کمیسیون شکایات انتخاباتی درحالی از مداخلۀ مأمورانِ دولتی در کارِ رسیده‌گی به شکایات انتخاباتی شکایت می‌کند و هشدار می‌دهد چنین کاری به پروسۀ انتخابات و اعتبارِ این نهادها صدمه می‌زند، که در انظارِ جامعۀ افغانستان به‌دلیلِ آن‌همه اتفاقات و افتضاحاتی که در ۲۸ و ۲۹ میزان و پس از آن رخ داد، انتخابات و اعتبارِ نهادهای انتخاباتی شدیداً صدمه دیده و کمترباوری به بیرون شدنِ یک نتیجۀ عاری از فساد و مبتنی بر عدالت از کمیسیون‌های انتخاباتی باقی مانده است.
مسلماً مداخله در امور انتخاباتی، عملی قبیح و ناپسند است؛ اما نظر به انبوهِ کم‌کاری‌ها و تخلف‌ورزی‌هایی که در روزهای انتخابات پارلمانی رونما شد و بعدتر نظر به رابطه‌هایِ فسادآلودی که میان کمیسیون انتخابات و بسیاری از نامزدان انتخابات پارلمانی برقرار گشت و نهادهای ناظر نیز از وجود بی‌شمار سند در این ارتباط خبر دادند، این قباحت در نظرِ بسیاری از نامزدان شکسته و اینک نالیدن و اعلام هشدارِ کمیسیون شکایات از مداخله در امور انتخاباتی، خبر و هشداری بی‌محل می‌نماید.
کمیسیون شکایات انتخاباتی، با نشر اعلامیه‌یی گفته است که مداخلۀ مأموران دولتی به‌شمول اعضای شورای ولایتی در روند پیشبرد امور انتخاباتی و رسیدگی به شکایات، به انتخابات صدمه می‌زند و سبب بی‌اعتباریِ این نهادها خواهد شد و در صورت تکرار این‌گونه مداخلات و یا مواصلت شکایت و یا گزارش از این بابت، مداخله‌کنندهگان شناسایی و با آنان برخورد جدی و قانونی خواهد شد. اما نکته این‌جاست که آن دسته از نامزدان و حامیانِ دولتیِ آن‌ها که به دنبال نفوذ در کارِ رسیده‌گی به شکایت‌های انتخاباتی اند، تجاربِ تلخ یا شیرینی از عملکردِ نفوذپذیرِ کمیسیون‌های انتخاباتی دارند و از منفذها و خلاهایِ فراوانی در کارِ کمیسیون‌ها آگاهی یافته‌اند که مطمیناً اگر خود از آن وارد نشوند، رقبا و مخالفینِ انتخاباتی‌شان وارد خواهند شد!
به باور اکثرِ مردم افغانستان و بسیاری از تحلیل‌گران، میدانِ پُرغنیمتِ انتخابات پس از کمیسیون انتخابات به کمیسیون شکایات سپرده می‌شود و این کمیسیون نیز همان کارهایی را می‌کند که قبلاً کمیسیونِ انتخابات انجام داده است؛ یعنی در بدل پول، تطمیع و یا تخویف حاضر می‌شود که کسانی را واردِ فهرستِ برنده‌گان و کسانی را از آن بیرون سازد. اگرچه شنیدنِ این عمل برای انسان‌های صاحب‌وجدان سنگین تمام می‌شود؛ اما متأسفانه واقعیتی‌ست که به تلخیِ تمام جریان دارد؛ چنان‌که در نتایج ابتدایی انتخابات پارلمانی نامِ اشخاصی دیده شد که نه‌تنها رقبایِ آن‌ها قسم می‌خوردند با زورِ پول خود را برنده ساخته‌اند، بلکه دوستان و اعضای خانوادۀ آن‌ها نیز از مبالغِ هنگفتی که آن‌ها در کمپاین‌های انتخاباتی و بعدتر در کمیسیون انتخابات به مصرف رسانده‌اند، به‌راحتی یاد می‌کردند.
اکنون همۀ آن دخالت‌هایی که در کارِ کمیسیون شکایات انتخاباتی وجود دارد، دنبالۀ منطقیِ دخالت‌ها و اعمالِ نفوذهایی‌ست که قبلاً در کارِ کمیسیون انتخابات صورت گرفته است. به این ترتیب که آن‌هایی که قبلاً در کارِ کمیسیون انتخابات نفوذِ پولی یا سیاسی نکردند و خود را مُحقِ پیروزی می‌شمردند اما بازنده اعلام شدند، اکنون درصددِ جبرانِ آن «ظلم و خیانت» هستند و در تقلای نفوذ در کمیسیون شکایات انتخاباتی از طرقِ مختلف‌اند. و کسانی که قبلاً در کارِ کمیسیون انتخابات نفوذ و مداخله کردند و در نتایج ابتدایی برنده اعلام شدند، اینک در اضطرابِ این‌که ممکن است این پیروزی را نفوذِ اشخاص و جریان‌هایِ دیگر در نتایج نهایی بر باد دهد، به صرافت افتاده‌اند که با نفوذ در کمیسیون شکایات انتخاباتی، از انجام چنین «فاجعه‌یی» جلوگیری کنند.
فراموش نباید کرد که پیش از اعلام رسمی نتایج ابتدایی، فهرست‌هایی از نامِ برنده‌گان از داخلِ کمیسیون انتخابات به بیرون درز کرد و هربار این فهرست‌ها کسانی را شاد و کسانی را ناشاد ساخت، اما فهرست ابتدایی در نهایت طورِ دیگری از آب برآمد که همۀ آن‌ها در مجموع از فساد و فعالیتِ درهم‌وبرهمِ کمیسیون حکایت می‌کرد. این وضعیت مسلماً نمی‌تواند وجود افرادِ متعهد و میهن‌دوست و باوجدان را در کمیسیون‌های انتخاباتی کاملاً منتفی سازد. بنابراین، انتظار مردم از چنین اشخاصی در کمیسیون‌های انتخابات و شکایات انتخاباتی این است که به اعمال‌نفوذها تن ندهند و با پی‌گیری ریشۀ مداخلات، مسؤولانه نتـایج نهایی را رقم بزنند.