کافئین نخورید. کافئین موجود در قهوه، نوشابه و چاکلیت، یک عاملِ خشک‌کنندۀ گلو است و کمکی به تارهای صوتی نمی‌کند.
در درمان‌های طبی، اگر گِرِهَک‌های روی تارهای صوتی یا بزرگ شدنِ آن‌ها مشاهده شود، پزشک می‌تواند به معالجۀ آن‌ها کمک کند.
آوادرمانی کنیـد. اگر گرهک‌های تارهای صوتی با استراحت و روش‌های رفع گرفته‌گیِ صدا از بین نروند، پزشک شما را به متخصصی برای آزمایش دوبارۀ تارهای صوتی معرفی می‌کند. در موارد شدید، ممکن است عملِ جراحی لازم شود.
تومور را درمان کنید. اگر پزشک وجود توموری را تشخیص دهد، زیاد نگران نشوید. بیشتر تومورهای تارهای صوتی کوچک اند و اگر در مراحل اولیه دیده شوند، به‌آسانی قابل درمان اند.

پیش‌گیری
اگر یک بار دچار گرفته‌گی صدا شدید، می‌توانید از تکرار آن جلوگیری کنید.
خود را گرم کنید. کسی که زیاد از صدایش استفاده می‌کند، یک ورزشکارِ صوتی است و مانند هر ورزشکاری باید پیش از شروع مسابقه خود را گرم کند. شما هم قبل از سخنرانی یا آواز خواندن کمی گلوی‌تان را تمرین بدهید.
ماهیچه‌های گردن را با دست‌های‌تان به آرامی بمالید و به‌راحتی تنفس کنید و آرواره را آزاد بگذارید. شانه‌های‌تان را در جهاتِ مختلف بگردانید و آن‌ها را به‌آرامی تکان دهید.
چند جرعه آب بنوشید. زبان را کمی در دهان حرکت دهید و بیرون بیاورید.
چند خمیازه بکشید و با لب‌های بسته صداهای آرامی ادا کنیـد تا لرزشِ آن‌ها حس شود. بعد از سخنرانی یا کنسرت هم همین کارها را تکرار کنید تا دچار گرفته‌گی صدا نشوید.
گلو را تحریک نکنید. دود سگرت، بخارهای کیمیایی و خاک ارّه (بورۀ اره) باعث گرفته‌گی صدا می‌شوند. سگرت نکشید و با افراد سگرتی همنشین نشوید. در جاهایی که مواد محرّک و خاک ارّه وجود دارد نیز ماسک بزنید.
صدا را صاف نکنید. صاف کردن صدا عادتِ بدی‌ست که ترکِ آن نیز دشوار است. به جای آن آبِ دهان را قورت بدهید. عمل بلع را به‌آهسته‌گی انجام دهید، انگار واقعاً لقمۀ غذا را قورت می‌دهید. این کار احساس وجود چیزی در گلو را از بین می‌برد.
پیش از پرواز دوش/شاور بگیرید. اگر زیاد با هواپیما مسافرت می‌کنید، صدای‌تان دو دشمن پیدا می‌کند: هوای خیلی خشک و لزوم صحبت کردن در میان صدای موتور هواپیما. دوش گرفتن با آبِ گرم پیش از پرواز و خوردن مقادیر زیادی آب در حین پرواز مفید است.
نزدیک به هم حرف بزنید. اگر در محیط پُرسروصدایی مجبور به صحبت با کسی هستید، در میدان شنواییِ او حرف بزنید. بهترین روش صحبتِ رو در رو است که در آن، شنونده حرکاتِ لب‌ها را نیز می‌خواند.