آقای ‌غنی در جرگه مشورتی صلح حرف‌ها شیکی برای خود گفت و بعد برای آن حرف‌های خود چک چک کرد و خودش را به‌خاطر برگزاری این جرگه ستایش کرد.
شماری از آگاهان سیاسی با بیان این مطلب ضمن اینکه برگزاری جرگۀ مشورتی صلح را تلف کردن وقت مردم و هدر دادن منابع ملی عنوان می‌کنند، تأکید دارند که این جرگه هیچ برنامه و راهکاری برای صلح و گفت‌وگو با طالبان ارایه نکرد و حرف‌های شورای عالی صلح را تکرار کرد، حرف‌هایی که هیچ‌گاه برای طالبان پذیرفتنی نبوده است.
به باور آنان، از اول مشخص بود که این جرگه هیچ نتیجۀ مثبتی در پی نخواهد داشت، زیرا از یک‌سو حتا رهبران حکومت آن را تحریم کرده بودند و از طرفی هم اکثریت دعوت شده‌گان اصلاً نمی‌دانستند که برای چه دعوت شده اند و در جرگه روی چه موضوع بحث می‌شود.
رییس اجرایی حکومت وحدت ملی نیز دیروز با پخش خبرنامه‌یی گفته است که جرگۀ مشورتی هیچ حرفی تازه‌یی را مطرح نکرده است.
این واکنش‌ها در پی پایان یافتن جرگه مشورتی صلح با طالبان ابراز می‌شود. جرگۀ مشورتی صلح با طالبان که به تاریخ ۹ ثور به مدت یک هفته برگزار شده بود، با صدور قطع‌نامۀ ۲۳ ماده‌یی در پیوند به چگونگی صلح افغانستان با طالبان جمعه (۱۳ ثور) به پایان رسید.
یکی از ماده‌های قطع‌نامه جرگه مشورتی صلح آتش‌بس در ماه مبارک رمضان با گروه طالبان بود، موردی که طالبان آن را با صراحت رد کردند.
طالبان با صدور اعلامیه اعضای این نشست مشورتی را متهم به همکاری با امریکایی‌ها کرده و تأکید کرده اند که این جرگه، نشست نماینده‌گان مردم نبود و حتا سیاسیون افغانستان و نیمی از اداره کابل آن را تحریم کرده بودند. اشارۀ طالبان به نیمی از حکومت، تحریم جرگۀ مشورتی صلح از سوی داکتر عبدالله عبدالله، رییس اجرایی و شریک اشرف غنی در حکومت وحدت ملی بوده است.
یک‌روز پیش از برگزاری جرگۀ مشورتی صلح، ستادهای انتخاباتی دوازده نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری در نشستی در کابل اعلام کردند که در لویه جرگه مشورتی صلح افغانستان شرکت نمی‌کنند.
احمد ولی مسعود، غلام فاروق نجرابی، حکیم تورسن، نورالحق علومی، محمد حنیف اتمر، فرامرز تمنا، شیدا محمد ابدالی، محمد شهاب حکیمی، رحمت‌الله نبیل، عنایت الله حفیظ، محمد ابراهیم الکوزی و نورالرحمان لیوال هستند که این جرگه را تحریم کرده بودند.
آنان گفته‌ بودند که این لویه‌جرگه از نظر آنها «بی‌موقع، غیر ضروری، ضیاع منابع دولتی» و به هدف کمپاین انتخاباتی صورت گرفته است.
عزیز رفیعی رییس مجتمع جامعه مدنی افغانستان در گفت‌وگو با روزنامۀ ماندگار در پیوند به نتایج این نشست می‌گوید: دراین جرگه بدون شک یک اجماع در سطح ملی صورت گرفت که همۀ مردم افغانستان خواهان صلح اند و خطوط سرخ مردم افغانستان در برابر طالبان مشخص شد.
او تأکید کرد، اما در این جرگه هیچ موردی که بتواند نقشۀ راهی رسیدن به صلح فراهم کند، مطرح نشد و بن بست که قبلاً وجود داشت همچنان پابرجاست و یک راه حل دقیق و حساب شده برای رسیدن به صلح و گفت‌وگو با طالبان ارایه نشد.
آقای رفیعی دلیل ارایه نشدن یک راه معقول برای رسیدن به صلح دراین جرگه را، حضور نداشتن افراد شایسته و آگاه عنوان کرده گفت: «مردم افغانستان هنوز برای رسیدن به صلح به یک نقطه نظر مشترک نرسیدند».
