آقای مبارز سپاس از این‌که حاضر به یک مصاحبۀ ویژه با روزنامه ماندگار شدید. نخست نظرتان در بارۀ اجماع ملی‌یی‌که حامد کرزی مطرح کرده چیست؟

اجماع ملی‌ را که حامد کرزی از آن سخن گفته، خلاف قانون اساسی است و من طرفدار اجماع ملی نیستم؛ بل باید انتخابات برگزار شود، تا پروسۀ دموکراسی عملی شود و ما نباید اجازه دهیم تا پروسۀ دموکراسی و آزادی بیان که تنها دست‌آورد ده سال گذشته است، از بین برود.
همان طوری که رییس‌جمهور گفته، باید سه کاندیدا از سوی اجماع ملی تعیین شود و این سه کاندیدا برای کسب کرسی ریاست‌جمهوری باهم رقابت کنند، بنابراین می‌توان گفت که مشکلات زیادی فرا راه انتخابات وجود دارد.
آیا معرفی کردن سه کاندیدا، زمینۀ یک انتخابات ساخته‌گی را فراهم نخواهد کرد؟
به باور من اگر چنین شود یک انتخابات نمایشی بین سه کاندیدا به راه خواهد افتاد که خواست و ارادۀ مردم در آن دخیل نخواهد بود و اگر خواست مردم در انتخابات دخیل نباشد، خلاف اصول دموکراسی و قانون اساسی است.
اما سؤال اصلی این است که اجماع ملی این سه کاندیدا را بر اساس کدام قانون معرفی می‌کند، زیرا در قانون اساسی چنین چیزی ذکر نشده است. بنابراین، حتا اگر این سه کاندیدا از میان شخصیت‌های خوبی نیز معرفی شوند، خلاف قانون اساسی است و مردم از آن حمایت نخواهند کرد.
در این اواخر بحث تغییر قانون اساسی از سوی عدۀ از باشنده‎گان کندهار که در پشت آن رییس‎جمهور کرزی قرار دارد، مطرح شده است، نظر شما در این خصوص چیست؟
اگر رییس‌جمهور کرزی در صددِ تغییر مادۀ ۶۲ قانون اساسی باشد، در قدم نخست تغییر قانون اساسی مشکل است، زیرا اعضای لویۀ جرگه قانون اساسی کامل نیست و زمانی‌که اعضای لویه جرگۀ قانون اساسی کامل نباشد، حکومت نمی‌تواند در ماده‌های قانون اساسی تغییر بیاورد.
دوم این‌که آیا اعضای لویه جرگه این ماده‌های قانون اساسی را تغییر خواهند داد یا خیر؟ اما اگر حتا این مادۀ قانون اساسی تغییر داده شود و رییس‌جمهور کرزی در کرسی ریاست جمهوری باقی بماند، مردم و جهانیان این اقدام را مداخلۀ رییس‌جمهور در انتخابات افغانستان دانسته و اگر رییس‌جمهور از این تغییر منفعت ببرد، متهم به مداخله در قانون اساسی و چپاول آرای مردم دانسته خواهد شد.
خیلی‌ها به این باور اند که حکومت در تلاش عدم برگزاری انتخابات است، شما چه فکر می‌کنید، آیا انتخابات برگزار خواهد شد؟
رییس‌جمهور کرزی تا هنوز در تمامی سخنرانی‌های‌ خود همواره تاکید کرده که پس از انتخابات رییس‌جمهور متقاعد خواهد بود؛ بنابراین انتخابات انجام خواهد شد، اما اگر حکومت در صدد عدم برگزاری انتخابات باشد، ضمن این‌که تخطی روشن از قانون اساسی است، در تاریخ سیاسی نیز به صورت یک مداخله در قانون اساسی و منفعت‌جویی ثبت خواهد شد.
