برخلاف اظهاراتِ متکبرانۀ عمران‌خان صدراعظم پاکستان که دو روز پیش از مذاکراتِ امریکایی‌ها با طالبان در اسلام‌آباد بر اساسِ تقاضای واشنگتن خبر داده بود، روز گذشته (۱۷ دسمبر ۲۰۱۸) این مذاکرات در ابوظبی پایتختِ امارات متحدۀ عربی برگزار شد. افزون بر این، اجلاس مذاکراتِ صلح در ابوظبی با شرکت نماینده‌گان پاکستان، امارات متحدۀ عربی و عربستان سعودی نیز همراه است که تا دیروز از ترکیب چنین هیأتی در مذاکرات و مشارکتِ این کشورها خبر و گزارشی وجود نداشت. عدم برگزاری مذاکرات طالبان و امریکایی‌ها در اسلام‌آباد خلاف گزارش قبلی و ادعای صدراعظم پاکستان، آیا حکایت از عدم تأثیرگذاری اسلام‌آباد بر طالبان دارد؟
اگر پاسخِ این پرسش آن باشد که طالبان نیرویِ مستقل از پاکستان هستند و به پاکستانی‌ها اعتنا و وابسته‌گی ندارند، مشارکت مثلث پاکستان، عربستان و امارات در این نشست به چه معنی و برای چه اهداف و منظوری است، درحالی‌که این مثلث در میانِ بیش از دوصد کشور دنیا تنها امارت اسلامی طالبان را در نیمۀ دومِ دهۀ نود سدۀ بیستم میلادی به رسمیت شناختند؟ آیا این مثلث در ابوظبی برای بازگشت امارت طالبانی در افغانستان توطیه می‌چینند و در صدد مجاب و قانع ساختنِ امریکایی‌ها به این بازگشت هستند؟
مشارکت مثلث پاکستان، امارات متحدۀ عربی و عربستان سعودی در مذاکرات صلحِ افغانستان میان امریکا و طالبان در ابوظبی، قطعاً خبر خوبی برای آیندۀ روشن صلحِ پایدار در افغانستان نیست؛ زیرا مثلث مذکور از حامیان دیروز و امروزِ طالبان هستند و دستان‌شان تا آرنج در خون و خون‌ریزی‌های افغانستان آلوده است. پاکستان به گونۀ روشن و مستقیم از طالبان در جنگ افغانستان حمایت می‌کند و جنگ طالبان بدون حمایتِ پاکستان حتا یک هفته هم نمی‌تواند ادامه یابد.
امارات متحدۀ عربی و عربستان سعودی دو کشور درگیر در بازی‌های منطقه‌یی هستند که چهار سال می‌شود یمن را به خاک و خون کشانده‌اند و در رقابت و خصومتِ شدید با جمهوری اسلامی ایران قرار دارند. افغانستان نیز یکی از میدان‌های رقابت و بازی آن‌ها با جمهوری اسلامی ایران است. آیا در چنین اوضاع خصومت‌بارِ منطقه‌یی که افغانستان میدان رقابت و بازی این بازیگران است، مذاکرات صلح با شرکت حامیان اصلیِ طالبان در غیاب بازیگرانِ دیگر به صلح منتهی می‌شود؟ چرا در مذاکرات مستقیمِ امریکایی‌ها با طالبان، مثلث اصلی حامی دیروز و امروز طالبان مشارکت دارد؟ دولت افغانستان در کجای این مذاکرات قرار دارد؟ مطالبات این مثلث در رابطه با طالبان از امریکایی‌ها چیست؟
این پرسش‌ها و پرسش‌های بسیاری در مذاکرات ابوظبی، بر ابهامات مذاکرات صلح با طالبان می‌افزاید و کورگره‌های ناگشودۀ صلح را کورگره‌تر می‌سازد. اگر این ابهامات برطرف نشوند و گره‌های کور مذاکرات صلح باز نگردند، این‌گونه مذاکرات افغانستان را وارد یک دور باطلِ دیگرِ جنگ و بازی منطقه‌یی و جهانی می‌سازد.