ت.که به روزنامۀ ماندگار فرستاده، گفته است که اختلال در وحدت ملی مردم افغانستان و اسارت کنونی کشور ما بیشتر از گذشته محسوس اس

آقای سیرت گفته که با حضور صدها سرباز خارجی در کشور و مصرف میلیاردها دالر در راستای تأمین امنیت و نهادینه‎سازی دموکراسی، افغانستان اکنون در تولید و کشت مواد مخدر و فساد، مقام نخست را در جهان دارد.
به گفتۀ آقای سیرت، در ۱۱ سال گذشته در افغانستان چندین تجربۀ ناکام زیر نام دولت‌سازی به یاد گار گذاشته شده است.
به گفتۀ او، در نظامی که از دموکراسی و قانون اساسی سخن گفته می‎شود، بیش از یک میلیارد دالر در برگزاری جرگه‎ها به مصرف رسیده است.
او افزوده که دولت افغانستان در قانون‌گزاری نیز ناکام بوده‌ است، زیرا قانون اساسی کنونی توسط چند معامله‌گر به تصویب رسیده است.
به گفتۀ این سیاست‎مدار مطرح، وابسته‌گی به نظام خارجی در زمان پادشاهی جرم پنداشته می‌شد، اما در حال حاضر اشغال خارجی‌‌ها افتخار آفرین است.
داکتر سیرت گفته که راه بر آمدن از بحران کنونی افغانستان کار دشوار است، اما ناممکن نخواهد بود.
به گفتۀ او، امریکا باید متوجه شود تمامی مطالعات، گزارش‌ها و معلوماتی که در دست دارد، دقیق نبوده و همیشه خواست اشخاص و کشورهای بیگانه بوده است.
داکتر سیرت گفته است که امریکا باید افغانستان را از طریق افغان‌های فروخته ناشده و استخدام نشده به شرق و غرب و از آدرس کسانی که به کمپنی‎های چند ملیتی وابسته نیستند، بشناسد.
آقای سیرت می‎افزاید، کشورهای عضو ناتو در افغانستان حضور نظامی دارند و در طول بیش از یک دهه، هزاران سربازشان با صدها افغان جان‌شان را از دست دادند و صدها میلیارد دالر هم به نام بازسازیِ افغانستان به مصرف رسید؛ اما نه امنیت تأمین شد و نه بازسازی صورت گرفت و نه هم تروریزم از بین رفت.
عدالت اساس امنیت است
این فعال سیاسی گفته که عدالت اساس امنیت است؛ اگر امنیت نه باشد، نه معارف است و نه هم باسازی؛ امنیت بر اساس عدالت استوار است و عدالت از طریق زعامت سیاسی عادل، به وجود می‌آید.
آقای سیرت می‎گوید که در آغاز تشکیل حکومت جدید در افغانستان چیزی که مهم بود و در شش ماه اول باید رویش کار می‌شد، تأمین امنیت و ثبات بود، اما چنین نشد.
به گفتۀ او، در کنفرانس بن اسناد وجود دارد که قدرت را به تمامی اقوام در افغانستان تقسیم کردند و این روزی افشا خواهد شد.
او برای عبور از بحران کنونی خواستار ایجاد حکومتی انتقالی شده و گفته است: انتخابات مردم ما را جمع کرده نمی‌تواند، باید یک حکومت انتقالی به جود بیاید و هر افغان رای بدهد؛ نباید رای خریده شود، رأی خریده شده، رأی نیست؛ بلکه جفا در حق مردم افغانستان است.
تنهایی پس از پیروزی جهاد
او می‌گوید که افغانستان یک دهه بعد از سقوط شوروی بی‌یار و تنها گذاشته شده بود و مردم این کشور در جنگ‌های داخلی می‌سوختند و همسایه‌گان افغانستان در تلاش بهره‌برداری سیاسی بودند و کرامت، آزادی افغانستان را نادیده می‎گرفتند.
او گفته است: حوادثِ سال‌های بعد از پیروزی جهاد یعنی دهۀ ۱۹۹۰ و برادر کشی، ویرانی و بربادی کشور، به بی‌علاقه‌گی و عدم احساس مسوولیت غرب در کمک به افغانستان ارتباط داشت. به دلیل نبود یک نظام و زعامت سیاسی ملی، حضور گستردۀ تروریزم جهانی، تولید و تجارت مواد مخدر و نقض حقوق بشر، افغانستان به میدان بازی منافع و مسابقۀ سیاسی برای کشورهای منطقه و جهان مبدل شد.
به گفتۀ او، در اویل قرن ۲۱ افغانستان بازهم قربانی موقعیت استراتژیک جغرافیایی، ناتوانی و بی‌نظمی داخلی خود گردید و سوپر پاور تازۀ جهان یعنی ایالات متحدۀ امریکا با پیروان هم پیمان غربی خود، افغانستان را در اسارت قرار داد و با عجله بدون سنجش دقیق عواعب نظام و عناصردست نشاندۀ شان را در آن نصب کردند که این صحنه تا حال ادامه دارد.
او خاطر نشان می‏سازد که در بیشتر از ۳۰ سال گذشته، افغانستان نظام‌های متعددِ دست‌نشانده و اسیر کشورهای خارجی را تجربه کرده است که در نتیجۀ آن میلیون‌ها افغان در جنگ و بیچارگی، ناتوانی، فقر به سر می‌بردند و بیشتر از ۹۰ درصدِ نفوذ افغانستان در داخل و خارج مصیبت‌های زیاد را دیده اند.