جادۀ موفقیت، جاده‌یی بسیار شگفت‌انگیز است؛ جاده‌یی پُرپیچ‌وخم که هر کسی نمی‌تواند این جاده را تا آخر طی کند و به خط پایان برسد. این جاده مملو است از علامت‌هایی که به ما راه موفقیت را نشان می‌دهد؛ جاده‌یی که هر کسی سعی دارد در آن ادعا کند که تابلوها و علامت‌های من، می‌تواند شما را به مقصد و هدف که همان موفقیت است، برساند.
انسان در این جادۀ عجیب‌وغریب که هزاران تابلو و علامتِ رنگارنگ در آن به او چشمک می‌زند، مات‌ومبهوت می‌ماند که به‌راستی کدام یک از این‌ها می‌تواند مرا به هدف برساند، چون راه و جادۀ موفقیت بسیار طولانی است و نمی‌توان در طول یک زنده‌گی چندین جاده را تجربه کرد.
عده‌یی بدون این‌که کوچک‌ترین تأملی کنند، تنها با حدس‌وگمان یکی از این جاده‌ها را انتخاب می‌کنند و دل را به دریا می‌زنند. اما برای بقیۀ افراد که هنوز در ابتدای جاده هستند، مثل روز روشن است که آن‌ها به ناکجاآباد می‌روند و هیچ‌گاه به انتهای جادۀ موفقیت نمی‌رسند. همه مات‌ومبهوت هستند که کدام جاده می‌تواند آن‌ها را به کلبۀ موفقیت برساند، همه دست به دعا برمی‌دارند و از خداوند می‌خواهند که: «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ»: به راه راست ما را راهبر باش. (الفاتحه: ۶)
همه منتظرند که کسی آن‌ها را راهنمایی کند که ناگاه صدایی همه‌جا را فرا می‌گیرد، همه سکوت می‌کنند و به ناگاه همه می‌شوند:
«وَ أَنَّ هذا صِراطی مُسْتَقیماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُمْ عَنْ سَبیلِهِ ذلِکُمْ وَصَّاکُمْ بِهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ»: و [بدانید] این است راه راست من؛ پس، از آن پیروی کنید. و از راه‌ها[ی دیگر] که شما را از راه وی پراکنده می‌سازد پیروی مکنید. این‌هاست که [خدا] شما را به آن سفارش کرده است، باشد که به تقوا گرایید.(الأنعام: ۱۵۳)
همه مطمین می‌شوند که راه موفقیت از کجاست و باید کدامین جاده را برای شروع یک سفر پرخطر آماده کنند. همه می‌دانند که پرخطر است و همه می‌دانند چیزهای زیادی باید در این سفر به یاد داشته باشند؛ اما با این حال عده‌یی با این‌که می‌دانند جادۀ موفقیت، همان جاده‌یی است که از آن ندادهنده شنیدند، باز با لجبازی کامل می‌گویند ما هرگز پا به این جاده نمی‌گذاریم، و جاده‌های دیگر را که که هرگز به کلبۀ موفقیت نمی‌رسد را انتخاب می‌کنند:
«و إِنْ یَرَوْا سَبیلَ الرُّشْدِ لا یَتَّخِذُوهُ سَبیلاً وَ إِنْ یَرَوْا سَبیلَ الغَیِّ یَتَّخِذُوهُ سَبیلاً ذلِکَ بِأَنَّهُمْ کَذَّبُوا بِآیاتِنا وَ کانُوا عَنْها غافِلینَ»: و اگر راه صواب را ببینند آن را برنگزینند، و اگر راه گمراهی را ببینند آن را راه خود قرار دهند. این بدان سبب است که آنان آیات ما را دروغ انگاشتند و غفلت ورزیدند. (الأعراف: ۱۴۶)
اما آن‌عده که خود را برای شروع سفر آماده کردند، باید هشدارهایی را بشنوند؛ هشدارهایی که می‌تواند آن‌ها را در پیمودن این جاده بسیار کمک کند:
راننده‌گی در این جاده بدون راهنما ممکن نیست
«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسیلَهَ وَ جاهِدُوا فی سَبیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ»: ای کسانی که ایمان آورده اید، از خدا پروا کنید؛ و به او [توسل و] تقرب جویید؛ و در راهش جهاد کنید، باشد که رستگار شوید. (المائده: ۳۵)
ممکن است جاده بسته باشد
هشدار بعدی این است که در بعضی مواقع گاهی جاده بسته می‌شود و عدۀ زیادی می‌خواهند نگذارند شما به پایان خط برسید؛ عده‌یی مانند شیطان که قسم یاد کرده است:
«قالَ فَبِما أَغْوَیْتَنی لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِراطَکَ الْمُسْتَقیمَ»: گفت: پس به سبب آن‌که مرا به بیراهه افکندی، من هم برای [فریفتن] آنان حتماً بر سر راه راست تو خواهم نشست. (الأعراف: ۱۶)
به دوستان‌تان در سفر کمک کنید
اگر می‌خواهید تا آخر جاده برسید، چاره‌یی ندارید جز این‌که همراه و کمک‌کار هم باشید و در مشکلات و سختی‌های سفر به همدیگر کمک کنید وگرنه هرگز به پایان خط نمی‌رسید، چون پیمودن این جاده بدون کمک و یاری ممکن نیست:
