وقتی از شوخطبعی و طنز استفاده میکنید، از موردهای زیر دوری کنید:
اول: نگویید قصد دارید یک داستانِ خندهدار تعریف کنیـد. اگر انتظار مخاطبان را بالا ببرید، آنها ناامید خواهند شد.
دوم: از نیش و کنایه استفاده نکنید، این چیزها شوخطبعی نیست و میتواند آزاردهنده باشد.
سوم: سربهسرِ هیچیک از مخاطبان نگذارید مگر اینکه مطمین باشید مشکلی ندارد و قبلاً با او هماهنگ کرده باشید.
چهارم: دربارۀ نژاد، جنسیت، دین یا معلولیت فکاهی نگویید و باورها و ارزشهای افراد را مسخره نکنید.
پنجم: وقتی با افرادی از فرهنگی دیگر سخن میگویید، دقتِ خاصی داشته باشید. شوخطبعی که در یک فرهنگ خوب است، ممکن است در جاهای دیگر پذیرفته و حتا فهمیده نشود.
- ساختن پُل بین سخنران و مخاطبان: وقتی چند دقیقه صرف ساختن پُلِ مشترک بین خود و مخاطبان میکنید، بلافاصله آنها را طرفدارِ خود میسازید. آنها شما را یکی از خودشان میدانند، در مقابل صحبتها و نظراتِ شما پذیراتر میشوند، اشتباه شما را راحتتر میبخشند و احساس میکنند شما به دلیل پیشزمینۀ مشترکتان با آنها، دارای معلوماتِ بیشتر و خوشبرخوردتر هستید.
شروعهای ممنوع در سخنرانی
- کلامتان را با عذرخواهی شروع نکنید: بعضی از سخنرانان سخنِ خود را با عذرخواهی از اینکه آمادهگی کافی و یا توانایی لازم را برای بیان مطلب ندارند، شروع میکنند و با این کار به مخاطب تلقین میکنند که برای او ارزش قایل نبودهاند که مطلبی را آماده کنند و همان مطالبِ قدیمی برای ارایه به مخاطب کافی است. بنابرین تعارفات و عذرخواهیهای فروتنانۀ تکراریِ خود را کنار گذاشته و مخاطبان را خسته و دلزده نکنید.
- مقدمه و معرفیِ خود را طولانی نکنید: این کار باعث سر رفتنِ حوصلۀ مخاطبان میشود و تمرکز آنها به سخنرانی شما کاهش مییابد و کمکم دیگر به سخنرانی شما گوش نمیدهند.
- مطلبهای بدیهی و یا غیرکاربردی نگویید: بهطور مثال: اگر در یک سمینار آموزش سخنرانی بخواهیم در مورد تاریخچۀ سخنرانی صحبت کنیم، یادمان باشد مخاطبان پول ندادهاند که تاریخچه را یاد بگیرند. آنها مطلبهای بهدردبخور و کاربردی میخواهند.
- از جلب توجه نامطلوب بهشدت خودداری کنید: هرگز در این دام نیفتید که توجه مخاطب را به هر قیمتی جلب کنید. یادتان باشد ما از جلب توجه مطلوب حرف زدیم. هیچ آدمِ عاقلی سخنرانیاش را به خاطر جلب توجه با جملات و کارهای ناخوشایندی که احساس بدی را در مخاطب بهوجود میآورد شروع نمیکند. ولی همچنان از این نوع سخنرانان در کشور عزیزِ ما افغانستان دیده میشود. یکی از دوستانم تعریف میکرد که در سمیناری شرکت کرده بود و سخنران میگفت: این روزها آدمِ با فهم و شعور کم پیدا میشود، اصلاً شما یک آدمِ بافهم و شعور در این جمع نشانم بدهید!…
- با فکاهی و لطیفه حرفتان را شروع نکنید: چون ممکن است مخاطبان به لطیفۀ شما نخندند و یا برایشان تکراری و بیمزه باشد و با این کار ارزش و اعتبارِ شما بهشدت کاهش مییابد. یادآور میشوم لطیفه با طنز فرق میکند و شروع با طنز و شوخطبعی ،پسندیده و یکی از روشهای خوبِ آغاز سخنرانی است.
- از خودتان یا شرکتتان بیش از حد تعریف نکنید: چون علاوه بر اینکه مخاطبان را دلزده میکند، ممکن است به مخاطبان این حس دست دهد که شما آدمِ خودشیفتهیی هستید و منزلتِ شما و شرکتتان را در نگاه مخاطبان کاهش دهد.
Comments are closed.