الیس ویلز، معاون وزارت خارجۀ امریکا در امور کشورهای آسیایی، هفتۀ گذشته در دیدار با سران حکومت وحدت ملی و نهادهای انتخاباتی، بر شمارش آرای بایومتریک شده و شفافیت در انتخابات ششم میزان تأکید کرده است.
بانو ویلز، روز چهارشنبۀ هفتۀ گذشته ۲۴ میزان در دیدار با مسوولان رسانه‌های کشور گفته است که احتمال تکرار بحران انتخاباتِ ۲۰۱۴ در انتخاباتِ ۲۰۱۹ خیلی اندک است.
بانو ویلز در این دیدار تأکید کرده است: اکنون ۲۰۱۹ است، نه ۲۰۱۴، در انتخابات از وسایل پیشرفتۀ تکنالوژی استفاده شده است و تاریخ نشان داده است که میزان تقلب در این چنین روندها محدود و تکرار بحران انتخابات پنج‌سال پیش خیلی اندک است.
شمارش آرای بایومتریک شده در انتخابات مورد استقبال او و نهادهای بین‌المللی قرار گرفته است و از تکت‌های انتخاباتی به‌ویژه دو تکت دولتی خواسته است که از پیش‌داوری در مورد نتیجۀ انتخابات خود داری کنند. او در دیدار با محمداشرف غنی رییس حکومت وحدت ملی و داکتر عبدالله رییس اجرایی نیز روی استقلالیت کار کمیسیون‌های انتخاباتی تأکید کرده است و گفته است که تصامیم کمیسیون‌های انتخاباتی باید نزد مردم مقبولیت داشته باشد. اما آیا امریکا به دنبال شفافیت در انتخابات است؟
مقامات ایالات متحدۀ امریکا در حالی بر شفافیت در انتخابات و استقلالیت کمیسیون‌های انتخاباتی تأکید می‌کنند که نگرانی‌ها از تقلب‌های سازمان یافته تکنالوژیکی در این انتخابات اذهان عامه را مخدوش کرده است.
تکت‌های انتخاباتی و همچنان نهادهای ناظر انتخاباتی نگرانی خود را از تقلبات سازمان یافته توسط برخی از تکت‌های انتخاباتی که منابع بیشتری در اختیار دارند، ابراز کرده‌اند. اما الیس‌ویلز می‌گوید که در دیدار با کمیشنران کمیسیون انتخابات و سران حکومت وحدت ملی، حمایت خود از شمارش «آرای بایومتریک شده» و «عملکرد مستقل» کمیسیون‌های انتخاباتی اعلام کرده و تأکید کرده است که ایالات متحدۀ امریکا در کنار مردم افغانستان است، به حمایت خود از مردم‌سالاری ادامه می‌دهد.
حمایت از روند انتخاباتی که بیش از ۴۰ درصد هزینۀ آن توسط کشورهای و نهادهای حامی افغانستان تأمین شده است، وضعیت نابسامان کشور را اندکی سامان خواهد داد و دوباره خون را به پیکرۀ نیم‌بند دموکراسی کشور خواهد دمید. حمایت ایالات متحدۀ امریکا و کشورهای حامی و نهادهای بین‌المللی از روند انتخابات شفاف افغانستان و رأی بایومتریک شده نشان دهندۀ حمایت از نظامی است که در ۱۸ سال اخیر به حمایت ایالات متحدۀ امریکا و شرکای بین‌المللی به پا ایستاده است. چنین حمایتی نقطۀ عطف و تغییر شگرف در نظام دموکراتیک پسا طالبان است، اما اگر به صورت قطعی نباشد، دموکراسی و روندهای دموکراتیک به‌ویژه انتخابات ۲۰۱۹ افغانستان به بایگانی تاریخ خواهد پیوست که جبران آن برای امریکا به عنوان شریک درجه ‌یک، اتحادیه اروپا و جامعۀ جهانی دشوار خواهد بود.
حمایت قاطع از شفافیت در انتخابات می‌تواند آیندۀ شهروندان افغانستان را تضمین کند، از سقوط این کشور به دامن تروریسم جلوگیری کند و زمینه گفت‌وگو با گروه مخالف دولت افغانستان (گروه طالبان) نیز فراهم خواهد شد، زیرا تنها حکومتی می‌تواند با گروه طالبان وارد تعامل شود که برآمده از آرای پاک شهروندان افغانستان باشد و مشروعیت ملی داشته باشد.
