شما چه‌طور صحبت می‌کنید؟ تندتند؟ یا شمرده‌شمرده؟ اصلاً می‌دانستید چه‌گونه‌گیِ صحبت کردنِ شما می‌تواند نماینده شخصیت و نوع تفکرتان باشد؟ آیا به تفاوت‌ها و الگوهای گفتاریِ زنان و مردان توجه کرده‌اید؟ یا به‌طور کلی، آیا قبول دارید شخصیت هر آدمی از طریق کلامش خودش را بهتر و بیشتر نشان می‌دهد؟ در اصل، این نوشته همان چیزی را بررسی می‌کند که قدیم‌ها به آن می‌گفتند: «تا مرد سخن نگفته باشد/ عیب و هنرش نهفته باشد…». این نکات را به خاطر بسپارید تا صحبت کردن‌تان، معقول‌تر و شنیدنی‌تر باشد.
نکته اول: واژه و صدا
هر واژه، کلمه یا جمله‌یی که در صحبت کردن به‌کار می‌گیریم، در معرفیِ ما به دیگران و برداشتِ آن‌ها از شخصیت و رفتارمان موثر است. در حقیقت با نوع کلامِ خود می‌توانیم دیگران را جذبِ کلام و شخصیت‌مان کنیم و یا برعکس، اطرافیان را از خود دور کنیم. پژوهش‌گران دانشگاه میشیگان در امریکا هم در تحقیقات و پژوهش‌های خود به این نتیجه رسیده‌ بودند که در ارتباطات، نخستین موضوعی که جلب توجه می‌کند، صدا و طرز صحبت کردنِ طرف مقابل است.
نکته دوم: شیوه صحبت کردن
همان اندازه که سریع صحبت کردن ارتباط با دیگران را مختل می‌کند، به همان نسبت، کٌند صحبت کردن هم مناسب نیست. تاکید بر یک سری از کلمات به آن اندازه‌یی می‌تواند بر نوع کلامِ ما تاثیرگذار باشد که تکرار یک کلمه یا صدای بسیار آهسته؛ بنابراین برای آن‌که هر آنچه بیان می‌کنیم به درستی از سوی مخاطبِ ما دریافت و درک شود، باید تناسبی را میان شیوه صحبت‌کردن، حرکت‌های بدنی و نوع کلمه‌های خود برقرار کنیم.
نکته سوم: کلام زنانه، کلام مردانه
زنان و مردان از روش‌های متفاوتی برای صحبت کردن استفاده می‌کنند که به‌دلیل روش‌های تربیتیِ آنها نیست، بلکه این تفاوت‌ها در نیازهای تکاملیِ آن‌ها ریشه دارد. زنان، الگوهای گفتاری ملایم‌تری را برای ارتباط برقرار کردن میان خود به‌کار می‌گیرند. این روش، آن‌ها را از برخوردهای تهاجمی مردان حفظ می‌کند؛ به عبارت دیگر از یک‌سو از تغییرات صدا و زیر و بم کردنِ صدا در الگوهای کلامیِ خود استفاده می‌کنند و از سوی دیگر، اغلب کلماتی را به‌کار می‌گیرند که بار عاطفی و احساسی بیشتری دارد. مردان برای تاتیرگذار نشان دادنِ خود، گاهی از واژه‌گان درشت یا صدای بلندتری استفاده می‌کنند. هم‌چنین نباید در کلام آن‌ها چندان دنبال واژه‌ها یا کلمات احساسی یا توضیح و تفصیل بیشتر موضوع بود، چرا که اغلب به سرعت به سراغ اصل مطلب می‌روند بی‌آن‌که کلام را با عاطفه و احساس یا شرح و بسط بیارایند، اما به‌طور کلی یک سری از الگوهای کلامی در معرفی شخصیت افراد، چه زن و چه مرد، تثبیت شده‌اند.
نکته چهارم: کسانی که صدای آرام دارند…
برخی معتقدند آرام صحبت کردن نشانه تعقل گوینده است و کسانی‌که صدای آرام دارند، ممکن است به مرحله‌یی رسیده باشند که نیازی به شلوغ کردن و ایجاد جنجال نداشته باشند، چرا که آن‌ها از آرامش درون بهره می‌برند. این اشخاص به روابط معمولی و  آرام تمایل دارند. گاهی هم ممکن است افرادی که صدای آرام را در کلام خود به‌کار می‌گیرند، جزو افرادی باشند که مورد آزار و اذیت صدای بلند والدین، همسر یا دیگران قرار گرفته‌اند و از ترس آن‌که مانند آن‌ها شوند، از ایجاد صدای بلند خودداری می‌کنند. از سوی دیگر، افرادی که اعتمادبه‌نفس پایین دارند، اغلب سریع و با صدایی آرام صحبت می‌کنند.
نکته پنجم: کسانی که صدای بلند دارند…
در برخی از موارد و از دیدگاه‌هایی، صدای بسیار بلند، نشانه شخصیت منفیِ افراد است و گاهی در فرهنگ عمومی از آنان به عنوان افرادِ گستاخ یا بدزبان یاد می‌شود. در بسیاری از موارد، بلندی صدای افراد، دلایل روحی و روانی دارد. از سوی دیگر، این نوع صدا نشان‌دهنده شادی، غرور، جوانی، لذت و خوشی هم به حساب می‌آید، اما اغلب این افراد به دیگران اجازه صحبت کردن نمی‌دهند. البته فراموش نکنیم که ممکن است صدای بلند ما با لحن تحکم‌آمیز نیز بیامیزد و به کلام ما جنبه دستوری ببخشد که خود به نوعی اختلال در ارتباط با دیگران را سبب می‌شود.
نکته ششم: گول نزنید!
یادتان باشد برمبنای نوع صحبت کردن‌تان، خیلی وقت‌ها مورد قضاوت قرار می‌گیرید. پس بهتر است در این زمینه تمرین کنید تا بتوانید بهتر حرف بزنید. البته این به معنای این نیست که دیگران را گول بزنید. شما باید صادقانه با دیگران روبه‌رو شوید. اما اگر خودتان می‌دانید که طرز صحبت کردن‌تان مناسب نیست، بهتر است کمی روی آن کار کنید تا بتوانید ارتباط بهتری با دیگران برقرار کنید.
منبع: برترین‌ها