد ترکیب طنز با درام تلخ بود. مونیچلی هنگام خودکشی، ۹۵ ساله بود. او با پریدن از پنجره اتاق یک بیمارستان خودش را کشت. مونیچلی تنها چند روز قبلش متوجه شده بود دچار سرطان پروستات شده است.
________________________________

تونی اسکات (۲۰۱۲-۱۹۴۴)
تونی برادر کوچکتر ریدلی اسکات است که برعکس برادرش چندان محبوب منتقدان نبود، اما فیلم‌هایش اغلب در گیشه موفق بودند. او در ساخت اکشن‌های خوش‌ساخت مهارت داشت. «تاپ گان»، «پولیس بورلی هیلز ۲»، «روزهای تندر»، «رمانس واقعی»، «دشمن ملت»، «جاسوس بازی» و «مردی در آتش» برخی از فیلم‌های او بودند. او سهم مهمی در ستاره شدنِ تام کروز داشت که در «تاپ گان» برای او بازی کرد.
کروز پس از مرگ اسکات گفت: «او کارگردان خلاقی بود که تأثیرش بر سینما باقی می‌ماند.» اسکات چندی پیش در سن ۶۸ساله‌گی با پرت کردنِ خود از بالای یک پُل در لاس‌آنجلس خودکشی کرد؛ پلی که محل فیلم‌برداری صحنه‌های هیجان‌انگیزی در فیلم‌های «سریع و خشمگین»، «سرقت در ۶۰ ثانیه»، «فرشته‌گان چارلی» و «زنده‌گی و مرگ در لاس‌آنجلس» بود. دلیل خودکشیِ اسکات هنوز مشخص نیست.

گرفته شده از سایت برترین‌ها