بخش دوم و پایانی
اول، برنامه‌ریزی
کلید شکل‌گیری یک مراسم عروسی خوب، برنامه‌ریزی درازمدت برای آن است. خیلی از دختر و پسرها و خانواده‌های‌شان بعد از مراسم نامزدی، تا نزدیکی‌های شب عروسی دست روی دست می‌گذارند و کار خاصی انجام نمی‌دهند. اما اگر کمی واقع‌بین باشند، می‌فهمند که خود آن‌ها به دلایل مشخصی این مدت زمان را تعیین کرده‌اند تا بتوانند مقدمات ازدواج را فراهم آورند.
اول از همه، شما باید طوری برنامه را بچینید که هم بتوانید به خوبی به کارها برسید و هم از این زمان لذت مخصوص به‌خودش را ببرید.
آوردن برنامه‌ها روی کاغذ
عروس و داماد جدا از خانواده‌های خود، جداگانه باید آن‌چه را که فکر می‌کنند باید انجام شود، روی کاغذ بیاورند. سپس آن‌ها را فقط با والدینِ خود مطرح کنند و بعد از نتیجه‌گیری، موضوعات را فقط به همسرِ خود بگویند.
در این زمان ممکن است زوجین با هم دچار تعارض شوند، به این معنی که فرد تمایل به انجام کاری دارد، درصورتی که فرد مقابل او از انتخاب چنین حالتی سر باز می‌زند؛ پس برای مدیریت تعارضات پیش‌آمده سه کار را باید انجام دهند: نخست آن‌که برای مواردی که در نظر گرفته‌اند، اولویت قایل شوند. کدام مورد بر حسب زمان باقی‌مانده و موقعیت مالی و هم‌چنین شرایطی که می‌تواند برای آن‌ها در آینده ایجاد کند، ارجحیت دارد؟
در مرحله آخر حالا که عروس و داماد در جریان همه امور قرار گرفته‌اند، به تقسیم وظایف بین خودشان بپردازند.
گوش ‌کردنِ فعال را همین حالا یاد بگیرید. هریک از زوجین اگر خواسته‌یی را عنوان کرده‌اند ولی احساس می‌کنند که طرف مقابل از این مورد ناراحت است، سعی کنند از تکنیک گوش کردن فعال به نحو مطلوب بهره ببرند؛ به این معنی که هم همسر خود را درک کنند و هم خواسته خود را به بهترین نحو ممکن بگویند.
این تکنیک در آینده نیز بسیار به‌دردشان خواهد خورد. گوش کردن فعال چند مرحله دارد:
۱ـ درک احساسات
یعنی این‌که اول از همه ناراحتی طرف مقابل را به خوبی متوجه شویم.
۲ـ انتقال احساسی
یعنی احساس همدردی کردن و سعی در برگرداندنِ آرامش به همسر خود کنیم.
۳ـ علت ناراحتی
به معنای این‌که علت ناراحتیِ همسرمان را جویا شویم.
۴ـ ‌بیان صریح نظرات خودمان و تبادل نظر در مورد آن.
البته تمام مراحل فوق فقط با تمرین و صبر حاصل می‌شود، ضمن این‌که منتظر نباشیم تا فقط فرد مقابل دست به اجرای آن‌ها بزند و خودمان نیز در انجام آن‌ها تلاش کنیم.
از کاه‌ کوه نسازید
مطمین باشید به خیلی از اتفاقات، بعدها خواهید خندید؛ پس سعی نکنید با سخت‌گیری‌های بیش از اندازه جلوی همدیگر سنگ بیاندازید، زیرا پس از نکاح خود شما هم از سخت‌گیریِ خودتان متضرر خواهید شد.
پاسخ به پرسش‌هایی که ذهن‌مان را مشغول کرده
«مونیکا منزلیس» در کتاب «هزار و یک پرسش پیش از ازدواج » به دخترها و پسرها این‌چنین پیشنهاد می‌کند که آن‌ها قبل از مراسم عروسی به‌ تنهایی به پرسش‌های زیر پاسخ دهند و سپس با نامزدشان آن‌ها را بررسی کنند:
چه احساسی درباره ازدواج کردن دارید؟
آیا از ازدواج کردن خوشحالید یا سعی می‌کنید در این مورد فکر نکنید؟
آیا احساس می‌کنید که رابطه شما و نامزدتان مشکلی دارد، اما نمی‌توانید علت را تشخیص دهید؟
آیا سعی می‌کنید که خودتان را متقاعد کنید که نامزدتان همان همسر مناسبِ شماست؟
‌آیا برای برنامه‌ریزی مراسم ازدواج مردد هستید؟ آیا از تماشای لباس عروس یا کارت دعوت ناراحت می‌شوید؟
آیا دیگران بیش از شما برای ازدواج‌تان شور و شوق دارند؟
‌آیا فکر می‌کنید که والدینِ شما دوست دارند هرچه زودتر این مدت‌زمان تمام شود و شما را راهی خانه خودتان کنند؟
آیا می‌ترسید که بعد از پایان محبت‌های دوره نامزدی و شور و شوق جشن عروسی، از ازدواج‌تان پشیمان شوید؟
آیا می‌ترسید که پس از ازدواج آزادی یا هویت‌تان را از دست بدهید؟
آیا هنوز تا حدودی از واژه تعهد می‌ترسید؟
بنابراین هیچ موضوعی را به حال خود رها نکنید. این طرز فکرها که «انجام این کار وظیفه طرف مقابل است، اگر صادقانه عمل کنم ناراحتی‌ها را بیشتر می‌کند، اصلاً این موضوع به من ربطی ندارد و…» ناشی از تلقین‌های ذهنیِ بی‌‌موردی است که تازه‌‌عروس‌ها و تازه‌‌دامادها دارند.
منبع: www.niksalehi.com