اگر انتخابات به هر دلیلی برگزار نشود، افغانستان به کدام سمت خواهد رفت؟
در حال حاضر افغانستان در یک بحران عمیق سیاسی فرو رفته و دوستان بین‌المللی ما بدون مشورت با حکومت افغانستان در قطر در صددِ فراهم‌سازی زمینۀ مذاکره با طالبان هستند.
اگر طالبان موفق شوند در قطر تحت عنوان نماینده‌گی امارات اسلامی، دفتر خود را باز کنند، دو دولت در افغانستان به وجود خواهد آمد که این اقدام یک آغازی برای تجزیه افغانستان خواهد بود. بنابراین، افغانستان با خطر جدی مواجه است، پس اگر انتخابات صورت نگیرد، از یک سو میان کسانی‌که خواهان کاندیدا شدن در انتخابات هستند، شکاف عمیقی به وجود خواهد آمد و از سوی دیگر، طالبان مشکلاتی را به بار خواهند آورد، بنابراین انتخابات باید برگزار شود.
شما از تجزیه افغانستان گفتید، برگزاری انتخابات چقدر می‌تواند برای جلوگیری از بحران و از تجزیه افغانستان موثر واقع شود؟
انتخابات، رهبران سیاسی را از لحاظ موضع‌گیری‌های مخالف و متخاصم خلع سلاح می‌کند و زمانی‌که انتخابات صورت بگیرد و کسیکه رای اکثریت را به دست آورده، زعامت کشور را به دست خواهد گرفت و دیگران حق اعتراض نخواهند داشت، بنابراین انتخابات یک امر حتمی است و باید برگزار شود.
آیا طرح مدونی وجود دارد که نخبه‌گان، گروه‌ها و احزاب سیاسی را قبل از فرا رسیدن سال ۲۰۱۴ گردهم آورده و به توافق برساند؟
به باور من، بهترین طرح شاید این باشد که یک تعداد از اعضای جامعۀ مدنی، بزرگان رسانه‌یی، متخصصین حقوقی و نخبه‌گان سیاسی گردهم آمده و روی مسایل کلان ملی در یک کنفرانس ملی به بحث و تبادل نظر پرداخته و بعد به طرف انتخابات بروند.
طرح‌های زیادی برای بیرون از رفت از بحران فعلی و چالش‌های پس از ۲۰۱۴ مطرح شده است که دراین میان یکی هم طرح اجندای ملی است، نظر تان در مورد طرح اجندای ملی چیست؟
هر نوع طرحی که از سوی حکومت مطرح شود، مورد پذیرش مردم نخواهد بود؛ زیرا اعتماد میان دولت و مردم وجود ندارد و البته در گذشته نیز میان دولت و مردم اعتماد لازم و کافی وجود نداشت. بنابراین باید یک گروپ وسیع از اقشار مختلف گرد هم بیایند تا بتوانند یک تصمیم ملی بگیرند.
باید یک کنفرانس ملی با حضور نخبه‌گان، گروه‌ها و احزاب سیاسی، استادان دانشگاه‌ها و اعضای جامعه مدنی برگزار شود وهمۀ طرح‌ها، هم اجماع ملی، هم طرح اجندای ملی و طرح‌های دیگر، در این کنفرانس ملی به بحث گرفته شود و در پایان یک طرح مدون به مردم ارایه شود.
اما به طور خاص در مورد طرح اجندای ملی که سوی احمد ولی مسعود ارایه شده باید بگویم که یک طرح بسیار خوبی است و این طرح با نخبه‌گان سیاسی، احزاب، استادان و بزرگان رسانه‌یی درمیان گذاشته شده، اما من پیشنهاد می‌کنم که این طرح و سایر طرح‌ها باید در یک کنفرانس ملی با حضور نخبه‌گان سیاسی، گروه‌ها، استادان دانشگاه و بزرگان رسانه‌یی به بحث گرفته شود و در پایان یک اجندای ملی تصویب شده و به مردم ارایه شود که اگر چنین شود این اجندای ملی می‌تواند ما را به موفقیت برساند.
سپاس فراون از شما آقای مبارز
از شما هم تشکر