بخش ششم/

قصۀ اولین روز مکتب شاید برای خیلی از شماها آشنا باشد. روز بزرگی که برای بیشترِ ما توأم با ترس و هیجان بود؛ ترس از آدم‎های جدید و موقعیتی متفاوت و یا اولین روز کار در اداره و یا شرکت جدید، اولین روز آشنایی با همسرتان، اولین روز ورود به دانشگاه.
اولین‎ها همیشه توأم با کمی اضطراب و استرس است. این موضوع طبیعی‌ست که وقتی به محیط جدیدی وارد می‎شوید و یا با افراد بیگانه و ناآشنا برخورد می‎کنید، دچار کمی استرس شده و یا عصبی و ناآرام شوید؛ زیرا نمی‎توانید چند لحظه بعد یعنی آینده را پیش‎بینی کنید، در این هنگام احساس خطر می‎کنید، مغز شما فرمان احتیاط داده و ترس یا اضطراب واکنش طبیعی به این موضوع است؛ یعنی مواظب باش و خودت را آماده کن! چند لحظه بعد، وقتی مغز شرایط را سنجید و تجزیه و تحلیل کرد و مشخص شد که موقعیت جدید سفید بوده و هیچ خطری شما را تهدید نمی‎کند، آرام می‎شوید. به‌خاطر همین موضوع است که از مدیر جدید و یا یک انسانِ یبگانه فرار نمی‎کنید؛ ولی اگر با شیر درنده‎یی مواجه شوید، می‎ترسید و پا به فرار می‎گذارید. شما در مقابل دوستان، همکاران و یا خانوادۀ خود به راحتی صحبت می‎کنید و می‎توانید سخنرانی خود را بدون مشکلی برای آن‎ها اجرا کنید، بدون استرس. زیرا آن‎ها را می‎شناسید و با آن‎ها احساس صمیمیت می‎کنید؛ ولی ممکن است همان سخنان را مقابل کسانی که نمی‎شناسید، نتوانید به‌راحتی ادا کنید.
۱٫ ترس از بی توجهی مخاطب: در بیشتر مواقع استرس شما به این دلیل است که می‎ترسید مخاطب به صحبت‎های شما گوش ندهد البته هیچ چیز بدتر و توهین‎آمیزتر از این نیست که هنگامی که با شخصی صحبت می‎کنید، طرف مقابل درحال بررسی کردن پیام‎های دریافتی موبایل‎اش باشد. باید ببینید مشکل کجاست. چرا به شما گوش نمی‎دهد و بی توجهی مخاطب ممکن است به چند دلیل اتفاق بیفتد:
• احساس عدم نیاز به محتوای شما: اگر مخاطب احساس کند که مطلب‎هایی که ارایه می‎کنید به دردش نمی‎خورد و مفید نیست، به شما گوش نخواهد داد.
• مطلب غیرقابل فهم و سنگین: شما قرار است سخنرانی کنید و از این طریق اطلاعات مفیدی را انتقال دهید. فراموش نکنید که شنونده‌گان‎تان فقط یک بار فرصت شنیدن و درک سخنان شما را دارند. اگر مطالبی که عنوان می‎کنید، خیلی پیچیده و پُر از لغات سنگین باشد، ممکن است مخاطب به دلیل متوجه نشدن قسمتی از سخنان‎تان، خسته شده و علاقه‎یی به شنیدن ادامۀ آن نداشته باشد.
• مطلب‎های بیش از حد: حتماً از مدت زمانی که برای سخنرانی در اختیارتان می‎گذارند، اطلاع دقیقی داشته باشید و محتوایی که تهیه می‎کنید، متناسب با آن باشد. قرار نیست در زمان کوتاهی که در اختیار دارید، همۀ اطلاعات و دانش خود در خصوص آن موضوع را به مخاطب بشنوانید. وقتی مطالب بیش از اندازه ارایه شود، از حوصلۀ شنونده خارج شده و باعث می‎شود گیج و خسته شوند و علاقه‎یی به دنبال کردن سخنان شما نداشته باشند.
• محتوای تکراری: احتمالاً شما هم گیرِ اشخاصی افتاده‎اید که داستان یا اتفاقی را بارها و بارها برای شما تعریف کرده‎اند طوری که تمام جزییات آن را حفظ کرده‎اید. اگر سخنان شما برای مخاطب تکراری باشد، مسلماً علاقه‎یی به گوش ‎دادن نخواهد داشت و ترجیح می‎دهد تالار را ترک کرده و یا اگر مجبور به نشستن باشد، هر کار دیگری انجام می‎دهد جز اینکه به شما توجه کند.