آپاندیس یا رودۀ کور، زایده‌یی کوچک و انگشتی‌شکل است که در قسمت ابتدای رودۀ بزرگ و به عبارتی در محل تلاقیِ رودۀ بزرگ و رودۀ کوچک قرار گرفته است.

همه‌ساله بسیاری از افراد به علت التهاب آپاندیس یا ابتلا به آپاندیسیت، تحت جراحی قرار می‌گیرند و آپاندیس‌شان را بیرون می‌آورند؛ پس آپاندیس به چه دردی می‌خورد؟
وظیفۀ اصلی آپاندیس، کمک به هضم مواد غذایی گیاهی است و به همین علت، این عضو در بدن موجودات گیاه‌خوار در مقایسه با دیگر موجودات، بزرگ‌تر است.
هنوز دربارۀ اضافی یا مفید بودن آپاندیس، توافق جمعی میان دانشمندان شکل نگرفته است. برخی دلیل وجود آن را مربوط به مراحل اولیۀ فرگشت می‌دانند که اکنون کاربرد خود را از دست داده، و برخی آن را هم‌چون کارخانۀ تولید باکتری مفید در روده و سبب تقویت این باکتری‌ها در دستگاه هاضمه به‌ویژه برای مقابله با بیماری‌هایی هم‌چون وبا می‌پندارند.
بررسی‌های انجام‌شده نشان داده است که آپاندیس هیچ عمل‌کرد شناخته‌شده‌یی در بدن ندارد، اما باید توجه داشت این عضو که محل استقرار شماری از سلول‌های لنفاوی است و پادتن‌هایی را در روده ترشح می‌کند، بخشی از سیستم ایمنی بدن را تشکیل می‌دهد. اگرچه در افرادی که آپاندیس آن‌ها برداشته شده است نیز هیچ عوارضی دیده نشده و بدن آن‌ها بدون وجود آپاندیس نیز می‌تواند به کارکردهای حیاتی خود ادامه دهد.
پاره شدن آپاندیس، خطرناک است و می‌تواند در صورت عدم درمان به موقع، با یک عفونت شدید در شکم منجر به مرگ شود.

عفونت آپاندیس
آپاندیس در قسمت راست و پایین شکم واقع شده است. به التهاب یا عفونت آپاندیس، «آپاندیسیت» گفته می‌شود. مردها دو برابرِ زن‌ها به التهاب آپاندیس مبتلا می‌شوند. عفونت آپاندیس در کودکان کمتر است، اما پاره‌گی آن خطرناک‌تر است. در صورت تشخیص دیرهنگام التهاب و عفونت آپاندیس، عوارض آن رفته‌رفته، بیشتر و بیشتر می‌شود.
آپاندیس از یک سر بسته است و سرِ دیگر آن به رودۀ بزرگ ختم می‌شود. اگرچه ممکن است موادی که از رودۀ بزرگ عبور می‌کنند، وارد آپاندیس شوند، اما برای موادی که وارد آن می‌شوند، هیچ راه گریزی وجود ندارد.

مهم‌ترین علت ابتلا به آپاندیسیت، انسداد دهانۀ آپاندیس است
چون این زایده یک‌طرفه است و یک دهانۀ باز دارد، اگر به علت وجود مدفوع یا مواد زاید دیگر این مجرا بسته شود، رشد میکروب‌ها باعث ایجاد عفونت در آپاندیس می‌شوند. اگر این عفونت برطرف نشود، ممکن است کیسۀ آپاندیس پاره شده و عفونت در محوطۀ شکم پخش شود.
پاره شدن آپاندیس، خطرناک است و می‌تواند در صورت عدم درمان به موقع، با یک عفونت شدید در شکم منجر به مرگ شود.
درد ناشی از آپاندیسیت در شکم و از نواحی ناف، به صورت اندک شروع می‌شود و در حرکتی به سمت راست شکم به سوی قسمت‌های زیرین و تا نزدیکی جلوِ کشالۀ ران می‌رود. در این زمان مشخصاً می‌توان مکان دقیق و پُردرد آن را روی زایدۀ آپاندیس حس کرد.
درد با سرفه، عطسه، لمس، راه رفتن و حتا تنفس بدتر می‌شود.
در برخی افراد ممکن است با تهوع، استفراغ، تب خفیف و حتا ناتوانی در دفع گاز معده همراه شود.
در صورت مراجعۀ دیرهنگام به پزشک و عدم انجام اقدامات عاجل، فرد مبتلا ممکن است با پاره‌گی آپاندیس، گسترش عفونت در احشا، ورود سموم به خون و پخش سریع در بدن و در نتیجه تب شدید، گیچی و سردرد، کاهش و از دست رفتنِ هوشیاری و در نهایت مرگ روبه‌رو شود.
از هنگام آغاز درد ناشی از آپاندیسیت در منطقۀ ناف، چهار پنج ساعت وقت دارید که به پزشک مراجعه کرده، از التهاب یا عفونت آپاندیس مطمین شوید. و آن را درمان کنید.
درمان آپاندیسیت، با خارج کردن آپاندیس عفونی یا ملتهب، به دو شیوۀ لاپاراسکوپی یا جراحی باز انجام می‌شود.
تشخیص و درمان عفونت آپاندیس در زنان (به سبب وجود شباهت علایم آن با بیماری‌های زنانه) و افراد چاق (به سبب وجود لایه‌های زیاد چربی) سخت‌تر است. اگر جزو این افراد هستید، بیشتر احتیاط کنید و به دردهای شکمی سریع‌تر مشکوک شوید.
هیچ راه دارویی یا پرهیزی برای درمان آپاندیسیت وجود ندارد و اقدامات باید به صورت عاجل و جراحی صورت گیرد. اگر درمان هرچه زودتر انجام شود، خطراتِ آن کمتر است و بهبودی پس از عمل، سریع‌تر و راحت‌تر به‌دست می‌آید.
البته باید گفت ۲۰ تا ۳۰ درصد افرادی که عملیات آپاندیس می‌شوند، بعد از پنج ماه مشخص می‌شود که آپاندیس‌شان سالم بوده است. علت تشخیص نادرست آپاندیسیت نیز شباهتِ آن با مشکلات دیگری چون عفونت‌های روده و نظیر آن است.
امکان تشخیص آپاندیسیت در کودکان زیر سه سال، در زنان و مردانی که بیش از ۶۰ سال سن دارند و در زنان باردار به این علت که دردهای گوناگونی دارند، مشکل‌تر بوده و با خطراتِ بیشتری همراه است.