«وَ أَنْفِقُوا فی سَبیلِ اللَّهِ وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدیکُمْ إِلَی التَّهْلُکَهِ وَ أَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ»: و در راه خدا انفاق کنید، و خود را با دست خود به هلاکت میفکنید، و نیکی کنید که خدا نیکوکاران را دوست می‌دارد. ( بقره ۱۹۵)
تلاش و استقامت داشته باشید
«إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ الَّذینَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فی سَبیلِ اللَّهِ أُولئِکَ یَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ»: آنان که ایمان آورده، و کسانی که هجرت کرده و راه خدا جهاد نموده اند، آنان به رحمت خدا امیدوارند، خداوند آمرزنده مهربان است. (البقره: ۲۱۸)
با مشکلات و سختی‌ها مقابله کنید و ناامید نشوید
عدۀ زیادی می‌خواهند شما به پایان جاده نرسید. با هر کسی که می‌خواهد مانع شما شود و شما را با حرف‌های گوناگون ملامت کند که چرا این راه را انتخاب کردید، به سختی مقابله کنید و هرگز ناامید نشوید و بدانید که پیروز می‌شوید:
«یُجاهِدُونَ فی سَبیلِ اللَّهِ وَ لا یَخافُونَ لَوْمَهَ لائِمٍ ذلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتیهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیم»: در راه خدا جهاد می‌کنند و از سرزنش هیچ ملامت‌گری نمی‌ترسند. این فضل خداست. آن را به هر که بخواهد می‌دهد، و خدا گشایشگر داناست. (المائده: ۵۴)
عده‌یی در راه موفقیت کشته می‌شوند
عده‌یی برای این‌که دیگر افراد بتوانند به راحتی جادۀ موفقیت را طی کنند، در این راه کشته می‌شوند:
«وَ لَئِنْ قُتِلْتُمْ فی سَبیلِ اللَّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَهٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَحْمَهٌ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ»: و اگر در راه خدا کشته شوید یا بمیرید، قطعاً آمرزش خدا و رحمت او از [همه] آن‌چه [آنان] جمع می‌کنند، بهتر است. (آل عمران ۱۵۷)
اما این افراد نیز در حقیقت به پایان جاده رسیده اند و طعم واقعی موفقیت را درک می‌کنند:
«وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»: هرگز کسانی را که در راه خدا کشته شده اند، مرده مپندار؛ بلکه زنده اند که نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند. (آل عمران: ۱۶۹)
هر کسی ادعا می‌کند که می‌تواند راهنمای شما برای موفقیت باشد، اگر می‌خواهید قدم در این جادۀ پرپیچ‌وخم بگذارید، ابتدا باید بهترین راهنما را که همان نسخه‌های طلایی قرآن است را انتخاب کنید و بعد به تمام توصیه‌ها و هشدارهای آن در طول مسیر کاملاً گوش فرا دهید تا شما هم جزو آن دسته از افراد باشید که به انتهای جاده رسیدند و موفقیت واقعی را در زنده‌گی خود تجربه کرده اند؛ کسانی که به فرمودۀ خداوند متعال، رستگاران واقعی هستند.
هر تلاشی در این راه بی‌نتیجه نمی‌ماند
«فَاسْتَجابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّی لا أُضیعُ عَمَلَ عامِلٍ مِنْکُمْ مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثی بَعْضُکُمْ مِنْ بَعْضٍ فَالَّذینَ هاجَرُوا وَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ وَ أُوذُوا فی سَبیلی وَ قاتَلُوا وَ قُتِلُوا لَأُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ وَ لَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تحت ها الْأَنْهارُ ثَواباً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ»: پس، پروردگارشان دعای آنان را اجابت کرد [و فرمود که:] من عملِ هیچ صاحب عملی از شما را، از مرد یا زن، که همه از یک‌دیگرید، تباه نمی‌کنم؛ پس، کسانی که هجرت کرده و از خانه‌های خود رانده شده و در راه من آزار دیده و جنگیده و کشته شده اند، بدی‌های‌شان را از آنان می‌زدایم، و آنان را در باغ‌هایی که از زیر [درختان] آن نهرها روان است، درمی‌آورم؛ [این] پاداشی است از جانب خدا و پاداش نیکو نزد خداست. (آل عمران: ۱۹۵)