یک منبع در صحبت با روزنامۀ ماندگار از مصارف بی‌رویۀ بودجۀ شهرداری کابل برای که گرامی‌داشت از جشن ۲۸ اسد، روز استقلال افغانستان، پرده بر می‌دارد.
این منبع می‌گوید که مسوولان ارشد شهرداری کابل پول گزافی را برای خریداری پوقانه از بهر رها کردن در روز استقلال کشور هزینه کرده اند. به گفتۀ منبع، شهرداری کابل ۲۲۰۰۰ پوقانه را خریداری کرده است تا در روز ۲۸ اسد به هوا رها کند.
منبع اظهار می‌دارد که هر کدام این پوقانه‌ها ۱۲ افغانی خریداری شده که مجموع پوقانه‌های خریداری شده، ۲۶۴۰۰۰ افغانی برای شهرداری کابل هزینه برداشته است. منبع همچنان می‌افزاید که شهرداری کابل ۳ هزار پرجم افغانستان را برای بستن در اطراف شهر در هر کدام در بدل ۹ افغانی خریداری کرده است.
به گفتۀ منبع، پرچم‌های خریداری شده، جمعاً ۲۷۰۰۰ افغانی شده که از بودجۀ شهرداری کابل پرداخت گردیده است. منبع می‌افزاید که به همین دلیل پول‌های گزاف دیگری از بودجۀ شهرداری کابل برای گرامی‌داشت از ۲۸ اسد مصرف رسیده است که می‌شد «ده‌ها نیازمندی دیگر با آن رفع ساخت.»
این کار در حالی صورت می‌گیرد که گلوی شهر کابل را هرروز هجم بیش از حد زباله‌ها و کثافت می‌فشارد و نیاز شدید به انتقال و نابودسازی این زباله‌ها از سطح شهر احساس می‌شود، اما مسوولان شهرداری کابل به جای هزینه به رفع این چالش، پول‌های این نهاد را صرف خریداری پوقانه و رها کردن آن به هوا می‌کند که نگاه سودجویانه و منفعت‌گرایانۀ مسوولان حکومت به کرسی‌های دولتی را نشان می‌دهد.
همزمان بااین، وزیر اطلاعات و فرهنگ به تمام ریاست‌های فرهنگ ولایات مکتوب فرستاده و نوشته است که به مناسبت صدمین سالروز استقلال افغانستان، زنده‌گی‌نامۀ کسانی که صد ساله شده و زنده اند را چاپ می‌کند.
این کار بی‌هیچ برنامه‌ریزی محتوایی صورت می‌گیرد و معلوم نیست که زنده‌گی‌نامۀ آدم‌های صدساله چه دردی را دوا خواهد کرد و چه کمکی به واقعیت بود و نبود استقلال می‌کند؟ این‌همه پول در حالی هزینۀ اقدامات نمایشی و تجملی می‌شود که هنوز زمان زیادی به ۲۸ اسد باقی مانده است. بی‌گمان برنامۀ وزارت اطلاعات و فرهنگ بدون هزینه نمی‌تواند باشد، اما پرسش مهم این است که چرا بودجۀ ملی صرف کارهای بیهوده، تجملی و زودگذار می‌شود؟ چرا همین پول برای بازسازی منار جام و یا اعمار مرقد بوریحان بیرونی هزینه نمی‌شود؟
این در حالی است که محمداشرف غنی بارها خودش را پیرو افکار شاه امان‌الله خان و تکمیل کنندۀ «فصل ناتمام» او معرفی کرده است. آقای غنی همچنان گاهی از خود به عنوان پیرو و پیش‌قراول افکار و «فصل ناتمام» داوود خان، نخستین رییس‌جمهوری افغانستان نیز یاد کرده که تناقض در گفتار او را نشان می‌دهد.
گزارش‌هایی نشر شده که نشان می‌دهد، محمداشرف غنی قصد دارد صدمین سالگرد استقلال افغانستان را تبدیل به موضوع کمپاینی برای انتخابات ریاست‌جمهوری خود قرار دهد. گزارش‌ها نشان می‌دهد که رییس حکومت وحدت ملی تصمیم دارد روایت محوری کمپین انتخاباتی‌اش را در سالروز استقلال تبلیغ کند.
بدون تردید کسی طرفدار عدم گرامی‌داشت و استقبال از استقلال کشور نیست، اما نگرانی نامزدان انتخابات ریاست‌جمهوری و مردم این است که در این روز پول‌های گزافی از بودجۀ ملی و منابع دولتی که مربوط مردم می‌شود، در راستای منابع شخصی و گروهی به مصرف می‌رسد. یکی از روایت‌های کمپینی آقای غنی، مبارزه با فساد و فسادپیشه‌گان است، اما وقتی خود آقای غنی منابع دولتی به صورت غیرقانونی مصرف کمپین انتخاباتی می‌کند، بدون شک کسی به این روایت او باور نمی‌کند.
در وضعیتی که هزاران خانواده با فقر و بدبختی دست و پنجه نرم می‌کنند و روزانه حداقل پول دو وعدۀ غذایی شان را نمی‌توانند پیدا کنند، هزاران افغانی هزینۀ موضوعاتی می‌شود که کوچک‌ترین سودی به حال مردم نمی‌رساند. از سویی هم، حکومت افغانستان بودجه‌اش را از کمک‌های خارجی به دست می‌آورد. جامعۀ جهانی و کشورهای کمک کنندۀ افغانستان هم کمک‌های شان به افغانستان را به دلیل فساد و سوءمدیریت این پول‌ها از سوی حکومت، کاهش داده اند.
در چنین وضعیتی، انتظار مردم این است که از پول‌های کمک شده در راستای ایجاد زیربناهای اقتصادی استفاده شود تا از یکسو زمینۀ کار و اشتغال فراهم شود و از سوی دیگر، افغانستان به حداقل خودکفایی برسد. مردم نیاز ندارند منابع دولتی برای اقدامات تجملی و سیاسی-کمپایتی به مصرف برسد و آنان در وضعیت بد معیشتی به سر ببرند.