از هشت ثور، به عنوان روز پیروزی مجاهدین و روز آزادی افغانستان از سلطه شوروی سابق، به صورت رسمی در دو محل مختلف گرامی‌داشت شد. نخستین محل ارگ ریاست جمهوری بود که از این روز با حضور شماری از سران دولتی، برخی چهره‌های جهادی و نظامیان کشور گرامی‌داشت شد و دومین محل پنجشیر بود که با حضور داکترعبدالله رییس اجرایی کشور و شمارکثری از مجاهدین این روز را گرامی داشتند. شاید در محل‌های دیگری از کشور غیراز این دو محل نیز این رویداد گرامی داشته شده باشد؛ اما به دلیل بازتاب و توجه به این دو محل سخن عمده در مورد همین دو همایش خواهد بود. آقای غنی از مدت‌های طولانی به این سو بزرگداشت از روزهای ملی کشور را ارگ برده است. یکی از خوبی‌های بزرگداشت از روزهای ملی در ارگ ریاست جمهوری می‌تواند این باشد که مردم عادی به دلیل تدابیر امنیتی که عمدتا برای آقای غنی در نظر گرفته می‌شود، کمتر آزار و اذیت می‌شوند. شاید آقای غنی به دلیل انتقادهایی که از راه‌بندان‌های غیر ضروری در شهر کابل ایجاد می‌شده‌است، به چنین تصمیمی رسیده باشد ولی از سوی دیگر برگزاری روزهای ملی در ارگ ریاست جمهوری این امتیاز را در اختیار ارگ نشینان قرار می‌دهد که اشراف و انحصارگرایی بیشتری برفضا داشته باشند و بتوانند آنگونه که خودشان می‌خواهند از چنین فضاهایی به نفع سیاست‌های شان استفاده ببرند. آقای غنی در چند مورد نشان داد که ارگ ریاست‌جمهوری منبر بسیار مناسبی برای ترویج سیاست‌هایش می‌تواند باشد و برگزاری از روز پیروزی مجاهدین نیز این هدف را به صورت آشکار به رخ کشید. شاید در برنامۀ ارگ چیز خاصی که بشود علیه مجاهدین و سیاست‌های شان در زمانی که کشور را از اشغال نیروهای بیگانه خارج کرده‌اند، دیده نشود؛ ولی از سوی دیگر آنگونه پاسداشت قابل توجهی نیز برای شان صورت نگرفت. وقتی آقای غنی می‌گوید که این روز به تمام مردم افغانستان که جهاد کرده‌اند بر می‌گردد، در ظاهر امر حرف درستی است؛ اما همانگونه که در علم سیاست می‌گویند وقتی گفته می‌شود که قدرت به مردم تعلق دارد به چه معناست اینجا نیز همین سوال مطرح می‌شود. بسیاری از اندیشمندان سیاست می‌گویند وقتی سیاست‌مداران از اصطلاح مردم در سخنرانی‌های شان استفاده می‌کنند، مصداق روشنی برای مردم وجود ندارد. وقتی گفته می‌شود که قدرت سیاسی به مردم داده می‌شود، چنین مردمی به شکل عینی وجود ندارند و تنها نمادی از یک اغوای سیاسی می‌تواند باشد. وقتی قدرت سیاسی در نتیجه انتخابات و یا به هر شکل دیگری در اختیار یک گروه و یا تشکیلات خاص قرار می‌گیرد، منافع این قدرت نیز به همان گروه بر می‌گردد. به همین دلیل در کشورهای قدرت‌مند جهان که نظام‍‌های دیموکراتیک حکومت می‌کند تلاش‌های آغاز شده که نقش و مشارکت مردم در امور سیاسی افزایش پیدا کند و اگر نه تمام قدرت سیاسی بل بخش قابل توجهی چنان در اختیار مردم قرار داده شود که آن‌ها بتوانند در مسایل کشوری ابراز وجود کنند. یکی از تعریف‌های نظام دموکراسی که این روزها بسیار بر سرزبان‌هاست این است که» دموکراسی به نظامی گفته می‌شود که مردم می‌توانند اراذل و اوباش را از قدرت کنار بزنند.» متفکرین دموکراسی در جهان حالا به این نتیجه رسیده‌اند که اگر در کشوری اراذل و اوباش بر اثر انتخابات به قدرت برسند، مردم این قدرت را داشته باشند که با شناخت آن‌ها به قدرت شان پایان دهند. آقای غنی نیز وقتی از اصطلاح مردم استفاده می‌کند تلاش دارد که مسایل را با هم در آمیزد و بدون آنکه گروهی، افرادی و یا جریان‌هایی از آن متاثر شوند، دم زده نیز نتوانند. مگر کسی گفته می‌تواند که مردم افغانستان در پیروزی هشت ثور، نقشی نداشته اند و یا نقش شان برازنده نبوده است. اما این سخن در عین حال حاوی نوعی لاپوشانی و هم‌سطح کردن کل مسایل هم می‌تواند باشد. به این صورت، آقای غنی و هم تیمی‌های او مجبور نیستند که از فرد و یا جناح خاصی نام ببرند. آن‌ها به ساده‌گی می‌توانند که از ذکر نام‌هایی در سخنرانی‌های شان خود داری ورزند که به نمادهای مبارزه و آزادی مبدل شده اند. آیا کسی می‌تواند نقش قهرمان ملی کشور را در مبارزات آزادی خواهانه مردم افغانستان نادیده بگیرد؟ آیا می‌شود از روز پیروزی مردم افغانستان یاد کرد و از قهرمان ملی کشور سخن نگفت. این‍‌‌‍‌ها جز افتخارهای ملی کشور‌اند و نمی‌توان نتیجۀ کار آن‌ها را که به آزادی و استقلال کشور انجامید، از یاد برد. اما ارگ به صورت تعمدی چنین سیاستی را دنبال می‌کند. آقای غنی و هم تیمی‌های او به دلیل نگاه قوم گرایانه نمی‌خواهند از افتخارات مردم افغانستان یادآوری کنند. آنها تلاش دارند که برخی نام‌ها در کشور به فراموشی سپرده شود تا روزی مردم افغانستان یک بار دیگر در بی‌سرنوشتی قرار گیرند. در واقع این کار مسخ هویت جهاد افغانستان است و مسخ و تحریف دلیری‌های مردان راستین. این همان کاری است که از دهه‌ها به این سو، با تاریخ رسمی کشور انجام داده‌اند؛ مسخ و تحریف تاریخ.