پس از آن که گراف جرایم با استفاده از موترسایکل های بدون اسناد در شهرهای کلان افغانستان افزایش یافت، ریاست ترافیک اقدام به جمع‌آوری آن‌ها کرده و در نظر است تمام موترسایکل های بدون اسناد، جمع آوری شوند.
موترسایکل وسیله‌یی پرکاربرد و ارزان تنها برای مردم و کسبه کاران نیست، بلکه شورشیان نیز در حملات تروریستی از آن استفاده می‌کنند. اکثر موترسایکل‌ها در افغانستان نمبرپلیت ندارند و در هنگام خرید نیز ثبت نمی‌شوند.
سمونوال صابر ارغنویوال، معاون ریاست ترافیک می‌گوید: “موترسایکل‌ها در جامعه مخل واقع می‌شوند. وقتی که اسناد قانونی نداشته باشند، جرمی را مرتکب می‌شوند و فرار کنند. ما چگونه می‌توانیم تشخیص کنیم که مجرم کی بوده است؟”.
ریاست ترافیک کابل می‌گوید استفاده جویان به ساده‌گی می‌توانند از موترسایکل‌های بی‌‎اسناد برای دزدی‌ها و اختطاف‌ها استفاده کنند. ترورهایی‌که در سال ۱۳۹۰ در شهر غزنی از سوی طالبان با استفاده از موترسایکل‌های بی‌اسناد به راه انداخته شد، سبب کشته شدن چندین تن از نیروهای امنیتی گردید. به دنبال آن پولیس اقدام به جمع آوری موترسایکل های بی‌اسناد کرد و در نتیجه امنیت غزنی به شکل قابل ملاحظه‌یی بهبود یافت.
ریاست ترافیک تنها در چند روز اخیر در شهر کابل حدود ۴۰۰ چرخ موترسایکل بی اسناد را جمع‌آوری کرده است. مسوولان ترافیک هنوز آمار دقیقی از موترسایکل هایی که در افغانستان فعالیت دارند، در دست ندارند.
دشواری‌های اخذ اسناد
اما مردمی که برای موترسایکل‌های شان اسناد نمی‌گیرند، دلیل خود شان را دارند. موترسایکل سواران از فساد و کارشکنی در ثبت اسناد شکایت دارند. وقتی که نمبر پلیت یک موترسایکل تقریباً به اندازه نصف قیمت موترسایکل هزینه بردارد، کمتر کسی حاضر خواهد شد آن را ثبت کند.
به دلیل نبود وسایط نقلیه عمومی به صورت مناسب، بسیاری مردم از موترسایکل استفاده می‌کنند. به دلیل نبود وسایط نقلیه عمومی به صورت مناسب، بسیاری مردم از موترسایکل استفاده می‌کنند.
امیر، باشنده کابل که از موترسایکل بی‌اسناد استفاده می‌کند، می‌‌گوید: “موترسایکل بی پلیت ارزان است. اما ریاست ترافیک پلیت نمی دهد. وقتی مراجعه کنی ریاست ترافیک یک ماه یا بیست روز و قت را هم می گیرد و ۲۰ هزار افغانی را نیز می گیرد”.
حمید، دیگر باشنده کابل به دلیل مشابه برای موترسایکل اش اسناد نمی‌گیرد: “باید یک ماه یا دوماه وقت صرف کنم تا پلیت بگیرم. پلیت گرفتن ده هزار افغانی مصرف دارد. پس بهتر است که بدون صرف پول و وقت از موترسایکل استفاده کنم”.
مسوولان ترافیک هزینه گزاف ثبت اسناد را رد می کنند و می گویند در صورتی که مالکان موترسایکل ها برای گرفتن اسناد اقدام کنند، تنها پنج هزار افغانی هزینه دارد.

موتورسایکل‌های قاچاقی
علاوه بر موترسایکل‌هایی که از طریق گمرک‌ها وارد افغانستان می‌شوند، هزاران موترسایکل به شکل قاچاق نیز وارد این کشور می‌شوند. این موترسایکل‌ها اسناد گمرکی ندارند و به این دلیل اخذ اسناد برای آن‌ها ناممکن است.
اشرف که مالک چنین موترسایکل بی‌اسناد است، می‍‌گوید: “اگر به ریاست ترافیک بروم می‌گویند اسناد گمرکی ات کجاست. اگر بگویم قاچاقی است، می‌گویند تو یک جنایتکار و یک دزد استی. به همین خاطر در کوچه ها و پس کوچه ها گشت و گذار می کنم و کارم را اجرا می‌کنم”.
ریاست ترافیک کابل می‌گوید موتور سایکل‌هایی که اسناد گمرکی ندارند ضبط می‌شوند و براساس قانون برای آن‌ها سند داده نمی‌‌شود. البته، ثبت این گونه موترسایکل ها نیز کاری برای “کمیشن کاران” خلق کرده است. کمشن کاران۱۰ تا ۱۵ هزار افغانی از هر سند می گیرند. این مساله سبب شده تا مردم از گرفتن اسناد خودداری کنند.