حکیموف یکی از ۳۰۰ سرباز گمشدۀ ارتش سرخ اتحاد جماهیر شوروی پیشین است که در سال ۱۳۶۲ خورشیدی برای جنگ بر ضد مجاهدین به افغانستان اعزام شده بود.
حکیموف سمرقندی که از ازبکستان آمده بود، ۳۰ سال پیش در هیاهوی جنگ ناپدید شد، اما اکنون با نام شیخ عبدالله در ولسوالی شیندند هرات شناسایی شد.
حکیموف می‌گوید که سه دهه پیش در جریان جنگ در ولسوالی شیندند از ناحیۀ سر و سینه زخمی شد و سپس توسط مجاهدین دستگیر شد. این سرباز پیشین ارتش سرخ می‌گوید که مجاهدین وی را درمان کرده و زندگی‌اش را به روال عادی برگشتاندند.
حکیموف پس از شفایابی به عقد یک زن افغان در می‌آید و پس از چندی همسرش فوت می‌کند. او می‎‌گوید که اکنون فرزندی ندارد و تنها زنده‌گی می‌کند.
حدود سه دهه پس از اعزام حکیموف به افغانستان، گروه جست‌وجوی گمشده‌گان روسی برای پیدا کردن وی و سایر همقطارانش به افغانستان آمده اند.
کمیتۀ جستجوی سربازان گمشدۀ شوروی پیشین تا اکنون توانسته است در مدت کم ۳۱ سرباز را از جمع ۳۰۰ سرباز گمشده در ولایت‌های مختلف افغانستان شناسایی کند.
الکساندر لاورنتا، معاون کمیته جست‌وجوی سربازان گمشدۀ شوروی پیشین در افغانستان می‌گوید که از جمع ۳۱ سرباز شناسایی شده تنها ۲۲ نفر آنان حاضر شده اند که دو باره به زادگاهشان برگردند.
راورنتا می‌گوید: «پس از خروج نیروهای شوروی از افغانستان ۳۰۰ نفر از سربازان ما نا پدید بودند که ما می‌دانیم بیشتر آنان کشته شده اند، اما تا زمانی که سرنوشت آن‌ها معلوم نشود برای ما کشته و یا مرده حساب نمی‌‎شوند.»
معاون کمیتۀ جست‌وجوی سربازان گمشدۀ ارتش سرخ شوروی پیشین در افغانستان می‌گوید که بیش از ۳۰ سرباز در ولایت‎های هرات، غور، پنجشیر، کندز ،بغلان، سمنگان، و حتی پاکستان زنده بوده و شناسایی شده اند.

آزمایشات دی ان ای
لاورنتا می‌گوید که برای ۲۲ نفری که خواستار برگشت به زادگاهشان اند، زمینه برگشت فراهم شده است. او می‌گوید که بیش از ۱۵ قبر کشته شده‌گان شناسایی شده و بقایای اجساد آنها برای آزمایشات دی ان ای به مسکو انتقال یافته است.
شیخ عبدالله –حکیموف پیشین- که حال نمی‌تواند به ازبکی و روسی صحبت کند به داشتن تابعیت افغانی خود افتخار می‎‌کند. او از برگشت به کشورش امتناع کرده و می‌‎خواهد که زنده‌گی خود را در شنیدند ادامه دهد.

حکیموف می گوید: «دلم می‌خواهد که در افغانستان زنده‌گی کنم و تا حد توان زحمت‌های مردم را جبران کنم و در هرات که به من تذکره داده است می‌مانم. من به مردم افغانستان عادت کرده ام و در اینجا خوشبخت هستم. به خانه و کاشانه خود و زادگاه خود هیچ علاقه‌یی ندارم و نمی‌روم، مگر اینکه به من یک دعوتنامه بدهند که به کشورم بروم و از نزدیک خانواده خود را ببینم و دوباره به افغانستان بازگردم.»
جست‌وجو برای سربازان گمشدۀ روس در افغانستان در حالی صورت می‌گیرد که از تهاجم ارتش سرخ شوروی پیشین در افغانستان بیشتر از ۳۳ سال می‌گذرد.