این‌که مسعود چه‌گونه به یک چهرۀ ماندگار در تاریخ بشریت رقم خورد، و دنیا به گرفتن اسم وی افتخار می‌کند؛ علل و عوامل فراوانی از ابعاد گوناگون دارد، ولی ما نظر به کمبودی ظرفیت‌ها تنها بعدی ایمان‌داری و تقوای وی را مورد کنکاش قرار می‌دهیم و این بزرگترین ویژه‌گی شخصیت‌های خداپرست و متدین محسوب شده و سبب جاودانه‌گی مردان خدا در دنیا می‌شود؛ چون همین ایمان و خداپرستی وی بود
که ایشان را از تمام گرایش‌ها و تعلقات پست مادی و مصلحتی‌ رهایی داده و به او شخصیت بلند و بالای بخشید که در فضای آگنده از معنویت و عشق، تجرد خود را به‌عنوان یک موجود برتر وغیروابسته به جهانی ناشایسته‌گی‌ها حفظ کرد و از همین زاویه در برابر واقعیعت‌ها وحوادث، موضع‌گیری‌های سنجده و متوازن بر مبنای دین مقدس اسلام نمود.
شهید مسعود با ایمان واقعی‌یی که داشت، تحت تاثیر هیچ نیروی پست‌گرایانه و مصلحت‌اندیشانه به آن معنای مبتذل‌اش داوری نکرد. از همین‌جاست که صراحت، شفافیت وعدم وابسته‌گی در گفتار، رفتار، عمل‌کرد و زنده‌گی خود همیشه به صفت مومن راستین باقی ماند. پس به صراحت گفته می‌توانیم که تنها همین ایمان واقعی وی بود که با قوۀ قاهره خود تمام پیوندهای انحرافی انسانی را چه در حوزۀ گرایشات مادی وچه در ناحیۀ گرایشات معنوی از بین برد، و عظمت انسانی وی را آن‌قدر بالا برد که در پیوند با عالمی بی‌مرز از حد هر مرز گذرانید، و درفراخنایی به وسعت « حق و باطل » اندیشید، آن‌جا که جغرافیای کشور انسان به پهنای خود او مرزبندی شد و حوزۀ وابسته‌گی آدمیت وی را به جبهۀ دوست و دشمن حق و باطل را مشخص ساخت، روی این همه، قضاوت‌ها وی به‌عنوان یک بزرگ مرد مومن و متدین به معنای واقعی در همه حال بی‌آلایش و به دور از هرنوع مصلحت‌بینی‌های پوچ و بی‌مورد باقی مانده و در پرتو ایمان و واقعیت‌گرایی عمیق و ارزنده، در دنیا جاوید گردید.