درحالی که کمیسیون انتخابات، خلاف فیصله‌های قبلی و طرزالعمل تنظیم شده، تصمیم گرفته است که آرای غیر معتبر را مورد توجه قرار دهد و به بازشماری مراکز غیر قابل قبول در اوج مخالفت‎های تکت‌های انتخاباتی شروع کرده‌است، بسیاری از ستادهای انتخاباتی با آن واکنش منفی نشان داده‌اند.
موضع‌گیری چند روز پیش شورای نامزدان ریاست‌جمهوی در مورد اینکه فقط به آرای بایومتریک بها داده شود و آرای غیر بایومتریک مورد توجه قرار نگیرد، ظاهراً مورد توجه کمیسیون انتخابات قرار نگرفته است. امروز شورای نامزدان ریاست‌جمهوری بار دیگر در همین مورد نشست خبری دارند و نیز دیروز داکتر عبدالله دیگر نامزد انتخابات ریاست جمهوری بر این تصمیم کمیسیون انتخابات اعتراض کرد و خواهان توقف روند بازشماری ارا شده است.
اکنون به نظرمیرسد که قدم‌ کلانی برای بحرانی شدن روند انتخابات با تغییر موضع کمیسیون انتخابات در افغانستان برداشته شده‌است و این خلاف انتظارات مردم افغانستان است؛ چنانچه این انتخابات به چالش مواجه شود و نتیجه درست از آن گرفته نشود، ممکن است که برای همیشه مردم رغبت شان را به انتخابات از دست بدهند و دیگر کسی به نام انتخابات و دیموکراسی در افغانستان حساب باز نکند. زیرا دیموکراسی افغانستان در مرحلۀ حساسی قرار گرفته است و سوال این است که آیا این‌بار شفافیت و عدالتِ انتخاباتی به کرسی خواهد نشست و کسی با آرایِ سیاه و نتایجِ مهندسی‌شده به ارگ راه نخواهد یافت؟ این سوالی‌ست که در برابرِ کمیسیون‌های انتخاباتی قرار دارد. آن‌ها با عملکردِ خود می‌توانند دموکراسیِ در حال نزعِ کشور را یا دوباره زنده کنند و یا آن را به گورستان بسپارند. اگر کمیسیون‌های انتخاباتی این بار به سراغ آرای بدون بایومتریک بروند و حرکت‌هایی را انجام بدهند که سبب مشروعیت بخشی به تقلب شود در آن صورت بنیاد انتخابات را خواهند کند و چنانچه خلاف آرای تقلی و بدون بایومتریک عمل کنند، موفق می‌شوند که از ارزش‌هایِ دموکراسی پاسداری کنند. بارها نوشتیم که در دو انتخابات گذشته، مردم با وجود این‌که به پای صندوق‌های رای رفتند و قربانی دادند، ولی متأسفانه این قربانی‌ها به سودِ تیم‌های تمامیت‌خواه و بی‌کفایت تقلب طلب مصادره شد و تکرار چنین روندی، دیگر آخرین بقایایِ اعتماد به مردم‌سالاری را نیز در مردم از بین می‌برد.
این‌بار کمیسیون‌های انتخاباتی، مسوولیتِ بسیار تاریخی و بزرگی را به گردن دارند. این‌بار آن‌ها باید در جبهۀ دفاع از ارزش‌های مردم‌سالارانه قرار بگیرند و فقط از رای پاک دفاع کنند نه اینکه متوجه چشم و ابروی کسی باشند. گره بسیاری از مشکلاتِ فعلی جامعه، در سازوکارهای موجود حکومت‌داری نهفته است. اگر ناامنی شدت گرفته، اگر فقر و بی‌کاری تشدید یافته، اگر مردم دیگر امیدی به آینده ندارند، اگر فساد به اوجِ خود رسیده، همه ناشی از ساختارِ معوجِ حکومتی است که چهارچنگالی همه‌چیز را در انحصارِ خود قرار داده و مردم را نمی‌بیندد و در پی دلخواه کردن نتایج انتخابات است. امـروز با انتخابات سال ۹۸ این فرصت و شاید آخرین فرصت در اختیارِ ماست که از آن با تمامِ قدرت و انرژی برای برگشتِ حکومت‌داری خوب، مبارزه با فساد، ایجاد امنیت و اشتغال‌زایی بهره ببریم. انتخابات سالِ روان نباید تکرار تجربۀ انتخابات سال ۲۰۱۴ باشد که کشور را به بحران برد و محصول آن، حکومتی ضعیف به نام وحدت ملی بود؛ حکومتی که تا امروز که عمرش به پایان رسیده، موفق نشده کابینۀ خود را تشکیل دهد. مردم دیگر از چنین حاکمیتی خسته شده‌اند. آن‌ها می‎خواهند که حکومتی پاسخ‌گو و مسوولیت‌پذیر در افغانستان به میان بیاید؛ حکومتی که به مطالباتِ جامعه گوش فرا دهد و برای مشکلات امروز و فردایِ‌ِ مردم برنامه‌های واقعی داشته باشد. مردم می خواهند به تاریخ دروغگویان نقطه پایان داده شود و باید حکومتی روی کار بیاید که بتواند اعتماد مردم را به خود جلب کند و این کار فقط از طریق کمیسیون انتخابات با شفاف و درست عمل کردن آن بدون تاثیر پذیری از دیکته دیگران عملی است. دیده شود که کمیسیون چه می‌کند.