بخش نخست/

مقدمه
هزاران سال است که از روزه برای نورانیت و تقدس استفاده می‌شود. با روزه، فرد متدین آگاهی خویش را بالا می‌برد. حتا مردم بی‌دین در قدیم برای رضایت خدایان،‌ یونانیان برای برآورده شدنِ حاجات و مذهبیون برای افزایش درکِ روزهای مقدس، روزه می‌گرفتند.

کسانی که به روزه گرفتن معتقدند، بر این باور هستند که روزه تنهـا راه پاک کردنِ جسم از سموم است. هنگامی که تنها آب می‌نوشید، بدن سمومِ خود را دفع می‌کند و از سموم جدیدی که غذا نامیده می‌شود خبری نیست. بنابراین نتیجۀ اصلی روزه گرفتن برای مدت ۵ روز یا بیشتر، یک بدن سلامت و رها از سم است. طرف‌دارانِ روزه متعقدند که روزه باعث افزایش عمر، سلامتی، جوانی، نشاط و بالا بردن قدرت ذهنی و روحی می‌شود و بر این باورند که روزه گرفتن باعث مداوای بیماری‌های زیر می‌گردد:
آسم، فشار خون بالا، تومورهای سرطانی، زخم‌ها، آرتروز، بیماری‌های قلبی، میگرن‌ها، ناراحتی‌های گُرده، ام اس، بیماری‌های عفونی شکم، تب یونجه و همچنین روزه بسیاری از بیماری های مزمنِ دیگر را نیز درمان می‌کند.

روزه چیست؟
روزه (Fast) به معنای کم خوردن نیست، بلکه خودداری از خوردن، آشامیدن، داشتن روابط جنسی، سخن گفتن و بالاخره پرهیز از کار کردن در فرهنگ‌های مختلف به نام «روزه‌داری» شده است. در میان بومیان استرالیا بر هر زنی واجب بوده که پس از فوت شوهرش به تناسب از چند روز تا یک‌سال روزه بگیرد و سخن نگوید. روزه در دیانت یهود قبل از مسیحیت بود، چنان‌چه حضرت مریم نیز بر طبق آیات نذر می‌نماید روزه بگیرد و با احـدی سخن نگوید.
صائبی‌ها و مانویان و مسیحیان از بعضی خوردنی‌ها اجتناب می‌ورزند و ما مسلمانان از خوردن و آشامیدن خودداری می‌کنیم. و دستورات دیگری نیز در این رابطه هست که البته با منع از خوردن همین مقدار مادۀ غذایی که امعاء و احشاء را به فعالیت وادار می‌نماید، هدف از روزه حاصل نمی‌شود.

روزه در دیگر ادیان
روزه گرفتن از عبادات یهودیان بوده ‌است که چندین بار در تنـخ یهودی یا عهد عتیق به آن اشاره شده ‌است. موسی پیش از دریافت الواح عهد از یهوه، چهل شبانه‌روز در کوه سینا روزه گرفت و از خوردن و آشامیدن پرهیز کرد. داوود در هنگام بیماری پسرش از بت‌شابع زن اوریا، روزه گرفت. یهوشافط پس از پیـروزی یهودیه بر موآبی‌ها و عمونیان چهل روز روزه گرفت. یوئیل و یونس نیز برای دور کردن خشم خـدا به مردم دستور به روزه گرفتن دادند. مردخای و استر نیز از دیگر از شخصیت‌های عهد عتیق هستند که پس از فرمان هامان وزیر اخشورش برای قتل‌عام یهودیان چندین شبانه‌روز روزه گرفتند.

یهودیان همچنین در روز تیشا بآو یا «نهمین روز از ماه عبری آو» که روزی است که معبد اورشلیم دو بار و در سال‌های ۵۸۶ قبل از میلاد و ۷۰ میلادی تخریب شد، به روزه‌داری می‌پردازند. این روز «شوم‌ترین روز تاریخ یهود» شناخته می‌شود.