رییس‌جمهور کرزی با موضع‌گیریِ اخیرش در قبال امریکا، چهره‌یی متفاوت از خود نشان داد تا جایی که هم‌پیمانان امریکاییِ خود را شوکه ساخت و دامنۀ این شوک به سنا و مجلسِ این کشور نیز راه یافت و شخصیت‌های سیاسی و تأثیرگذارِ امریکا را واداشت که در مورد شخصیت جناب آقای کرزی اظهارنظر کنند و اعتراف کنند که چه‌قدر احترام قلبیِ کمی برای جناب آقای کرزی قایل‌اند!

در کنار تمام این عکس‌العمل‌ها، آن‌چه بیشتر از همه جلب توجه کرد، بیش از حد مطلع و مسلط به اوضاع نشان دادنِ جناب کرزی از خود به عنوان شخص اول افغانستان بود؛ این‌که آن‌قدر نفوذ میان طالبان دارد که اخباری دست اول به او از رابطه میان امریکایی‌ها و طالبان می‌رسد.
امریکایی‌ها برآشفتند و از این نمک خوردن و نمک‌دان شکستنِ جناب آقای کرزی به روش‌‎های مختلف؛ هوش‌مندانه، احساسی و بیشتر منطقی، انتقاد کردند. اما آن‌چه بیشتر از همه جناب آقای کرزی را واداشت که از موضعِ خود عقب بنشیند و به سرعت به جمع‌وجور کردنِ قضیه مبادرت کرده و اعلام کند که صحبت‌هایش برای اصلاح بوده نه تخریب؛ عکس‌العمل‌هایی بود که در داخل و خارج با آن مواجه شد و به او نشان داد که ژست ضد امریکایی گرفتن و تلاش برای دل‌جویی از مردمی که بیش از یک دهه سیاست‌های غیر مستقلانه و وابسته‌محورش را تحمل کرده‌اند، هیچ ثمری ندارد. از این‌رو شاهد بودیم که در نهایت با تغییری صدوهشتاد درجه‌یی، به دل‌جویی از امریکایی‌ها پرداخت و قدردانی و سپاسِ خود را از آنان اعلام نمود و نشان داد که هنوز در قلب ایشان، احترامی عمیق به سودمندی و صداقتِ امریکایی‌ها وجود دارد.
اما آن‌چه مردم ما را آشفته و نگران ساخته، این حقیقت تلخ است که با سیاستی این‌چنین لرزان و نامطمین که با یک کف زدن، رنگ و رو می‌یابد و با هر تهدید و انتقاد و سرزنشی، تبدیل می‌‌گردد، چه باید کنند؟ آیا می‌توان به سیاست‌مدارانی از این دست که تا این حد دمدمی‌مزاج هستند، اعتماد کرد و مطمین بود که آن‌ها می‌توانند کشتی به گل نشستۀ افغانستان را به ساحل نجات برسانند؟
هر چند که در طول یک دهۀ گذشته، به مدد سیاست‌های سخت‌ونرمی از این دست، افغانستان با هیچ مشکل جدی و تنش بحران‌سازی مواجه نبوده است و حتا زمانی که منافع ملی و ارضی افغانستان مورد تهدید واقع شد نیز سیاست آقای کرزی، نرمش و خویشتن‌داری برای بقا بود که ما شاهدش بودیم؛ اما اکنون به نظر می‌رسد که زمانِ آن رسیده که جدی‌تر به این مسأله پرداخته شود که از نظر دولت و نظام حاکم، سیاست خارجی و روابط دیپلماتیک چه تعریفی دارد؟ آیا سخنان اخیر جناب آقای کرزی از باور حقیقیِ ایشان سرچشمه می‌گیرد و یا این‌که این‌هم یک بازی سرگرم‌کنندۀ دیگر است که تیم حاکم برای رسانه‌ها آماده ساخته تا توجه‌شان را از مسایل اساسی و بنیادینِ دیگر منحرف ساخته و تنش ساخته‌گی و پوشالی کابل ـ واشنگتن را در محراق توجه آن‌ها قرار دهد و نگذارد توجهی دقیق به این مسأله داشته باشند که تیم حاکم در حال پختن چه آشی برای حوادث و نقاط عطفِ آیندۀ پیش روست.
انتخابات آتی یکی از مهم‌ترین و سرنوشت‌سازترین حوادثی‌ست که مردمِ ما آن را… ادامه صفحه ۶
چرا کرزی از موضعش…
فرا روی خود دارند و موفقیت و شکست آن، مستقیماً با سرنوشت سیاسیِ این کشور و ثبات و صلح در این دیار پیوند دارد.
«درست در یک چنین شرایطی آب را گل‌آلود کردن و رنجاندن و از دست دادنِ متحدان قوی‌یی چون امریکا، اصلاً به صلاحِ این ملت نیست»؛ این تحلیلی‌ست که مخالفان کرزی نسبت به موضع‌گیری ناشیانۀ وی نسبت به امریکا مطرح نمودند. اما باید دید که کرزی صاحب آیا واقعاً عطای امریکایی‌ها را به لقای‌شان می‌خواهد ببخشد و یا این‌که با رونما کردن یک چنین تنش‌های نمادین و سمبولیک، راه را برای تعامل و همدستی بیشتر با امریکایی‌ها باز خواهد کرد؟ چرا که عمل‌کرد بیش از یک دهۀ کرزی در رأس قدرت، نشان داده و به اثبات رسانده که به هیچ‌وجه نمی‌خواهد یاران و متحدانِ غربی خود را از دست دهد و هر جا هم رنجشی به وجود آمده، جناب آقای کرزی به سرعت قضیه را سرهم‌بندی نموده و تلاشش را برای داشتن روابطی صمیمی و گرم‌تر از همیشه شدت بخشیده است. حال درست در شرایطی که ده‌ها گمانه‌زنی مثبت و منفی بر مبنای صحبت‌های ایشان شکل گرفته، باید دید که موضع‌گیری اخیر آقای کرزی چه اصلاحی را در پی خواهد داشت؟
آن‌چه مسلم است این حقیقت است که فساد گسترده در دولت افغانستان و فقدان یک مدیریت واحد و منسجم و ملی‌گرا، نه تنها مردم را، که متحدان خارجی کرزی را هم ناامید ساخته است. حتا اگر امریکا بخواهد در افغانستان حکومتی رام و مطیعِ خویش را حمایت کند، بدون شک مُدلی قدرت‌مندتر و باتدبیرتر، بیشتر خواهد توانست از منافع امروز و فردای آن‌ها در افغانستان و منطقه حمایت کند. اما یک متحد ضعیف که در لایه‌های هزارتوی فساد پیچیده شده باشد، چه‌گونه قابل احترام خواهد بود و یا تا چه حد خواهد توانست منافع کشورهای حمایت‌‎کننده را تطبیق کند؟
تنش‌های اخیر میان کابل ـ واشنگتن، به نوعی تلاش جناب آقای کرزی برای جلب توجه بیشترِ متحدان غربی‌اش است تا با قدرت‌نمایی‌هایی از این دست، به مردم نشان دهد که شخصیتی قاطع و مستقل دارد. اما امروز، مردم از پوچی و بی‌مایه‌گیِ این ادعاها باخبر، و از حکومتی تا این حد سبُک و بی‌ثبات، خسته و بیزارند و انتظارِ روی کار آمدنِ نظام و حاکمیتی را می‌کشند که به‌حق بتواند اقتدار، استقلال و عزت را برای آنان به ارمغان آورد.