بخش نخست/

یک مغز با نبوغ بالای گفتاری و یک قلم قدرتمند، بُرنده‌تر از تیغ شمشیر هستند. هوش گفتاری همان نبوغِ کلام است و منظور از آن، توانایی شعبده‌بازی با حروف و واژگان است. بنابراین ضریب هوش گفتاریِ افراد با گسترۀ دایرۀ لغاتِ ایشان اندازه‌گیری می‌شود.
بری مک‌کیگان از جمله مشت‌زن‌هایِ جوان بود که در مدتی کوتاه نگاه‌های بسیاری را به خود جلب کرد. بسیاری از مردم، قدرت افسونگرِ مک‌کیگان در هوش گفتاری را دلیل این توجه می‌دانند. او خود می‌گوید که در زمانی‌که به مشت‌زنی در داخل رینگ می‌پرداخته، هرگز فکر نمی‌کرده که دانش بهره‌گیری از کلمات تا این اندازه مهم باشد، چرا که چابکی جسم و ذهن در ورزش، برنده را مشخص می‌کند. اما مک‌کیگان پس از بازنشسته‌گی از بوکس به حرفۀ گزارش‌گری رویدادهای مشت‌زنی علاقه‌مند می‌شود و در قالب یک گزارشگر ورزشی به تلویزیون می‌پیوندد. او در همین بین متوجه اهمیتِ برخورداری از دایرۀ وسیعی از واژگان در هیجان‌انگیزکردن گزارش‌ها می‌شود. مک‌کیگان مدت‌هاست که به کمک تکنیک‌های افراد نام‌آوری نظیر تونی بازان؛ اقدام به گسترش قدرت محاورۀ خود کرده است. او تبدیل شدن به یک جنگجویِ همه‌فن‌حریفِ واژگان را برای همه شدنی می‌داند.
آن‌گونه که روان‌شناسان عصر حاضر اثبات کرده‌اند، ارتباطی مستقیم میان شیوۀ به‌کارگیری کلمات و گسترۀ دایره واژگان افراد، با موفقیتِ آن‌ها وجود دارد. لذا کلمات نقشی تعیین‌کننده در توفیق اجتماعیِ افراد ایفا می‌کنند.
افراد دارای هوش گفتاری بالا، تخیلی آشوب‌گر و سرشار از ایده دارند. ضمن آن‌که نیازهای مغزِ خود را می‌شناسند و قادرند تا با گسترش مستمر دایرۀ لغاتِ خویش از جسم خود نیز در جهت برقراری ارتباطات مؤثر استفاده کنند. این افراد، قدرت کلامِ بالایی در درک مطالب داشته و با قدرت و شیوایی بیان خود، ذهن و قلبِ مخاطبان‌شان را افسون می‌کنند. در زنده‌گی حرفه‌یی نیز هر شغلی واژگان و اصطلاحاتِ مختص به خود را دارا است؛ بنابراین نوابغ سخن، در حرفۀ خود نیز موفق‌ترند. راهکارهای بسیاری برای افزایش هوش گفتاری وجود دارد. حل جدول واژگان و معماها و نیز مشارکت در بازی‌های ذهنی، گوش دادن و یادگرفتن واژگان غیرمعمول و جدید در مکالمات روزمره و نیز تبدیل شدن به شنونده‌یی ماهر، استفاده از قدرت بینایی و دنبال کردن واژگان جدید، ترسیم نقشۀ ذهن، سرمایه گذاری روی یک فرهنگ واژگان پُربار و اختصاص زمان به مطالعۀ آن، استفادۀ از بازی به عنوان یک ابزار آموزشی در جهت یادگیری واژگان و افزایش نبوغ کلامی و آشنایی با کارکرد نورون‌های آیینه‌یی از جملۀ این راهکارها است.
زبان بدن و نقش آن در تقویت نبوغ گفتاری
تقویت زبان بدن، دیگر عامل مؤثر در شکوفایی نبوغ گفتاری است. همان‌گونه که شکسپیر نمایش‌نامه‌نویسِ شهیر در درام هملت می‌گوید: «باید اجازه داد که بینش و بصیرت آدمی چراغ راهِ او باشد»؛ پس باید عمل را با واژه و واژه را با عمل سازگار کرد. روشن است که جسم و اندامِ ما بخش اعظمی از نبوغ کلامی‌مان را شکل می‌دهد. بنابراین نمی‌توان زبانِ بدن را از هوش کلامی مجزا دانست. از این‌رو باید هماهنگی و انطباق کاملی میان حجم کلمات، نیروی صدا و لحن کلام و نیز حرکات اندام بدن موجود باشد تا هوش گفتاری بالایی داشته باشیم. پس نباید به هیچ‌وجه صدای سکوت را دست کم بگیریم. اندامِ ما تصویری‌ست که ما از خود داریم. هرچه ما تصویری دقیق‌تر از خود داشته باشیم، احساس سایرین نیز این خواهد بود که گفته‌های ما سنجیده‌تر و هوشمندانه‌تر است. صدای اندام، ابزاری است که اسلکتِ کلمات را وزن و معنا می‌بخشد. زبان بدن، زبانی جهانی است به گونه‌یی که تمام مردم از هر ملیتی و با هر زبانی هنگامی که نمی‌توانند با زبان خود حرف بزنند، با ایما و اشاره و با دستان خود صحبت می‌کنند. بنابراین صدای خود و مهارت‌تان در سخنوری را به کمک ضبط صوت و یا دستگاه‌های دیگر مطالعه کنید.