پس از فروپاشی حاکمیت طالبان و ایجاد ادارۀ موقت، حکومت افغانستان با گروه‌های مسلح مختلفی از جمله طالبان درگیر جنگ‌های خونینی بوده است که این تنش‌ها ایجاد صلح و آرامش کامل در این کشور را برای ساکنان آن مبدل به رویایی ساخته است که هرازگاهی برای رسیدن به آن تلاش‌های خسته‌گی ناپذیری صورت گرفته و قربانی‌های زیادی داده اند.
از ایجاد شورای عالی صلح تا نشست‌های دوجانبه و چندجانبۀ داخلی و خارجی و از آتش‌بس‌های چند روزه تا نبردهای خونین میان حکومت افغانستان و طالبان فراز و نشیب‌هایی اند که پروسۀ جنگ و صلح در افغانستان تا این دم پیموده است.
در این اواخر با انتخاب زلمی خلیل‌زاد به عنوان نمایندۀ ویژۀ وزارت خارجه امریکا در روند صلح افغانستان، تلاش‌ها برای مذاکره با این گروه شتاب یافته و برای اولین‌بار یک نمایندۀ ارشد امریکا بصورت رسمی برای مذاکرات صلح به دفتر سیاسی طالبان در قطر رفته است و در نتیجۀ این نشست‌ها، ظاهراً هر دو طرف به توافقات ابتدایی که جزییات آن بعداً مشخص خواهد شد دست یافته اند.
هر چند در نشست‌های اخیر صلح میان طالبان و نمایندۀ دولت امریکا هیچ نماینده‌یی از حکومت افغانستان حضور ندارد و طالبان گفت‌وگوی مستقیم با حکومت افغانستان را رد کرده اند، اما حکومت افغانستان قبلاً گفته بود که تمامی تلاش‌های امریکا در هماهنگی با حکومت افغانستان صورت می‌گیرد و هدف آن ایجاد تسهیلات برای گفت‌وگوهای صلح است.
نشست نمایندۀ امریکا و طالبان بدون حضور داشت نماینده‌گان حکومت افغانستان در داخل این کشور واکنش‌های مختلفی را ایجاد کرده است؛ به عنوان نخستین واکنش شورای امنیت ملی افغانستان اعلام داشت که مردم افغانستان معاملۀ عجولانه‌یی را که قربانی‌های این مردم را نادیده بگیرد نمی‌پذیرند.
محمد اشرف غنی، رییس حکومت وحدت ملی بارها از طالبان خواسته است تا با دولت این کشور مذاکره کنند، و به نگرانی‌هایی اشاره کرده است که در صورت شریک شدن طالبان در قدرت، آزادی‌های کنونی را در خطر می‌اندازد.
در تازه‌ترین مورد، زلمی خلیل‌زاد گفته است که «اجماع ملی قربانی دادن برای رسیدن به صلح در طرف حکومت افغانستان به میان نیامده است».
این درحالی‌ست که کشته و زخمی شدن اعضای شورای عالی صلح حکومت افغانستان و حتا شهید شدن برهان‌الدین ربانی رییس شورای عالی صلح توسط آنانی که برای صلح دعوت می‌شدند نمونۀ کوچکی از قربانی‌هایی دوام‌داری‌ست که حکومت و ملت افغانستان در طول یک‌ونیم دهۀ اخیر برای رسیدن به صلح داده اند.
آقای غنی گفته است که ما متعهد به تضمین صلح هستیم، اما ارزش‌هایی وجود دارد که غیر قابل مذاکره هستند، اتحاد ملی، حاکمیت ملی، تمامیت ارضی، دولت مرکزی قوی و رعایت حقوق اساسی اتباع کشور از جملۀ این ارزش‌های غیرقابل مذاکره می‌باشند.
در این میان سوالی که هنوز پاسخ مشخص نیافته است این است که گروه طالبان و آقای خلیل‌زاد به نماینده‌گی از دولت امریکا، چه قربانی‌یی را از حکومت افغانستان برای رسیدن به صلح می‌خواهند و منظورشان از ایجاد اجماع ملی برای قربانی دادن به خاطر آمدن صلح چه خواهد بود؟