بر بنیـاد گزارش‌ها، کشور ناروی اعلام کرده است که به‌دلیل ناکامی ‌دولت افغانستان در عرصه‌های مبارزه با فساد و تأمین حقوق زنان، کمک‌های مالی خود را به این کشور کاهش می‌دهد.
اما این تازه‌ترین واکنش یک کشور اروپایی به موضوع فساد و عدم تأمین حقوق زنان در افغانستان نیست؛ بل‌که بارها و بارها کشورهای دخیل در امور افغانستان در همین زمینه و در زمینه‌های دیگر چون کشت و گسترش مواد مخدر، افزایش ناامنی و… واکنش‌های تندوتیزی را نشان داده‌اند و حتا تحریم‌هایی را نظیر کاهش کمک‌ها وضع کرده‌اند.
در پی همین مسایل بود که تنها در بخش فساد، افغانستان جایگاه ششمین کشور فاسد جهان را کمایی کرد. بی‌تردید اگر آمارگیری دقیقی وجود داشته باشد؛ در زمینۀ عدم تأمین حقوق زنان، گسترش مواد مخدر، ناامنی و…، وضعیتی بهتر از این وجود ندارد. افغانستان در تمام این زمینه‌ها عقب‌گرد داشته است.
در واقع تمام این مشکلات، دستاورد حکومت ده‌سالۀ آقای کرزی است که از همان آغاز نسبت به همه امور بی‌اعتنا بود و اینک که ما در آستانۀ انتخابات ریاست‌جمهوری قرار داریم، بی‌گمان بارِ تمام این مشکلات به دوش رییس‌جمهور جدید خواهد افتـاد.
آن‌چه در این میانه مهم می‌نماید، پرهیز از تجارب تلخِ حکومت‌داری آقای کرزی است که کشور را در منجلاب بدبختی واژگون ساخت.
آقای کرزی با استفاده از سیاست مصلحت و نرمش در برابر خشونت طالبانی، به نحوی از رفتار و کردار آن گروه، قباحت‌زدایی کرد. آن گروه را فرصت و مجال داد تا دوباره تجدید نیرو کند و مخالفت‌هایش را تشدید بخشد. این مسأله باعث شد که دامنۀ ناامنی‌ها روزبه‌روز گسترش یابد و کشور بیشتر در آتش جنگ فرو رود. مهم‌تر از همه، سبب شد تا سیاست زن‌ستیزانۀ آن گروه برجسته‌تر گردد؛ به گونه‌یی که هر گونه رفتار طالبانی در برابر زنان، از سوی حکومت بی‌پاسخ ماند. تا کنون هیچ موردی وجود ندارد که حکومت در برابر سنگسار، قتل و توهین زنان کشور ایستاده‌گی کرده باشد و مجرمان آن را علنی به دادگاه کشانیده باشد.
در پیوند با افزایش کشت و قاچاق مواد مخدر نیز هذالقیاس. هرگز کار بنیادین برای محو این پدیدۀ شوم صورت نگرفت. با آن‌که میلیون‌ها دالر در راستای مبارزه با کشت خشخاش به مصرف رسید؛ اما نتیجه، افزایش این پدیده بود که دلیل آن به جز سیاست‌های مصلحت‌طلبانه و بی‌توجهی مفرط حکومت آقای کرزی، چیز دیگری نبود.
مهم‌تر از همه، گسترش فساد یکی از تجارب بسیار بدِ حکومت آقای کرزی است و تحلیل‌ها بر آن است که در اثر دو دور حکومت ایتلافی جناب رییس‌جمهور، این فسادِ شرم‌آور به میان آمده است.
آقای کرزی در کمپاین‌های مبارزاتی خود، همواره سعی داشته که رهبران قومی ‌و حزبی را به نحوی از انحا با خود همراه سازد و بخشی از حکومت را در بدل رای آنان با ایشان تقسیم کند که این رویکرد در کل باعث شد حکومت به یک شرکت سهامی تجارتی تبدیل شود. بی‌گمان که در چنین سیستمی، ‌فساد به میان می‌آید و آن‌هـم نوعی فساد مهارناپذیر و ویران‌گر.
اکنون که کشورهای همکار افغانستان، کمک‌های خود را به ما کاهش می‌دهند و یا قطع می‌کنند، بی‌مورد و بی‌جهت نیست. بی‌تردید که این وضع، پس از انتخابات نیز ادامه خواهد داشت. اما اگر قرار باشد رییس‌جمهور آینده برای رفع این مشکلاتِ فراگیر مبارزه کند، راهی نخواهد داشت مگر این‌که از تجارب آقای کرزی پنــد بگیرد و راه رفتۀ او را دوباره نپیماید.