فتنۀ بزرگی در راه است. قرار است شهزادۀ سعودی از اسلام‌آباد بازدید کند.
مبنای نداریم که این سفر را به فال نیک بگیریم. بر عکس، هرجا قدوم شوم شیوخ عرب برسد، نکبت و فلاکت را با خود به ارمغان می‌آورد.
دو چیز مسلم است: باز هم میلیاردها دالر به پاکستان داده خواهد شد و باز هم پروژه‌های طالبان و داعش تمویل خواهد گردید.
ایکاش دولت مستقلی می‌داشتیم که از مداخلات سعودی و پاکستان در امور کشور در شورای امنیت سازمان ملل شکایت می‌کردیم. یا حداقل رسماً مداخلات سعودی را نکوهش و تراز روابط را از سفارت به جنرال قونسولی پایین می‌آوردیم.
اشرف غنی احمدزی به جای چاره‌اندیشی بنیادی برای دفاع از کشور، در اندیشۀ تمدید دورۀ ریاست‌جمهوری خود با چال‌های عوام‌فریبانه است.
میراث شوم دورۀ کرزی؛ یعنی نه انتخابات برگزار خواهد شد و نه صلح دستیاب است.
اما اگر مثلث برمودایی واشنگتن، ریاض و اسلام‌آباد به توافق رسیده باشند، طالبان کرام را خواهند آورد.
همان گونه که بارها گفته‌ایم، برای جلوگیری از بازگشت طالبان، باید کشور بی‌طرف و ساختار نظام اصلاح شود.
تنها با بی‌طرف ساختن افغانستان و اصلاح ساختمان نظام می‌توان از بازگشت طالبان جلوگیری کرد. اگر پیمان نام‌نهاد همکاری‌های استراتژیک با امریکا سر جایش بماند، بی‌چون و چرا امریکا با معامله با پاکستان و انداختن هزینۀ جنگ به دوش اعراب برای حفظ پایگاه‌هایش، طالبان را خواهد آورد. ولی اگر کشور بی‌طرف شود، دیگر خود صاحب سرنوشت خود خواهیم شد.
دولت کنونی مستعمرۀ امریکا است و پایۀ مردمی ندارد. زیرا یک دولت دست‌نشانده بیگانگان و انحصارگرا است. اگر ساختار نظام اصلاح شود- مانند اواخر دورۀ ببرک کارمل و اوایل داکتر نجیب؛ به گونه‌یی که هم رییس‌جمهور و هم صدراعظم داشته باشیم و هر یک دارای چهار، چهار معاون و همین گونه کشور به چند زون تقسیم شود و ارگان‌های محلی قدرت انتخابی گردد؛ آن گاه زمینۀ مشارکت فراگیر همه لایه‌های مردم در حاکمیت فراهم خواهد گردید. در صورت بومی شدن امنیت یعنی سپردن امنیت به خود باشندهگان هر ولایت؛ مردم خود از نظام خود دفاع خواهند کرد. در غیر آن، اگر وضع به همین منوال پیش برود، یا انتخابات برگزار نخواهد شد و طالبان را خواهند آورد و یا اگر برگزار هم شود با تأخیر فراوان برگزار خواهد شد و باز هم شاهد یک انتخابات سراپا آگنده با تقلبات خواهیم بود و این دور باطل نمایش‌های مسخره ادامه خواهد یافت.
اگر بی‌طرف نشویم، بخواهیم یا نخواهیم امریکایی‌ها با معامله با پاکستان، طالبان را شریک قدرت خواهند ساخت و بخشی از کشور را به آنان خواهند سپرد.
اگر اشرف غنی به راستی صداقت داشته باشد باید کشور را بی‌طرف اعلام کند و دست از انحصارگرایی، خودخواهی و یکه‌تازی بردارد. نه آمدن طالبان مورد تایید مردم است و نه وضعیت کنونی که یک نفر دست‌نشانده نیمۀ دیوانۀ کاخ سفید صاحب همه اختیارات و صلاحیت‌ها است و عملاً با پیش‌گیری سیاست‌ها تبارگرایانۀ افراطی و غیر دموکراتیک کشور را در آستانۀ فروپاشی قرار داده است.
قانون اساسی سراپا متناقض کنونی، در عمل کارآیی ندارد و کسی آن را رعایت نمی‌کند و بارها آشکارا نقض شده است. نفس موجودیت حاکمیت غیرقانونی ادارۀ نام‌نهاد وحدت ملی خود ناکارآیی قانون اساسی و ساختار نظام را نشان می‌دهد.
اگر کشور بی‌طرف نشود و پایگاه‌های امریکایی‌ها بماند، صد در صد مطمین باشید که به زور یا با پول اعراب اشرف غنی را هر گاه طبق میل واشنگتن رفتار نکند، کنار می‌زنند و کسی را می‌آورند که گوش به فرمان باشد.
برای جلوگیری از سرازیری سیل طالبان، راهی جز از بی‌طرف ساختن کشور نداریم. در غیر آن، برای امریکایی‌ها حفظ پایگاه‌های‌شان مهم است و به گفتۀ چرچیل، اگر لازم باشد با اهریمن در دوزخ برای حفط منافع خود کنار خواهند آمد.