بخش سی‌وچهارم/

سرعت سخنرانی: اگر سرعت سخنرانیِ شما ثابت باشد، مخاطبان خسته می‎شوند و سخنرانی شما کسالت‌بار خواهد شد مگر آن‌که محتوای خیلی ارزشمندی داشته باشید. اگر سرعت سخنرانی شما تند و شدتِ آن بالا باشد، مخاطبان ممکن است فکر کنند که شما نگران و مضطرب هستید؛ از این‌رو نیاز است هرازگاهی سرعتِ خود را کم کنید و تأکیدها را انجام دهید. اگر سرعت سخنرانی شما کم باشد، سخنرانی شما فاقد انرژی و هیجان خواهد بود. لذا بهترین گزینه برای سرعت سخنرانی، داشتن تنوعِ سرعت در سخنرانی است و در حالتِ عادی بهتر است که سرعت سخنرانیِ ما حدود ۲۵ درصد بیشتر از میانگین سرعت صحبتِ مخاطبان باشد.
زیر و بمِ صدا (ارتفاع صدا): وقتی از صدای بم‎تر از حالت طبیعی استفاده می‎کنیم، نشان‌دهندۀ آن است که آن‌چه می‎گوییم جدی است و می‎تواند به جدیت و متانت و سنگینی سخنران بیفزاید. و در کُل صدای بم و کلفت، تداعی‎گرِ اقتدار و قدرت است. و وقتی از صدای زیر استفاده می‎کنیم، انرژی و هیجان ما را نشان می‎دهد. بنده سخنرانانِ زیادی دیده‎ام که صدای بم، گیرا و پُرمایه‎یی داشته‎اند و در شروع سخنرانی خیلی جذاب بوده‌اند؛ اما همین صدای جذاب به‌دلیلِ یک‎نواخت بودن بعد از چند دقیقه این احساس را به‌وجود می‌آورد که با چکش روی میخ می‎کوبند. لذا با زیرتر یا بم‎تر کردنِ صدای طبیعی‎مان با توجه به موقعیت، می‎توانیم سخنرانی‎مان را جالب‎تر، جذاب‎تر و گیراتر کنیم .
یادداشت: اگر می‎خواهیم صدای‎مان از این‌که هست، غنی‎تر و پُرمایه‎تر گردد، با انجام تمرینات تنفسی و صحبت کردن با ارتفاع مناسب می‎توانیم تا حدود زیادی صدای‎مان را غنی‎تر کنیم و برای بیشتر غنی کردن باید تمرینات صداسازی انجام دهیم!
استفادۀ مناسب از مکث‎ها: یکی از قوی‎ترین تکنیک‎های فن بیان، استفادۀ قدرتمند از مکث (سکوت) است. وقتی به مدتِ یکی ـ دو یا گاهی سه ثانیه مکث می‎کنیم، این مکث اثربخشیِ صحبت‎های‎مان را چندبرابر می‎کند چون:
اولاً: این فرصت را در اختیار ما قرار می‎دهد که به ادامۀ آن‌چه می‎خواهیم بگوییم فکر کنیم.
ثاًنیا: این فرصت را به مخاطبان می‎دهد که نظرات‎مان را تجزیه و تحلیل و جذب نمایند.
ثالثاً: نشان می‎دهد که ما بر اوضاع مسلط هستیم و اعتماد به نفسِ زیادی در هنگام صحبت کردن داریم.
کجاها باید مکث کنیم؟
در جاهای مختلفی مکث کاربرد دارد؛ اما در این‌جا دو تا از مهم‎ترین‎هایِ آن‎ها را بیان می‎کنیم.
الف) وقتی ما دو یا سه جمله را بیان می‎کنیم، بعد از آن مکث می‎کنیم تا ذهن مخاطب آن‌چه را گفتیم تجزیه و تحلیل کند و به‌خوبی درک نمایدـ که به آن مکثِ ادراکی می‎گوییم.
ب) وقتی می‎خواهیم به نکتۀ مهمی اشاره کنیم که لازم است مخاطبان به‎صورتِ ویژه به آن توجه کنندـ که به آن مکثِ نمایش گفته می‎شود البته می‎توان هم قبل از بیان نکته و هم بعد از بیان نکته از این مکث استفاده کرد.
مکث نشانۀ اعتماد به نفس و حرفه‎یی بودن سخنران است و بهترین تمرین برای دستیابی به مکث‎های قدرتمند، این است که سخنرانی خود را به‎صورت فایل صوتی ضبط کنیم و سپس به آن گوش کنیمو ببینیم که در چه زمان‎هایی مکث را انجام می‎دهیم و در چه زمان‎هایی انجام آن‎را فراموش کرده‎ایم. سپس مجدداً سخنرانی خود را انجام می‎دهیم و این‌بار سعی کنیم مکث‎های خود را به‌درستی اجرا کنیم. شما می‎توانید این تمرین را چندین مرتبه برای هر سخنرانی انجام دهید. مطمین هستم که با انجام این تمرین نتایج بسیار خوبی در صحبتِ خود خواهید دید و بدون شک اعتماد به نفس زیادی در هنگام صحبت کردن به‌دست خواهید آورد.