گزارش‌های منتشرناشده می‌رسانند که روز پنج‌شنبه هفتۀ گذشته، گردهمایی بزرگی در ولایت قندهار به‌راه افتاده است. این گردهمایی از سوی یکی از بسته‌گان رییس جمهور، به هدف ابقای آقای کرزی برگزار شده است. شرکت کننده‌گان در این گردهمایی گفته‌اند: از آن‌جایی که قانون اساسی کشور مطابق نسخ قوانین اساسی کشورهای پیش‌رفته، تدوین شده و کارآمدیِ درستی برای کشوری چون افغانستان ندارد، باید تعدیل گردد. از طرف دیگر، آقای حامد کرزی کسی‌ست که در دوازده سال گذشته تجربه‌های زیادی را اندوخته است و بسیار زیان‌بار خواهد بود اگر به جای او کسی دیگری به قدرت برسد. چون شخص ثانی باید همه چیز را از نو تجربه کند. این شرکت کننده‌گان هم‌چنان گفته‌اند که این خواسته‌ها باید با برگزاری یک لویه جرگه، به ثمر بنشیند و این می‌تواند یگانه راه‌حل مشکلات آیندۀ افغانستان باشد.

مفکورۀ مصادرۀ انتخابات به وسیلۀ تیم حاکم، چیز تازه‌یی نیست؛ پیش‌بینی‌ها قبل بر این نیز نشان می‌داد که جناب کرزی و همراهانش در صدد سبوتاژ قوانین دموکراتیک، از جمله انتخابات‌اند. این راه‌زنی‌ها در آماده‌گی‌ها برای انتخابات و نیز سایر پروسه‌های دموکراتیک ملی، از قبل به خوبی مشاهده می‌شد. چنان‌که عدم سرشماری نفوس، صدور غیرسیستماتیک کارت‌های انتخاباتی، ناامن‌سازی مناطق امن، تقویت نیروهای طالبان و دیگر گروه‌های افراطی و… در چند سال گذشته از سوی حکومت، خود بیانگر آن بودند و هنوز نشان می‌دهند که جناب کرزی و همراهانش خیال برگزاری انتخابات را به‌صورت شفاف ندارند.
هم‌چنان پیش‌بینی می‌شد که جناب کرزی به یک بهانه لویه جرگۀ سنتی را برگزار خواهد کرد و در آن‌جا، طی یک نمایش فرمایشی، قانون اساسی را تعدیل کرده و خود را به عنوان رییس‌جمهور مادام‌العمر اعلام خواهد کرد.
اما گردهمایی قندهار نشان می‌دهد که رییس جمهور سعی دارد این برنامه را با شیوه‌های مردمی‌اش دنبال کند تا باشد خود را از نفرین و انزجار مردم و هم‌چنین جامعۀ جهانی در امان نگه دارد.
خواسته‌های شرکت کننده‌گان گردهمایی قندهار، دقیقاً همین پروژۀ از پیش برنامه‌ریزی‌شده را دنبال می‌کند و بی‌تردید که به قندهار محدود نخواهد ماند. روزها و ماه‌های آینده نشان خواهد داد که افراد و گروه‌های مربوط به آقای کرزی، در ولایت‌های مختلف این برنامه را تبلیغ و ترویج خواهند کرد.
بی‌گمان که این برنامه به‌خوبی تبلیغ و بااقتدار تحمیل خواهد شد. زیرا با توجه به زدوبندهای سیاسی در ساختار حکومت آقای کرزی، نه تنها که جناب رییس جمهور، بل معاونانش نیز بی‌میل نیستند معاونانی مادام‌العمر باشند و این‌که هر کدام از معاونان محترم ریاست جمهوری به تیکه‌داری از اقوام مربوط به خودشان در کنار آقای کرزی اند، سعی در کمپاین این برنامه خواهند کرد.
شرکت کننده‌گان گردهمایی قندهار، در ظاهر مسایل خوبی را عنوان کرده‌اند: این‌که تجارب جناب رییس جمهور از دست نرود و در راستای تقویت نظام به کار افتد؛ و این‌که در کنار مسایل سیاسی در قانون اساسی، می‌تواند برخی از مواد اختلاف‌برانگیز ملی نیز تعدیل شود. اما در حقیقت، این حرکت هیچ چیز به جز از حرکت قهقراییِ افغانستان به گذشته نخواهد بود و جز یک دیکتاتوری سرکوب‌گر، چیزی نصیب مردم افغانستان نخواهد شد.
آقای کرزی در پی ناکامی‌های بسیار فاجعه‌بار در ایام حکومتش، از محاکمه شدن و نابودی خودش پس از خلع قدرت می‌ترسد. هم‌زمان با این مساله، او نمی‌خواهد به این آسانی قدرت را از دست بدهد. اصلاً این تصور که پس از خودش، کس دیگری روی صحنه بیاید، برایش غیرقابل تحمل می‌نماید. چون در افغانستان، به جز از زنده‌یاد استاد ربانی، کسِ دیگری این کار را برنتافته است.
برخی از شایعات نیز در این زمینه وجود دارند. طوری که احمد رشید نویسندۀ معروف پاکستانی و نیز امام علی رحمان رییس جمهور تاجیکستان، در جلساتی جداگانه به جناب کرزی گفته اند که «اصلاً در این منطقه، چه کسی قدرت را دو دستی تقدیمِ دیگری کرده است که شما می‌خواهید این کار را بکنید؟»
در هر حال، آن‌چه که در قندهار اتفاق می‌افتد، تبِ از پیش زرق‌شده‌یی است که می‌رود سراسر مملکت را فرا بگیرد. تنها مساله‌یی که در این‌جا مبهم است، موضع جامعۀ جهانی‌ست که آیا کشورهای دنیا و نیز همکاران بین‌المللی افغانستان، طرح پنهان رییس جمهور را قبول خواهند کرد یا خیر.
پاسخ این پرسش، به موقعیت و میل کشورهای سازمان ملل در افغانستان، بسته‌گی دارد که بی‌گمان در تعیین مسیر این میل و موقعیت، لابی‌های لفاظ و فریب‌کار رییس جمهور کرزی، نقش به سزایی خواهند داشت و حتا گمانِ آن می‌رود که زیر نام یک مصلحت بین‌المللی، اعلامیۀ رییس‌جمهور مادام‌العمر افغانستان از سوی ایالات متحده خوانده شود.