گروه طالبان در مرز با افغانستان از طرف پاکستان حمایت و پشتیبانی می‌شوند. در اینجا مرکز سربازگیری و آموزش برای گروه طالبان وجود دارد. دولت پاکستان منابع مالی این گروه را تأمین می‌کند و طالبان از آن عنوان مرکز سوق ادارۀ کار می‌گیرند.

گروه طالبان به حمایت ارتش و سازمان استخباراتی آن کشور آی.اس.آی در ولایت‌های مرزی افغانستان عملیات می‌کنند.

این معلومات از طرف یک منبع داده شده است، مگر یک قسمت کوچک از حمایت‌های پاکستان برای گروه طالبان را نشان می‌دهد.

قسمت زیاد ایالت بلوجستان در شمال غربی  پاکستان که بیش از چند مایل مرز مشترک با افغانستان دارد، به عنوان پایگاه‌ امن برای طالبان است و از آن‌جا برنامۀ‌ حملات در داخل افغانستان طرح‌ریزی می‌گردد.

کویته مرکز بلوچستان خانه‌یی گروه طالبان است. شورای کویته حملات تروریستی در شمال غرب افغانستان را سازمان‌دهی می‌کند. طالبان در دو قسمت از کویته (پشتون‌آباد و گلستان) حاکمیت وسیع دارند. ارتش پاکستان از شکل‌گیری جریان‌های مدنی در این ساحه جلوگیری می‌کند، اما به گروه طالبان کمک می‌کند تا در این منطقه پایگاه‌ داشته ‌باشند، در حالی که در پشتون‌آباد و گلستان یک مرکز ارتش این کشور نیز وجود دارد.

زخمیان طالبان در کلینک کویته «کویته مدیکل کلنیک» پرستاری می‌شوند. دولت پاکستان هزینۀ پرستاری و داروی آنان را تأمین می‌کند.

در بزرگ‌راهی که کویتۀ پاکستان را به افغانستان وصل می‌کند، گروه طالبان همواره با موترسایکل و موترهای مجهز با سلاح AK- 47 دیده می‌شوند. در «کوچلاک» شمال کویته موترهای نوع  SUVsمربوط به افسران استخبارات پاکستان، بدون پلیت گشت و گذار دارند و هنگام عبور و مرور سران گروه طالبان آنان را حمایت می‌کنند.

در شهرک چارمان، یکی از شهرهای مرزی پاکستان با افغانستان، طالبان به شکل قدرت‌مندی حضور دارند، در این شهرک خانواده‌های طالبان زنده‌گی می‌کنند، در حالی که در این ساحه یک مرکز قول اردوی ارتش پاکستان وجود دارد. پولیس حق گزمه در ساحۀ بودوباش طالبان را ندارد.

در شرق کویته ساحه‌یی به‌نام «پنج‌پی» قرار دارد، جایی که قبیلۀ مشوانی زنده‌گی می‌کنند و همکاری و روابط دیرینه با سازمان استخباراتی پاکستان دارند. در طرف مقابلِ پنج‌‌پی ولسوالی شورابک است. در این ساحه یک جادۀ فرعی وجود دارد و طالبان از آن به عنوان راه‌‌ چریکی برای راه‌اندازی حملات در ولایت کندهار استفاده می‌کنند.

ولسوالی نوشکی که یکی از ساحات کوهستانی است، طالبان آنجا کمپ دارند. این کمپ به دلیل حملات هوایی نیروهای امریکایی گه‌گاهی تغییر می‌کند. مردمان محلی با طالبان همکاری می‌کنند و گروه طالبان مسیرهای قاچاق موادمخدر این ساحه را تحت نظر دارند و از قاچاق‌بران مالیه می‌گیرند.

ولسوالی شاجو، در مرز ولایت‌های هلمند و کندهار افغانستان قرار دارد، توسط ارتش پاکستان اداره می‌گردد. این ساحه به مرکز آزمایش سلاح اتمی پاکستان تبدیل گردیده است.

این یکی از ساحات کلیدی ترانزیتی برای قاچاق‌بران موادمخدر و اخذ مالیات برای طالبان است. قاچاق‌بران تلاش می‌کنند با پرداخت پول اندک از این ساحه عبور کنند. آنان با خودشان ستلایت نوع تلفون‌های ثابت عبور می‌دهند.

این در حالی است که در ایالت بلوچستان، پاکستان مکاتب و مدارس دینی ایجاد کرده است. از این مراکز برای طالبان سرباز استخدام می‌گردد. به عنوان مثال شماری زیادی از شورشیان در پنج‌پی از مدرسه‌یی در نزدیکی ولسوالی ماستنگ فارغ شده‌اند. این به معنای آن است که گروه طالبان تنها مربوط افغانستان به‌ویژه قوم پشتون‌ نیستند.

به اساس گزارش ان.بی.سی.نیوز از قول یک عضو ارشد شورای رهبری طالبان، در میان جنگجویان طالبان حدود ۲ – ۳ هزار تروریست چینی، تاجیکستانی، ازبیکستانی، چیچنی، تانزانیایی، یمنی عربستانی و عراقی حضور داشته است. همچنان بیش از هزاران تروریست پاکستان در میان طالبان در جنگ با افغانستان اشتراک دارند.

این در حالی است که پاکستان و چین افق‌ تازه‌یی را برای اتمام راه‌تجارتی – اقتصادی، چین – پاکستان را در گفت‌وگوهای امریکا و طالبان می‌بینند. چین باور دارد که همکاری افغانستان در ساخت کمربند تجارتی و اقتصادی چینی – پاکستان «cpec» مهم و ضروری است.

این می‌تواند که جنگ ۱۷ را به ناکامی فاخش امریکا تمام کند. این یک تب کشنده برای امریکا خواهد بود. شاید برای امریکا ناوقت است که راهبرد جدید را برای نزدیک شدن به قبیله‌های بلوچ، پشتون و سندی‌ها طرح کرده است تا بتواند در جنوب آسیا با هژمونی پاکستان – چین در افغانستان مبارزه کند. با این همه، بلوچستان در منطقۀ تنها مرکز عبور «کردیدور» اقتصادی چین – پاکستان است.