دیروز جمعه، حملۀ مسلحانۀ و سپس حملۀ انتحاری ده‌ها تن را در مسجدی در منطقه گردیز ولایت پکتیا به خاک و خون کشاند. این حمله که به یک مسجد شیعیان در این شهر صورت گرفت، در ادامۀ حمله‌هایی بر مساجد شیعیان در افغانستان نگرانی‌ها را بالا برده است. هنوز مسوولیت این حمله را گروهی به عهده نگرفه است اما در گذشته مسوولیت حمله به مساجد شیعیان در افغانستان را داعش به گردن گرفته است. حمله به مساجد در افغانستان سابقه دارد اما هدف قرار دادن مشخص مساجد شیعیان در افغانستان کاری است که در سه سال اخیر صورت می‌گیرد و اخیراً این نوع حملات شدت یافته‌اند. این حمله‌ها از سوی کسانی صورت می‌گیرند که ظاهرا ادعای اسلام‌گرایی دارند و برای خلافت و امارت اسلامی جهاد! می‌کنند. به همین دلیل مردم افغانستان بارها و یک صدا در برابر این حملات قرار گرفته اند.
مساجد در حالی در افغانستان مورد حمله قرار میگیرند که یکی از مهم‌ترین و قابل احترام‌ترین مکان‌ها در اسلام است و در صدر اسلام هرگاه کسی به مسجدی پناه می‌بُرد، از تعرض و قتل مصون می‌ماند. حتا اسلام مجاهدان را از حمله به مکان‌های قابل احترامِ دیگر گروه‌های مذهبی منع نموده است؛ چه رسد که گروهی به نام مسلمان، به مسجدی حمله کنند و مسلمانانی را یک‌جا با خودشان بکشند.
اما افزایش حمله ها به مساجد شیعیان در کشور نشان می‌دهد که مسلماً افغانستان وارد مراحلِ تازه‌تری از خشونت و فتنه گری هایی به نام مذهب شده و ممکن است این خشونت و فتنه‌گری بیش از این هم افزایش یابد. اما در عین حال این مردم افغانستان اند که باید هوشیار باشند تا شکارِ فتنه‌های مذهبی و قرآئت های افراطی از این دست نشوند.
مردم افغانستان باید به‌خوبی اندیشه کنند که آن‌هایی که به نامِ دین و مذهب به انسان‌ها حمله می‌کنند، بمب‌های‌شان را در میان قرآن شریف کار می‌گذارند و در خانۀ خدا آن را منفجر می‌سازند به هیچ قاعده و آیین و عقلانیتی پابند نیستند و فقط در خدمتِ کمپنی‌های آدم‌کشی، وظیفۀ کشتار مسلمانان، نفاق‌اندازی در جهان اسلام و چرخاندنِ ماشینِ بازی‌های سیاهِ سازمان‌های استخباراتی را به عهده دارند.
شکی نیست که برخی از گروه‌ها در افغانستان، در هم‌داستانی با این سیاه‌بازی‌ها قرار گرفته‌اند و به دنبال منافع خویش، دست به هر خیانت و جنایتی می‌زنند. یقیناً روزی بازی روزگار چهره‌های کریهِ آن‌ها را به مردم هویدا خواهد کرد. تا آن روز اما سنی و شیعه در افغانستان باید در نهایتِ برادری و خویشتن‌داری با حوادث مواجهه کنند و آموزه‌های دین مبینِ اسلام را مبنـای برادری و همدردیِ خویش با یکدیگر قرار دهند و ابداً اجازه ندهند مکاره‌گی‌های دشمنانِ اسلام، آنان را به یکدیگر بدبین ساخته و به واکنش‌هایی مطابق نقشۀ آن‌ها سوق دهد.
مردم افغانستان به خصوص شیعیان کشور باید مطمین باشند که این اعمال دد منشانه ریشه در تاریخ تسنن در این سرزمین ندارد و اصلا خوشبختانه در افغانستان هرگز فرقه گرایی مذهبی وجود نداشته است و این دام های شیطانی نیز نمی تواند به زودی جامعه افغانستان را به فرقه گرایی مذهبی بکشاند.