بخش دوم

ایجاد تغییر در درک و شناخت

ایجاد تغییر در درک و شناخت، یعنی طرز فکر خود را تغییر دهیـد. یعنی نگاه خود به مسایل اطراف را عوض کنید. یعنی هنگام عصبانیت، تفکرات شما می‌تواند نتیجه بهتری به‌وجود بیاورد. هنگامی که اتفاق‌های بد رخ می‌دهد، شاید به خود بگویید: «همه چیز خراب شد!» اما با تغییر نگاه خود و جای‌گزینی افکار منفی با مثبت، ممکن است به جای آن جمله ناراحت و ناامیدکننده با خود بگویید: «این پیشامد ناراحت‌کننده بود، اما دنیا که به آخر نرسیده است!». واقعا دنیا که به آخر نرسیده است؛ این بار نشد، دوباره تلاش کنید. سریع ناامید و تسلیم نشوید.
برای این هدف، بهتر است راهکارهای زیر را تمرین کنید:
ـ هنگام صحبت در مورد خود یا دیگران، به هیچ‌وجه از واژه‌های «هرگز» و «همیشه» استفاده نکنید: عبارت‌هایی هم‌چون «این هرگز کار نمی‌کند» یا «تو همیشه همه چیز یادت می‌رود» باعث می‌شوند تا عصبانیتِ شما بیشتر شود و دیگر راهی برای برطرف کردن آن پیدا نکنیـد. این جملات منفی هم‌چنین باعث ناراحتی و ناامیدی افرادی می‌شود که همراه یا همکار شما هستند.
ـ روی اهداف خود متمرکز شوید: مثلاً تصور کنید دوستی دارید که هر روز صبح دیر به محل قرار شما می‌رسد. لازم نیست عصبانی شوید و به او حمله کنید. در عوض به هدفِ خود فکر و برای این مشکل دوست‌تان نیز راه‌حلی پیدا کنید که به نفع هر دو باشد. اگر روش‌های شما کارساز نبود، سعی کنید خودتان همه کارها را به عهده بگیرید.
ـ منطقی باشید: این کار هنگام عصبانیت بسیار دشوار است. اما باید تلاش و تمرین کنید تا بتوانید در اوج خشم هم منطقی باشید و هر حرفی را به زبان نیاورید و هر کاری را انجام ندهید. دنیا بسیار گسترده است و شما تنها فردی نیستید که مصایب این دنیا را تحمل می‌کند. هر زمان که احساس می‌کنید می‌خواهید عصبانی شوید، سعی کنید طرز فکر مثبت و چشم‌انداز منطقی داشته باشید.
ـ انتظارات خود را به تمایلات خود ترجمه کنید: افراد عصبانی همیشه از دیگران انتظار مسایل مختلف هم‌چون انصاف، احترام، موافقت یا فقط انجام دادن کارها به روش خود را دارند. همه انسان‌ها دچار آسیب‌های روحی و ناامیدی می‌شوند اما این احساسات به خشم آن‌ها منتهی نمی‌شود. برخی انسان‌ها از عصبانیت برای جلوگیری از هرگونه آسیب یا احساس ناامیدی استفاده می‌کنند. شاید مساله‌یی برای یک فرد در حد جنون ناراحت‌کننده باشد، اما همان اتفاق برای یک فرد دیگر، فقط یک اتفاق ناخوشایند باشد. بهتر است در عوض این کارها، درخواست‌های طبیعی بدن و ذهن خود را درک کنید و آن‌ها را به خواهش های مثبت تغییر دهید. این‌که با خود بگویید چیزی را دوست دارید، بسیار بهتر از این است که بگویید باید آن را داشته باشم.