یک‌شنبه اول اپریل روزی که از آن در افغانستان و بیشتر کشورهای جهان به عنوان روز دروغ (April full) یاد می‌شود. در این روز شماری می‌خواهند با گفتن یک دروغ دوستان خود را غافل‌گیر کنند.
در افغانستان اما، جو رسانه‌های اجتماعی در این روز بیشتر حکایت از بی‌اعتمادی جوانان و شهروندان به سخنان مسوولان دولتی داشت. سوژۀ اصلی کاربران رسانه‌های اجتماعی در این روز بیشتر با سخنان مسوولان دولتی به ویژه سخنان رییس حکومت وحدت ملی و سخنگویان نهادهای حکومتی گرِه خورده بود.
شماری از جوانان به‌شکل کنایه روز اول اپریل را به شاه حسین مرتضوی و برخی از سخنگویان دیگر نهادهای حکومتی تبریک گفتند، اما فاضل سانچارکی معین نشراتی وزارت اطلاعات و فرهنگ در صفحۀ فیس بوک خود نوشته است: دوستان دروغ‌های امروز را کمی معقول و پذیرفتنی بیان کنید، از گفتن دروغ‌های شاخ‌دار بپرهیزید.
آبژ‌ه‌هایی که روز اول اپریل منجر به ایجاد سوژۀ برای رسانه‌های اجتماعی شده بود، سخنان رییس حکومت وحدت ملی در ولایت پکتیا بود. رییس حکومت وحدت ملی که روز یک‌شنبه وارد ولایت پکتیا شده بود، هنگام گشایش چند پروژۀ انکشافی دُرفشانی‌ها زیادی کرد. او گفت که « ولایت پکتیار را به یکی ولایت‌های صنعتی افغانستان تبدیل می‌کند ». این یک رسم معمول ( اپریل فول ) در سخنان آقای غنی است که به‌خاطر ایجاد احساسات یا صداهای خود را در جریان صحبت به اندازه‌یی بلند می‌کند که حتا اشتباه‌های لفظی و کلامی‌اش آشکار می‌شود و یا به کلماتی متوسل می‌شود که چند دقیقه سبب خوشی مخاطبانش ‌شود. وعده‌های او گاهی به سرگرمی کاربران رسانه‌های اجتماعی مبدل می‌شود.
آقای غنی که در زمان کمپاین‌های انتخاباتی نیز وعده‌های عجیب و غریب برای مردم داد، اما یکی آن‌هم عملی نشد. سخنان رییس حکومت وحدت ملی که می‌گفت: بیکاری را کاهش می‌دهد و یک میلیون شغل برای جوانان ایجاد می‌‌کند و در دستر خوان مردم تغییر میاورد، نه تنها که به کرسی تحقق نرسید بل‌که با رسیدن به قدرت چالش‌های بیکاری در میان جوانان بیشتر از پیش افزایش یافت.
در پهلوی بیکاری، روی آوردن به اعتیاد، فرار نسل جوان از کشور، افزایش فقر و …، چالش دیگر فرا روی جوانان است که از انعامات حکومت وحدت ملی برای این قشر محسوب می‌شود.
در حال حاضر بیش از سه میلیون متعاد و کمتر از دو میلیون متگدی در شهر‌های افغانستان به‌ویژه کابل وجود دارد که نگرانی جدی نهادی حقوق بشری و شهروندان را ایجاد کرده است. اما آقای غنی به حسب معمول وعده‌های روز‌های انتخاباتی خود یک بار دیگر تکرار می‌کند. او یک بار دیگر وعده‌های چرب را در روز اول اپریل که به روز دروغ مشهور است، برای شهروندان پکتیا داد. در حالی که پیش از این شماری زیاد از شهروندان پکتیار با راه‌اندازی تظاهرات اعتراضی حکومت وحدت ملی را به ناکاره‌یی در این ولایت متهم کردند. امنیت، اقتصاد و کار از دغدغه‌های اصلی امروزی شهروندان افغانستان است، اما حکومت نتوانسته تا هنوز به این پدیده‌های که نیاز جدی به شمار می‌آید، رسیده‌گی لازم را انجام دهد.
آقای غنی در سخنان خود در این ولایت تلاش کرد که مردم پکتیار را دوباره امیدوار کند تا اعتماد از دست‌دادۀ خود را در میان مردم به دست بیاورد. اما عافل از این که مردم دوباره فریب وعده‌های دروغین را نمی‌خورند. امیتاز گیری‌های ۱۷ سال اخیر به‌نام قوم و سمت دیگر جایگاه در فرهنگ شهروندان افغانستان ندارد. شهروندان می‌دانند که افغانستان سرزمین همۀ آنان است و با همدلی و یک‌دیگر پذیری می‌توانند آن را ترقی و تعالی رسانند. کش‌و قوس‌های سیاسی همواره به نفع سیاست‌گران و ضرر شهروندان در هر نقطۀ کشور تمام شده است.
هرچند سخنان آقای غنی در روز اول اپریل گفته شده و او نیز مانند سایر شهروندان حق دارد دروغ بگوید، اما تنها چیزی که این بحث را با یک شهروندان عادی کشور متمایز می‌سازد این است که او به عنوان فرد اول کشور نباید برای مردم وعده‌های دروغین بدهد.
در چهار سال از عمر حکومت وحدت ملی، وعده‌های دورۀ کارزارهای انتخاباتی آقای غنی به اندازۀ یک سر سوزن نیز نتوانست عملی شود و شهروندان شاهد هیچ تغییری در زنده‌گی خود نیستند، اما به‌عکس در این مدت تنش‌ها قومی و تضاد زبانی به اوج خود رسید. دستگا‌ه‌های حکومتی عملاَ به تضاد‌های قومی و قبیله‌یی دامن می‌زنند. اکثریت خواهی و اقلیت شمردن اقوام در این نظام شگاف‌های قومی را بیشتر از پیش عمیق‌تر کرده است، اما رییس حکومت وحدت ملی باید بداند که مردم دیگر از سخنان او خسته‌اند حتا اگر سخنانش‌ به منطق« اپریل فول» یا روز دروغ گفته شود.