او افزود: «تعریف مشحص از صلح و جنگ و دوست دشمن دراین جرگه مطرح نشد و اعضای این جرگه نتوانستند جنگ طالبان را یک جنگ ناروا و نامشروع اعلام کنند».
رفیعی همچنان گفت: «طالبان به صراحت اعلام کردند که جنگ این گروه در افغانستان علیه امریکا یک جنگ مشروع است، اما این جرگه نتوانست یک کمیتۀ از علما را داشته باشد تا این کمیته جنگ طالبان را خلاف شریعت اسلام اعلام کند».
به باور او، شاید یکی از دلایل که ما نمی‌توانیم به یک اجماع بر سر صلح و جنگ برسیم، نبودن ملت واحد است. متاسفانه ما هنوز یک ملت نیستیم و سی میلیون جمعیت، سی میلیون دیدگاه متفاوت دارد و هرکی دیدگاه و نظریات خود را برحق می‌داند.
رییس مجتمع جامعه مدنی می‌گوید، ما هنوز بر سر تعریف منافع ملی و جنگ و صلح خود به توافق نرسیدیم. منافع ملی در افغانستان منافع قومی و تیمی است و برای هر یک از این گروه‌ها منافع ملی یک تعریف خاص دارد و در این جرگه هم همین مساله وجود داشت و یکی از دلایل که این جرگه نتیجه قابل قبول برای مردم نداشت همین مساله بود.
بااین حال، وحید مژده آگاه سیاسی تاکید دارد که نتایج جرگه مشورتی صلح، کدام نتایج تازه و نو نبود که بتوان برای رسیدن به صلح از آن استفاده کرد.
به گفتۀ این آگاه سیاسی، حرف‌هایی که همواره در شورای عالی صلح مطرح شده است و طالبان هیچ‌گاه به آن حرف‌ها ارزش قایل نبودند، در جرگه مشورتی مطرح شد. بنابراین، برگزاری جرگه هم پول‌های ملت را بی‌جا مصرف کرد و هم وقت مردم را تلف کردند.
آقای مژده می‌گوید: «بخش بزرگی از رهبران سیاسی که طالبان خواهان مذاکره با آنان است، در این نشست حضور نداشتند و این جرگه را تحریم کرده بودند. بنابراین، جرگه مشورتی صلح هیچ سودی برای مردم نداشتند و فقط وقت و منابع مالی ملت را مصرف کردند».
او تاکید کرد: «در این جرگه آقای محمد اشرف‌غنی حرف‌ها شیکی را برای خود گفت و بعد برای آن حرف‌های خود چک چک کرد و خودش را به خاطر برگزاری این جرگه ستایش کرد».
مژده به این باور است، آقای غنی جرگه‌یی را برگزار کرد که از یک‌سو حتا رهبران حکومت نیز آن را تحریم کرده بودند و از سوی دیگر اکثریت دعوت شده‌گان اصلاً نمی‌دانستند که برای چه دعوت شدند و در جرگه روی چه موضوع بحث می‌شود.
به باور این آگاه سیاسی، نتیجه جرگه‌یی که روی برگزاری آن اجماع وجود نداشته باشد، معلوم است و از سوی هم تا زمانی‌ که طالبان مشکل خود را با امریکا حل نکند، هیچ جرگه و نشست را نخواهند پذیرفت و برگزاری چنین جرگه‌ها نتیجۀ در پی نخواهد داشت.
این درحالی ا‌ست که از روز جمعه ششمین دور مذاکرات امریکا و گروه طالبان در دوحه قطر در جریان است و طالبان همچنان پافشاری دارند که حاضر نیستند با دولت اشرف غنی مذاکره کنند.
پس از پایان جرگه مشورتی صلح دفتر نماینده‌گی سیاسی سازمان ملل در کابل (یوناما) از برگزاری جرگه صلح و درخواست‌آتش بس توسط نماینده‌گان این جرگه استقبال کرده و گفته که آتش‌بس می‌تواند شرایطی را برای ایجاد صلح و حفظ جان افغان‌ها ایجاد کند.
بااین حال، نیکلاس کی نمایندۀ غیرنظامی ناتو در افغانستان در صفحۀ توییتر خود نوشته که پایان لویه جرگه مشورتی صلح یک پیام قوی داشت؛ این که زمان صلح فرا رسیده و طالبان باید به خواست مردم افغانستان احترام بگذارد.
در قطع‌نامۀ جرگه مشورتی بر آتش‌بس دوامدار و بدون قید و شرط و آغاز مذاکرات رسمی میان حکومت و طالبان، حفظ نظامی جمهوری اسلامی افغانستان و بازگشایی دفتر طالبان در داخل کشور تأکید شده است.