نشست سران جبهۀ ملی در بلخ با اشتراک استاد عطامحمد نور، تازه‌ترین حرکتی‌ست که به منظور تشکیل یک ایتلاف سیاسی در برابر نظام کنونی صورت می‌گیرد. قرار گزارش‌ها، این نشست اعلام داشته که به‌زودی نامزد مشخصی را معرفی خواهد کرد تا در انتخابات آینده، مقابل تیم بر سرِ اقتدار به مبارزه بپردازد.
در این نشست گفته شده است که پیش از معرفی هر نامزدی، باید با جریان‌هایی مثل ایتلاف ملی، شخصیت‌های مستقل و بانفوذ سیاسی و هم‌چنان احزابی که برنامه‌های مشابه دارند، رای‌زنی و مشوره‌ صورت بگیرد و در هماهنگی با آن‌ها، یک شخص بااعتبار و مورد قبولِ همه معرفی شود. چرا که در حال حاضر، بدیل بسیار قوی‌یی در مقابل نامزدی که ـ در صورت برگزاری انتخابات ـ آقای کرزی و تیمش از او حمایت خواهند کرد، وجود ندارد.
در چند سال گذشته، اکثر ایتلاف‌ها و اپوزیسیون‌ها به صورت پراکنده حرکت کرده‌اند که در کل سبب شده آقای کرزی و همراهانش، مسایل کلان سیاسی را به نفع خودشان تفسیر و تبیین کنند. بنابراین، نفس حرکتی که اکنون به‌راه افتاده است، بسیار نیک و امیدوارکننده می‌نماید. اما بی‌تردید که کاستی‌ها و اشکالاتی هم در این حرکت وجود دارد که باید به‌زودی به آن پرداخته شود.
نخست آن‌که، چتر کنونی باید بیشتر از آن‌چه که فعلاً هست، گسترده شود؛ به این معنا که سامان‌دهنده‌گان این حرکت ـ همان‌گونه‌یی که در نظر دارند ـ باید در پیِ تفاهم با سا‌یر احزاب و جریان‌ها چون ایتلاف ملی و دیگر شخصیت‌های مستقل سیاسی جهادی باشند تا این چتر هر روز وسیع‌تر شود و در نتیجه بتواند تا فرا رسیدن موعد انتخابات، یک نامزد همه‌شمول و موثر را برای تغییر و بهبود در سرنوشت سیاسیِ افغانستان معرفی بدارد.
این حرکت باید در پی دریافت و تشخیصِ ظرفیت‌ها و واقعیت‌های موجود در کشور باشد. بی‌گمان که با گسترشِ این جریان و با داشتنِ چنین رویکردی، شناسایی یک‌چنین نامزدی دشوار نیست و شخصیت‌هایی وجود دارند که بتوانند این رسالت را به دوش کشند.
و اما سبوتاژهای تیم حاکم، مساله دیگری‌ست که نباید از نظرِ این جریان دور بماند. چرا که در صورت بی‌احتیاطی آن‌ها، تیم بر سرِ اقتدار می‌تواند این حرکت را خنثا و یا از مسیر اصلی‌اش منحرف سازد. تجربه نشان داده است که آقای کرزی و حامیانش در شکستن ایتلاف‌ها و جلوگیری از باهم شدن‌ها، ید طولایی دارند و بارها متحدین را متفرق ساخته‌اند. این رویکرد از توطیه‌های سیاسی گرفته تا ایجاد اختلاف میان سران اپوزیسیون، به کرات دیده شده است.
بعید نیست که حکومت این برنامه و شگرد را بازهم روی دست گیرد. و یکی از زمینه‌های موجود برای به‌کار بستنِ این شگرد، می‌تواند در حاشیه ماندنِ برخی احزاب، گروه‌ها و شخصیت‌های ملی و جهادی باشد.
و مسالۀ دیگر در نظر گرفتن محدودیتِ زمانی است. برنامۀ گسترش، تنظیمِ برنامه و تعیین نامزد شایسته این حرکت باید از همین اکنون آغاز شود. زیرا فقط یک سال دیگر به انتخابات باقی مانده، و عملی ساختنِ این‌همه، کوشش بسیار می‌طلبد.
افغانستان در شرایط کنونی، به اعتمادسازی نیاز دارد؛ اعتمادسازی هم در سیستم و هم در میان شخصیت‌های سیاسی و نخبه‌گان کشور. برخی از شخصیت‌های ملی کشور از مدتی به این‌سو به این فکر افتاده‌اند که زمینه را برای رسیدن به اجندای ملی و تفاهم ملی مساعد سازند. اینک حرکت استاد عطامحمد نور نیز در این راستا می‌تواند موثر تمام شود و اجندای ملی و نقشه راهِ افغانستان شکل بگیرد. باید با ایجاد یک تفاهم کلان، ایتلاف ملی و جبهه ملی و دیگر جریان‌های سیاسی کشور دست به دستِ هم دهند و یک نامزد همه‌شمول و خوش‌نام را برای مردم افغانستان معرفی کنند تا به این ترتیب، هم خطرِ انحصار قدرت، منتفی و هم مسیر پیشرفتِ کشور هموار گردد.