وقتی از شوخ‎طبعی و طنز استفاده می‎کنید، از موردهای زیر دوری کنید:

اول: نگویید قصد دارید یک داستانِ خنده‎دار تعریف کنیـد. اگر انتظار مخاطبان را بالا ببرید، آن‎ها ناامید خواهند شد.

دوم: از نیش و کنایه استفاده نکنید، این چیزها شوخ‎طبعی نیست و می‎تواند آزاردهنده باشد.

سوم: سر‌به‌سرِ هیچ‌یک از مخاطبان نگذارید مگر این‌که مطمین باشید مشکلی ندارد و قبلاً با او هماهنگ کرده باشید.

چهارم: دربارۀ نژاد، جنسیت، دین یا معلولیت فکاهی نگویید و باورها و ارزش‎های افراد را مسخره نکنید.

پنجم: وقتی با افرادی از فرهنگی دیگر سخن می‎گویید، دقتِ خاصی داشته باشید. شوخ‎‌طبعی که در یک فرهنگ خوب است، ممکن است در جاهای دیگر پذیرفته و حتا فهمیده نشود.

5. ساختن پُل بین سخنران و مخاطبان: وقتی چند دقیقه صرف ساختن پُلِ مشترک بین خود و مخاطبان می‎کنید، بلافاصله آن‎ها را طرف‎دارِ خود می‎سازید. آن‎ها شما را یکی از خودشان می‎دانند، در مقابل صحبت‎ها و نظراتِ شما پذیراتر می‎شوند، اشتباه شما را راحت‎تر می‎بخشند و احساس می‎کنند شما به دلیل پیش‌زمینۀ مشترک‎تان با آن‎ها، دارای معلوماتِ بیشتر و خوش‌برخوردتر هستید.

شروع‎های ممنوع در سخنرانی

1. کلام‎تان را با عذرخواهی شروع نکنید: بعضی از سخنرانان سخنِ خود را با عذرخواهی از این‌که آماده‌گی کافی و یا توانایی لازم را برای بیان مطلب ندارند، شروع می‎کنند و با این کار به مخاطب تلقین می‎کنند که برای او ارزش قایل نبوده‎اند که مطلبی را آماده کنند و همان مطالبِ قدیمی برای ارایه به مخاطب کافی است. بنابرین تعارفات و عذرخواهی‎های فروتنانۀ تکراریِ خود را کنار گذاشته و مخاطبان را خسته و دل‌زده نکنید.
2. مقدمه و معرفیِ خود را طولانی نکنید: این کار باعث سر رفتنِ حوصلۀ مخاطبان می‎شود و تمرکز آن‎ها به سخنرانی شما کاهش می‎یابد و کم‌کم دیگر به سخنرانی شما گوش نمی‎دهند.
3. مطلب‎های بدیهی و یا غیرکاربردی نگویید: به‎طور مثال: اگر در یک سمینار آموزش سخنرانی بخواهیم در مورد تاریخچۀ سخنرانی صحبت کنیم، یادمان باشد مخاطبان پول نداده‎اند که تاریخچه را یاد بگیرند. آن‎ها مطلب‎های به‌دردبخور و کاربردی می‎خواهند.
4. از جلب توجه نامطلوب به‌شدت خودداری کنید: هرگز در این دام نیفتید که توجه مخاطب را به هر قیمتی جلب کنید. یادتان باشد ما از جلب توجه مطلوب حرف زدیم. هیچ آدمِ عاقلی سخنرانی‎اش را به خاطر جلب توجه با جملات و کارهای ناخوشایندی که احساس بدی را در مخاطب به‎وجود می‎آورد شروع نمی‎کند. ولی همچنان از این نوع سخنرانان در کشور عزیزِ ما افغانستان دیده می‎شود. یکی از دوستانم تعریف می‎کرد که در سمیناری شرکت کرده بود و سخنران می‎گفت: این روزها آدمِ با فهم و شعور کم پیدا می‎شود، اصلاً شما یک آدمِ بافهم و شعور در این جمع نشانم بدهید!…
5. با فکاهی و لطیفه حرف‎تان را شروع نکنید: چون ممکن است مخاطبان به لطیفۀ شما نخندند و یا برای‎شان تکراری و بی‎مزه باشد و با این کار ارزش و اعتبارِ شما به‌شدت کاهش می‎یابد. یادآور می‎شوم لطیفه با طنز فرق می‎کند و شروع با طنز و شوخ‎طبعی ،پسندیده و یکی از روش‎های خوبِ آغاز سخنرانی است.
6. از خودتان یا شرکت‎تان بیش از حد تعریف نکنید: چون علاوه بر این‌که مخاطبان را دل‌زده می‎کند، ممکن است به مخاطبان این حس دست دهد که شما آدمِ خودشیفته‎یی هستید و منزلتِ شما و شرکت‎تان را در نگاه مخاطبان کاهش دهد.