مقام‌های امریکایی می‌گویند دولت ترامپ در ازای ارایه امتیاز به طالبان (مانند دستیابی به آتش‌بس و عدم اتحاد دوباره القاعده به‌عنوان بخشی از معامله اولیه برای پایان دادن به جنگ ۱۸ ساله در افغانستان) در حال آماده شدن برای عقب‌کشیدن نیروهایش از افغانستان است.
دان‌لاموت، جان‌هادسون و پاملا کانستبل در گزارشی برای واشنگتن‌پست نوشته اند: این توافق – که طالبان را ملزم به آغاز مذاکرات مستقیم و گسترده صلح با دولت افغانستان می‌سازد- می‌تواند موجب کاهش نیروهای امریکایی در افغانستان شود. به این ترتیب شمار نیروهای امریکایی از ۱۴ هزار نفر به ۸ تا ۹هزار نفر کاهش خواهد یافت. این تعداد تقریباً به اندازۀ همان تعداد نیرو در اوایل زمانی است که ترامپ وارد کاخ سفید شد. این طرح پس از ماه‌ها مذاکره میان طالبان و زلمی خلیل‌زاد، دیپلمات امریکایی افغانی‌الاصل، شکل گرفت. خلیل‌زاد سال گذشته از سوی ترامپ برای آغاز مذاکره با طالبان برگزیده شد.
لاموت-‌هادسون- کانستبل در گزارش خود می‌افزایند: مقام‌ها بر این باور اند که این توافق تا پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری افغانستان در ماه سپتامبر می‌تواند نهایی شود. با این حال، آنها با احتیاط می‌گویند رهبران طالبان ممکن است این توافق را به تاخیر اندازند و چالش‌های مهم باقی بماند. خلیل‌زاد، نمایندۀ ویژۀ امریکا برای صلح افغانستان در توییتر نوشت: «چنین بر می‌آید که طالبان در این دور مذاکرات به یک توافق نهایی برسند.» روز شنبه ۱۲ اسد هشتمین دور از مذاکرات امریکا-طالبان در دوحه، پایتخت قطر، آغاز شد. خلیل‌زاد نوشت: «طالبان سیگنال‌هایی داده‌اند که می‌خواهند به یک توافق برسند. ما هم آماده دست یافتن به یک توافق خوب هستیم.» با این حال، نمایندۀ ویژۀ امریکا تاکید کرد که هدف اصلی این مذاکرات توافق صلح است، نه توافق برای خروج نیروهای امریکایی از این کشور. او جمعه شب در توییتر خود نوشت: «برای از سر گرفتن مذاکره با طالبان به دوحه رسیدم. ما به‌دنبال توافق صلح هستیم نه توافق خروج؛ یک توافق صلحی که زمینه خروج را فراهم سازد. حضور ما در افغانستان وابسته به شرایط است و خروج ما از افغانستان نیز مشروط خواهد بود.» عدم استفاده از خاک افغانستان توسط «گروه‌های تروریستی» و خروج تدریجی نیروهای امریکایی از افغانستان بخش مهمی از شروط توافق صلح میان نماینده‌گان دو طرف است.
به هر روی، برخی مقام‌های افغانستان و امریکایی نسبت به این طرح بدبین هستند و صداقت طالبان را زیر سوال می‌برند. آنها این سوال را مطرح می‌کنند که ایالات‌متحده چگونه می‌تواند سخنان، مواضع و گفته‌های طالبان را راستی‌آزمایی کند. اما اگر توافق تصویب شود، یکی از مهم‌ترین گام‌ها به سوی پایان جنگ در افغانستان خواهد بود؛ هدفی که بی‌تردید حمایت هر دو حزب امریکا را به‌دنبال دارد. یکی از مقام‌ها به شرط فاش نشدن نام گفت: «ما تقریباً ۸۰ تا ۹۰ درصد راه را رفته‌ایم. اما برای پیمودن این ۲۰-۱۰ درصد باقی‌مانده گویی راه درازی در پیش داریم.» گزارشگران واشنگتن‌پست می‌نویسند سخنگوی طالبان، ذبیح‌الله مجاهد، دربارۀ این توافق اظهارنظری نکرد اما در یک تماس تلفنی کوتاه گفت که نمی‌داند مذاکرات قرار است چه زمانی برگزار شود. با این حال، خلیل‌زاد هم در توییتی نوشت: «ما امیدوار هستیم. همه چیز اگر درست پیش برود، موفقیت دور از دسترس نخواهد بود. امیدوارم مانعی پیش نیاید، اما این موفقیت به جدی بودن طرف امریکایی هم مربوط است».
دو مقام دفاعی امریکا گفتند: ژنرال اوستین اسکات میلر، فرمانده نظامیان امریکایی در افغانستان، نسبت به این طرح خوش‌بین است، زیرا وی معتقد است که این طرح با حفظ نیروهای ضدتروریسمی که می‌توانند علیه داعش و القاعده به‌کار گرفته شوند، مدافع منافع امریکا خواهد بود. میلر که سال گذشته به این سمت منصوب شده می‌گوید مذاکرات سیاسی «بی‌تردید» کلید پایان دادن به جنگ است. ژنرال مذکور در مصاحبه‌یی با ABC News می‌گوید: «هیچ طرفی به لحاظ نظامی نمی‌تواند موفق شود. اگر هیچ طرفی به لحاظ نظامی موفق نشود… باید به سوی راه‌حل سیاسی رفت.» برخی مقام‌های امریکایی معتقد اند که نگرانی‌های مشروعی وجود دارد دال بر اینکه طالبان از القاعده نخواهد گسست یا چنانکه واشنگتن انتظار دارد در برابر داعش هم نخواهد ایستاد. با این حال، امریکایی‌ها از این امر احساس رضایت دارند که کاهش نیروها درها را به روی مذاکرات بیشتر باز می‌کند و ماموریت ضدتروریستی را زنده نگه می‌دارد. گزارشگران واشنگتن‌پست بر این باور اند که طالبان با دولت افغانستان وارد مذاکرات مستقیم نخواهد شد مگر زمانی که بتواند با امریکا به توافق برسد.