نشست «اجماع ملی» آقای کرزی برای انتخابات، تا چند روز دیگر توسط استاد سیاف در کابل برگزار می‌شود.
برخی از دست‌اندرکاران محفل «اجماع ملی» به رسانه‌ها گفته‌اند که «در این گردهمایی در کنار برخی از مسایل ملی، روی معرفیِ دو یا سه نامزد بحث می‌شود تا روی یک و یا چند کاندید محدود به توافق برسند و از تعدد نامزدان جلوگیری شود.»
بنابرین پرواضح است که این حرکت سیاسی از جانب آقای کرزی سامان داده شده است؛ زیرا رییس‌جمهور کرزی به تاریخ ۹ جوزای سال روان در چهارمین کنفرانس ملی مشورتی شوراهای انکشافی روستاهای کشور، با اشاره به انتخابات ریاست جمهوری آینده و تعدد نامزدان گفته بود که «بهتر است به‌مانند امریکا که دو حزب رقابت می‌کنند، از طریق یک اجماع ملی مردم افغانستان،‌ دو یا سه نامزد را بیرون کنیم و به مشورت بپردازیم تا هرچه زودتر نتیجه داشته باشد.»
حالا دیده می‌شود که آقای کرزی یک قدم پیش و یک قدم پس گذاشته می‌آید تا این اجماع را عملی کند و گام بلندی را در راه رفتن به سوی انتخابات بردارد.
اما این اجماع ملی با آن‌که اسم قشنگی دارد، در همان آوانِ طرح و حالا که در آستانه برگزاری آن قرار داریم، با واکنش‌هایی مواجه بوده و گمراه‌کننده خوانده شده است.
شاید آقای کرزی در این گردهمایی، به گونه غیرمستقیم یک یا چند نامزدِ مورد حمایتش را معرفی ‌کند و این‌گونه حرکت سیاسی را از موضع قدرت و در دست داشتن منابع دولتی در حمایت از نامزد مورد نظرش سامان دهد که می‌تواند توازن در رقابت‌های انتخاباتی را از هم‌اکنون برهم بزند و حرکت نامزدان دیگر را تحت‌الشعاع قرار دهد.
مشکل دیگری که اجماع ملی آقای کرزی دارد این است که این اجماع، طرحی برای رهایی افغانستان از بحران نیست که مورد توافق جناح‌های مطرح سیاسی قرار گیرد؛ بلکه توافق چند چهره سیاسی برای به‌دست گرفتن یا به کنترل درآوردنِ قدرت با گزینشِ چند نامزد از یک تیم، طی یک نشست و گردهمایی زیر نام اجماع ملی است که می‌تواند اصول دموکراتیک انتخابات را صدمه بزند؛ زیرا در این شیوه، بر روند انتخابات محدودیت وضع می‌‌گردد.
از جانب دیگر آن‌چه که آقای کرزی و تیم او می‌گویند که مردم افغانستان در این اجماع باید مثل مردم امریکا که از دو حزب دو نامزد را برای انتخابات برمی‌گزینند، دو یا سه نامزد را برگزینند؛ بسیار خنده‌آور و در عین حال گریه‌آور است. زیرا در امریکا مردم بر مبنای یک سیستم سیاسی که بسیار جاافتاده است، در یک انتخابات مقدماتی درون‌حزبی از میان نامزدان متعدد، یک نامزد را برمی‌گزینند و سپس دو نامزد رقیب از دو حزب کلان، با حمایت گروه‌های هم‌سود، به سوی انتخابات ریاست‌جمهوری می‌روند. اما در افغانستان این مُدل هیچ قابلیتی برای تطبیق ندارد؛ زیرا این‌جا هیچ مجالی به رقابت احزاب داده نشده و قرار هم نیست احزاب با هم رقابت کنند. بنابراین، پیداست که به‌جای احزاب رقیب در افغانستان، آقای کرزی می‌خواهد چند نامزد را در یک گردهمایی، برای رقابت تعیین کند که بسیار خنده‌آور می‌باشد.
گریه‌آور برای این‌که: این تصمیم و رویکرد هیچ محلی در قانون اساسی ندارد و صرفاً از ابزارهای سنتی قبیله‌یی برای چیره شدن بر مردم و کشور شمرده می‌شود که دیری‌ست فرسوده شده و با بلند رفتن شعور و عقل سیاسی مردم، کاربردِ خود را از دست داده است.
از این‌رو خوب است که آقای کرزی و برگزارکننده‌گان محفل اجماع ملی به گونه واضح به مردم بگویند که آقای کرزی و تیمِ او می‌خواهند در این نشست نامزدان مورد نظرشان را معرفی کنند؛ زیرا نشست اجماع ملی جز این، منطق و مراد دیگری نمی‌تواند داشته باشد.