تأکید روی شفافیت انتخابات از سوی نهادهای بین‌المللی و به‌ویژه نماینده‌های دیپلوماتیک ایالات متحدۀ امریکا در افغانستان زمینه‌ را برای دستیابی به نتیجۀ بهتر فراهم می‌‎کند، از تکرار یک بحران دیگر جلوگیری می‌نماید؛ زیرا تکرار بحران انتخابات ۲۰۱۴ در وضعیت شکنندۀ امروز سقوط افغانستان را به دامن‌گروه‌های تروریستی به‌ویژه داعش و طالبان پیش‌بینی می‌کند.
تأکید کشورهای حامی به‌ویژه امریکا به فیصلۀ کمیسیون انتخابات که بر اساس شمارش آرای بیومتریک شده و تأکید بر حمایت از کمیسیون‌های انتخاباتی و فیصلۀ مستقلانۀ این نهادها؛ سبب شده است، نگرانی‌های اعمال نفوذ در کمیسیون‌های انتخاباتی از طرف افراد بانفوذ دولتی کاهش یابد؛ زیرا ادامۀ حمایت جامعه بین‌المللی از نظام مردم‌سالار در افغانستان، مبارزه با فساد اداری و جلوگیری از بحرانی شده انتخابات و آینده کشور در گرو کار مستقلانۀ کمیسیون انتخابات است که نیاز به همکاری جامعۀ مدنی احزاب و جریان‌های سیاسی دارد.
هر چند انتخابات ششم میزان سال جاری نسبت به انتخابات‌های گذشته نسبتاً متفاوت بود؛ اعتبار دادن به رأی‌های بایومتریک شده از طرف کمیسیون انتخابات و حمایت این تصمیم از طرف‌ نهادهای بین‌المللی، زمینه‌های تقلب و استفاده از آرای بدون بایومتریک را به صورت بی‌پیشینه کاهش داد، اما در صورتی که کمیسیون انتخابات نتواند با استقلالیت کامل عمل کند، احتمال بحرانی شدن انتخابات وجود دارد.
امریکا، کشورهای حامی و نهادهای بین‌المللی در افغانستان، انتخابات ریاست‌جمهوری ششم میزان سال جاری نقطۀ عطف در تاریخ این کشور می‌دانند؛ زیرا این انتخابات در حالت برگزار گردید که روند مذاکرات صلح طالبان و امریکا به دقیقۀ ۹۰ رسیده بود، مقامات امریکایی در افغانستان اولویت خود را صلح می‌دانستند و نسبت به انتخابات افغانستان فوکس آنچنانی نداشتند. اما دولت افغانستان در ششم میزان انتخابات ریاست جمهوری در حالی برگزار کرد که از ۹،۶ میلیون ثبت نام شده به گفتۀ کمیسیون انتخابات، تنها ۲ دومیلیون ۷۰۰ هزار تن اشتراک کرده‌اند و از این میان تا اکنون ۵۰۰ هزار رأی آن باطل اعلام شده است.
انتخاباتِ ۶ میزان در واقع انتخاب دوبارۀ دموکراسی در افغانستان نیز است زیرا مردم در دوره‌های پیشین خاطرۀ خوشی از انتخابات ندارند و به این باور اند که به رأی آنان توجه نشده است. باورها بر این نیز است که در چند نوبت از انتخابات‌های گذشته، امریکا در کنار کسانی قرار گرفته و آنان حمایت کرده که متهم به تقلب‌های گسترده و سازمان‌یافته در انتخابات بوده‌اند به همین نسبت است که یک برداشت مردم که باعث عدم حضور آنان در انتخابات نیز شد، این است که رأی آنان سرنوشت‌ساز نیست و نتیجۀ انتخابات را تصمیم امریکا نهایی می‌سازد. نمونۀ بارز این برداشت در ایجاد حکومت وحدت ملی و در رأس قدرت قرار گرفتن محمداشرف غنی در انتخابات ۲۰۱۴ تبارز یافت.
انتخاباتِ ۶ میزان روشن می‌سازد که نهادهای برگزارکننده و نهادها و کشورهای حامی پروسۀ انتخابات در افغانستان، دموکراسی را دفن می‌کنند و یا فرصت می‌دهند که رأی پاک مردم حکومت پیش‌رو را ایجاد کند. این انتخابات یا باور مردم را به رأی‌دهی و پروسۀ انتخابات دوباره زنده می‌سازد و یا برای همیش انتخابات را از ذهن و باور مردمان افغانستان حذف می‌کند.
با این پیش‌فرض دیده شود که الیس ویلز در کابل به دنبال چیست و برایند حضور او در این شرایط حساس چه می‌تواند باشد.