عاقبت یک روز، مغرب محو مشرق می‌شود
عاقبت غربی‌ترین دل نیز عاشق می‌شود
شرط می‌بندم که فردایی ـ نه خیلی دور و دیر ـ
مهربانی، حاکم کل مناطق می‌شود
هم زمان سهمیه دل‌های دل‌تنگ و صبور
هم زمین ارثیه جان‌های لایق می‌شود
قلب هر خاکی که بشکافد نشانش عاشقی‌ست
هر گُلی که غنچه زد، نامش شقایق می‌شود
با صداقت، آسمان سهمی برابر می‌دهد
با عدالت، خاک تقسیم خلایق می‌شود
عقل هم با عشق یک‌جوری توافق می‌کند
عشق هم با عقل یک‌نوعی موافق می‌شود
عقل اگر گاهی هوادار جنون شد، عیب نیست
گاه‌گاهی عشق هم همرنگ منطق می‌شود!
صبح فردا موسم بیداری آیینه‌هاست
فصل فردا نوبت کشف حقایق می‌شود
دستِ‌کم یک ذره در تاب‌وتب خورشید باش
لااقل یک شب بگو: کی صبح صادق می‌شود؟
می‌رسد روزی که شرط عاشقی، دل‌داده‌گی‌ست
آن‌زمان هر دل فقط یک‌بار عاشق می‌شود!
***
—————————————————————————————————————————————————–
راه آخر به دو راهی‌ست، نـرو!
  اردشیر آقایی
نشِنیدی که دلم گفت بمان ایست نرو
به خدا وقت خداحافظی‌ات نیست نرو
نکند فکـــر کنی در دل من مهر تو نیست
گوش کن نبض دلم زمزمه‌اش چیست نرو
کاش این ساده‌دل‌ های مرا کرده قبول
به خدا در دل من مهر کسی نیست نرو
حجم شب طی شد و من پشت سرت داد زدم
کــــــــه بمان زنده‌گیم، عشق صباحی‌ست نرو
گرچه دل دفتر عاشق‌شده‌گان سوخت ولی
باز از آن مانده هنوز اسم تو در لیست نرو
ترس من گم‌شدنِ عقربه‌ها نیست ولی
بی‌گمان راه تو آخر به دو راهی‌ست نــرو!